" นานแค่ไหนกว่าที่เราจะเข้าน่านน้ำของเกาะฮ่องกง " เธอยืนนิ่งพยายามจะปกปิดอาการเจ็บปวด พร้อมกับยืนหันหลังติดกำแพง
" อีกประมาณชั่วโมง " มิเชลพยักหน้าเข้าใจ ความรู้สึกเจ็บปวดวิ่งไปตามแผ่นหลังและแขนจนแน่นจุกไปที่หน้าอก
" ขอเสื้อแขนยาวให้ฉันตัวหนึ่ง " เธอหันไปสั่งเจค็อบใบหน้าซีดเซียวของเธอทำให้เขาอดห่วงไม่ได้ แต่ตอนนี้เขาไม่แม้จะเข้าใกล้เธอได้ จึงไม่อยากจะดันทุรังเพราะกลัวเธอจะโกรธมากขึ้น
พอได้เสื้อแขนยาวคลุม มิเชลก็รีบเดินออกจากห้องไปทำ
แผลเปลี่ยนชุด แล้วรีบกลับเข้ามาใหม่ ลูกกระสุนที่ฝังคา
ทำให้เลือดไหลซึมไม่หยุด แต่ถึงจะเจ็บแค่ไหนเธอก็อยาก
ทำงานนี้ให้เสร็จ
" งานนี้จะเป็นงานสุดท้ายของฉัน "มิเชลที่นั่งหลับตาเงียบ
มานานพูดขึ้น ใบหน้าไร้สีเลือดทำให้เขาเป็นกังวล แต่ก็ทำ
อะไรไม่ได้เพราะเธอไม่ยอมให้เขาเข้าใกล้
" ผมจะพาคุณกลับไปเซ็นใบลาออกเอง " มิเชลทำเพียงส่ง
ยิ้มให้เขาก่อนหยิบโทรศัพท์ข
