" พี่จะรออัน และพี่จะมาหาอันที่นี่ทุกปี " สุริยันวางแหวนดอกหญ้าที่เขาถักมาให้เธอลงบนพื้นหญ้าข้างช่อดอกไม้
" พี่จะถักแหวนมาให้อันทุกปีด้วย... รอพี่นะครับคนดี " สุริยันก้มลงจูบบนแหวนที่วางอยู่พื้นหญ้าพร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างหนัก จนตะวันที่นั่งมองอยู่ในรถร้องไห้สะอึกสะอื้นตามขนาดเขายังรู้สึกเจ็บขนาดนี้แล้วสุริยันล่ะจะขนาดไหนหนึ่งตะวันพาสุริยันเข้าพักที่รีสอร์ตเล็กๆ แต่บรรยากาศนั้นกลับดูร่มรื่นและเจ้าของรีสอร์ตก็เป็นกันเอง
" ฉันจะออกไปเดินเล่นแถวนี้ เดี๋ยวจะกลับมา " สุริยันพูดกับตะวันเมื่อเก็บของเข้ามาไว้ในห้องพักเรียบร้อยแล้ว
" เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อน "หนึ่งตะวันที่นอนแผ่อยู่บนเตียงเด้งตัวลุกขึ้นนั่งเตรียมตัวจะออกไปเป็นเพื่อนสุริยัน เขาห่วงจริงๆ ว่าสุริยันจะหนีเข้าไปในซีเรีย
" ขอฉันอยู่คนเดียวสักพัก เดี๋ยวฉันจะรีบมา "หนึ่งตะวันจ้องมองน้องชายด้วยสายตาที่สั่นไหว บอกตามตรงว่าไม่ค่อยเชื่อใจนัก
