CHAPTER 9
1258 Words
" ตกลง! .. แต่ฉันขอเป็นยารักษาโรคแทนอาวุธ " คอนเนอร์ สบตาเธอนิ่งอย่างต้องการคันหา ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ด้านชาไร้ใจอย่างที่เขาคิด เธอห่วงคนอื่นมากกว่าตัวเอง
" ตกลง..แต่ตอนนี้คุณต้องอาบน้ำและทำแผลให้ผมก่อน "
พูดจบเขาก็อุ้มเธอไปวางบนขอบอ่างจากุซซี่ขนาดใหญ่
พร้อมกับเปิดน้ำจนเต็มอ่าง
" อะ อาบเองก็ได้นี่ " เป็นครั้งแรกที่เธอประหม่าจนพูดเสียงติดขัดพร้อมกับหันหน้าหนีเขา ที่ตอนนี้กำลังถอดกางเกงว่ายน้ำออกอยู่ตรงหน้าเธอ คอนเนอร์ยกยิ้มอย่างพอใจ ยื่นมือไปช่วยเธอถอดชุดเสื้อยืดกางเกงยีนออกให้เธอ แต่เธอกลับปัดมือเขาออก
" ฉันจะอาบเอง จะให้ฉันช่วยก็เข้าไปนั่งในอ่าง" พูดกับเขาแต่หน้ายังเบือนหนีไม่มองเขา
" ตามใจ " พูดจบเขาก็ก้าวเข้าไปนั่งในอ่าง จนต้องรีบหลับตาแน่น ไม่อยากมองอะไรๆ ของเขา
" เร็วๆ สิคุณ พ่อคุณรอผมอยู่นะ แล้วไหนต้องไปกินอาหาร
เช้าอีก " เขาเร่งเธอเมื่อเห็นเธอยังนั่งหลับตาไม่มองเขา
" ทำยังกับไม่เคยเห็นอย่างงั้นแหละ " มิเชลลืมตามองเขานิ่ง ก่อนจะรีบถูสบู่ให้เขา แต่ในใจกลับกรีดร้องก่นด่าเขา ถึงเธอจะเคยเห็นของคนป่วยมาเป็นร้อยๆ ครั้ง แต่เธอก็เป็นผู้หญิงนะ จะไม่ให้นึกกระดากอายก็เป็นไปไม่ได้
" เห็นมาเป็นสิบเป็นร้อยแล้ว แค่นี้ไม่ทำให้ฉันรู้สึกอะไรหรอกที่ไม่มองแค่ไม่อยากให้เป็นเสนียดตา" คอนเนอร์หันขวับไปมองเธอตาดุอย่างขุ่นเคือง นี่เธอโชกโชนขนาดนั้นเลยรึ?
" เห็นของผมเพิ่มอีกสักอันจะเป็นไรไป " เขากระชากนิดเดียวเธอก็ตกลงไปนั่งบนตักเขาแล้วเพราะยังไม่ทันตั้งตัว มิเชลตกใจรีบเด้งตัวออกจากเขาแต่เขาก็กอดเอวเธอไว้แน่นพร้อมกับจับล็อกมือเธอไว้ด้วยมือข้างเดียว... ให้ตายสิ! ทำไมเขาถึงแรงเยอะจังนะ ตอนนี้เธอเหนื่อยจนจะไม่มีแรงอยู่แล้ว แต่เขากลับยังแรงดีไม่มีตก!
" ดูเหมือนว่าคุณจะผ่านสนามรบมาอย่างโชกโชน กะอีแค่จับนิดแตะหน่อยจะเป็นอะไรไป... อาบน้ำกับผมนี่แหละ จะได้ไปกินข้าวด้วยกัน ผมหิว" พูดจบเขาก็ดึงเสื้อยืดเธอถอดออกก่อนจะเหวี่ยงมันลงบนพื้น
" นี่คุณ! " เธอว่าเขาเสียงดุพร้อมกับเอามือมากุมหน้าอกตัวเองที่ตอนนี้มีแค่บราเซียห่อหุ้มอยู่ คอนเนอร์มองหน้าอกสวยที่โผล่พ้นน้ำก็ถึงกับคอแห้งผาก ถึงมันจะไม่ใหญ่สะบึ้ม แต่ก็เต่งตึงสวยได้รูป
" ถึงฉันจะโชกโชนแต่ฉันก็เลือกอยู่นะ! " ไหนๆ ก็ถูกมองแบบนั้นแล้วก็เลยตามเลยแล้วกัน ดีเสียอีกเขาจะได้รังเกียจแล้วไม่อยากแตะต้องตัวเธอ แต่เธอก็คิดผิดเมื่อเขาเริ่มกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น แถมท่อนเอ็นของเขายังดุนดันอยู่ที่บั้นท้ายเธออีก
" ผมนี่เกรดเอเลยนะคุณ หาตัวจับได้ยาก มีแต่ผู้หญิง
ต้องการผม " มิเชลแบะปากให้กับคนหลงตัวเอง
" แต่หนึ่งในนั้น...ไม่ใช่ฉัน " เธอเชิดหน้าขึ้นอย่างหยิ่งยโส
" วันนี้ไม่ใช่ แต่ต่อไปต้องใช่... อาบน้ำเถอะ ผมหิวจะแย่อยู่แล้ว " พูดจบเขาก็ปลดตะขอกางเกงยีนเธอออกก่อนจะดึงมันออกอย่างรวดเร็ว จนมิเชลได้แต่ดิ้นรนออกจากอ้อมแขนเขา
