ไปสิคะ จะได้พาเคอรีนไปเดินเปิดหูเปิดตาด้วย " มิเชลเดินไปหยิบของใช้ให้ลูกก่อนจะรีบเดินออกมา แล้วพวกเขาก็พากันไปเดินตลาดเปิดโล่งที่ไม่ไกลบ้าน โดยมีเขาเป็นคนอุ้มลูกเดินตามพวกเธอ ส่วนเจค็อบกับนิกกี้นั้นเป็นคนหอบหิ้วข้าวของที่พวกเขาซื้อ
" แตงอ่อนพี่ว่าเราซื้อเยอะแล้วนะ " พ่อตาพูดกับแม่ยาย เมื่อท่านเองก็เดินเหงื่อตกตามลูกตามเมียที่มีความสุขกับการซื้อของโดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
" ขอแตงเดินดูอีกนิดนะคะ ไม่ได้มาตลาดแบบนี้นานแล้ว
หากพี่เหนื่อยก็ไปนั่งรอก่อนก็ได้ค่ะ พาเคอรีนกับคอนเนอร์ ไปด้วย " สรรพนามที่ทั้งสองใช้พูดคุยกันนั้นช่างหวานหูในความรู้สึกเขา แต่พอหันไปมองเมียตัวเองที่ขู่แล้วขู่อีกก็ไม่ยอมเรียกเขาว่าที่รักสักทีก็ได้แต่ถอดถอนใจ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีเลยนานๆ ที่มีหน เวลาที่เธออยากได้อะไรเธอค่อยอ้อนเรียกเขาว่าที่รัก
" ไม่เอาหรอก เกิดเป็นลมแดดขึ้นมาจะเป็นยังไง... ให้พี่อุ้มเดินดูของเอาไหม "
