จะโวยวายไปทำไมคะ ขอฉันกินข้าวก่อนจะได้มีแรงเบ่ง "กินข้าวไปเหงื่อก็ไหลไปจนเขาได้แต่นั่งเช็ดเหงื่อให้เธอ เขาทั้งกลัวทั้งตื่นเต้นจนใจสั่นแต่เธอกลับยังมีอารมณ์มานั่งทานข้าว!
" ให้ตายสิ! ทำไมมันถึงได้เจ็บขนาดนี้ " ถึงจะบอกว่าเจ็บแต่ก็ไม่หยุดกินสักที
" ที่รักไปโรงพยาบาลเถอะ เดี๋ยวไปถึงโรงพยาบาลผมหาข้าวให้กินอีกที " เธอพยักหน้ารับก่อนจะลุกขึ้น แต่พอเธอลุกขึ้นยืนแค่นั้นแหละน้ำคล่ำก็ไหลทะลักออกมาจนเปียกไปตามขาไหลลงพื้น เคเดนเริ่มใจไม่ดีอุ้มเธอขึ้นวิ่งไปที่รถ กลัวจริงๆ ว่าลูกจะหลุดออกมาตอนนี้
" ขับเร็วๆ สิวะ " คอนเนอร์สั่งเจค็อบเสียงเข้ม จนเจค็อบเริ่มเสียวต้นคอ ภาวนาขอให้มิเชลอย่าเพิ่งคลอดตอนนี้เลย ไม่งั้นเขาได้ตายแน่
" ครับนาย " เจค็อบรีบเหยียบคันเร่งทำความเร็ว
" ไม่ต้องรีบขนาดนั้นหรอกค่ะ ฉันยังไม่คลอดตอนนี้หรอก รีบมากๆ ได้ลงคลองกันพอดี " เธอพูดเสียงเรียบแต่มือกลับบีบมือเขาแน่นจนมันจะหักอยู่รอ