" หยุดดิ้นเถอะทูนหัว ....ในเมื่อคุณก็รู้ว่าคุณเอาชนะผมไม่ได้ "คอนเนอร์กดบั้นท้ายงามงอนเข้าถูไถกับแกนกายของเขาอย่างต้องการแกล้งคนหัวรั้น มิเชลตกใจดิ้นพล่านพยายามจะออกห่างจากเขา แต่ยิ่งเธอดิ้นเขาก็ยิ่งเสียวซ่าน จนอยากจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว
" ยิ่งคุณดิ้นผมก็ยิ่งมีอารมณ์ หากคุณไม่อยากให้ผมจับกินก็นั่งนิ่งๆ " เสียงแหบพร่าที่กระซิบอยู่ข้างหูก่อนจะกดปากจูบเม้มไปตามซอกคอทำให้เธอถึงกับขนลุกขนชันพยายามเอาหัวตัวเองโขกเข้ากับหัวเขา แต่ทำยังไงก็โขกไม่ได้สักที ยิ่งเวลามือเขาลูบไปตามหน้าท้องเธอก็ยิ่งรู้สึกแปลกๆ จนตอนนี้ตัวเธอเกร็งไปหมดแล้ว
คอนเนอร์ลูบไล้ไปตามหน้าท้องแบนราบก่อนจะขึ้นมากอบกุมหน้าอกสวยที่ถึงจะไม่ใหญ่โตแต่ก็เต็มไม้เต็มมือ มันพอดีมือเขาเหมือนกับมันถูกสร้างมาเพื่อเขายังไงยังงั้น
" หยุด! คุณหยุดเดี๋ยวนี้นะ! " เธอสั่งเขาเสียงเข้มดุ แต่มีหรือที่เขาจะฟัง เคเดนเลื่อนมือออกจากหน้าอกสวย มิเชลถอนหายใจโล่งอกแต่ก็ต้องสะดุ้งตกใจอีกครั้งเมื่อเขาสอดมือเข้าไปในกางเกงในตัวจิ๋วของเธอ
" อ๊ะ! หยุดเดี๋ยวนี้นะ! ฉันสั่งให้หยุดไง! " เธอพยายามลุกออกจากตักเขา แต่นั่นกลับเป็นใบเบิกทางให้เขาเข้าไปหยอกล้อกับเนินเนื้อสวยได้ง่ายขึ้น
" อืมมม" คอนเนอร์ครางอย่างพอใจเมื่อค้นพบแอ่งน้ำหวาน มันสวยมากและปิดสนิทจนเขาไม่อยากจะเชื่อว่าเธอจะเคยผ่านมือชายมาแล้ว หรือเธอโกหกเขา?
มิเชลสะดุ้งเฮือกเมื่อเขากดนิ้วลงบนจุดที่ไวต่อความรู้สึก
ยิ่งเขาถูไถหยอกล้อกับมัน เธอก็ยิ่งสั่นสะท้านไปทั้งร่าง
" คุณสวยมากที่รัก " ไม่เคยมีใครถูกใจเขาเท่าเธอมาก่อน
" พอได้แล้ว อย่าทำแบบนี้กับฉัน... ผู้ชายกลับกลอก! ไหน
เมื่อกี้คุณบอกจะไม่ทำอะไรฉันจนกว่าฉันจะขอร้องคุณไง คนอย่างคุณมันเชื่อถือไม่ได้! " เขายักไหล่ให้เธออย่างไม่แยแสกับคำด่าของเธอ... เขาขอถอนคำพูด เขาจะปราบเธอวันนี้แล้วเธอก็ต้องเป็นของเขาวันนี้ด้วยเช่นกัน!
" ผู้ชายอย่างผมก็เป็นแบบนี้แหละ ผมบอกแล้วว่าอยากได้
อะไรผมก็ต้องได้ และผมอุตส่าห์ใจดีอนุมัติยารักษาโรคให้หน่วยของพ่อคุณ แค่นี้มันยังน้อยมากกับค่าตอบแทน... หากคุณยอมตามใจผม ผมสามารถสั่งยาตัวใหม่ที่ตอนนี้กำลังขาดตลาดให้แม่คุณด้วย "
มิเชลหยุดนิ่งเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด แม่เธอเป็นโรค Spinal Muscular Atrophy (SMA) หรือ โรคกล้ามเนื้ออ่อนแรง ตัวยาที่ใช้ในการรักษานั้นมีราคาสูงมาก แต่ยาตัวใหม่ที่เขาว่านี้มี ราคาสูงถึงเข็มละ 68 ล้านบาท หากแม่เธอได้มันมารักษา.. แม่เธอต้องหายและไม่ต้องทนเจ็บปวดแบบนี้ เพราะทุกวันนี้ท่านอ่อนแรงและอาการทรุดมากจนต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ
" แลกกับอะไร " หวั่นกับคำตอบของเขา แต่ไม่ว่าจะแลกกับอะไรเธอก็จะยอมเสี่ยงเพื่อรักษาชีวิตแม่ของเธอไว้ ถึงแม้เขาจะให้เธอทำอะไรที่เสียงตายก็เถอะ
" แลกกับการที่คุณต้องอยู่ใต้ร่างผมไปตลอดชีวิต "
- Writer
