" อันเป็นอะไร " สุริยันรีบเด้งตัวลุกขึ้นตามอันนา เมื่อเห็นเธอลุกขึ้นมาเขย่งเท้าเดินกลางดึกจนเขาต้องรีบเดินไปประคองเธอไว้
" คุณนอนต่อเถอะค่ะ " อันนาพูดกับเขาด้วยใบหน้าเหยเก
" อันเจ็บตรงไหนครับ" สุริยันมองสำรวจตัวเธอก่อนจะยื่นมือไปลูบท้องเธอเบาๆ
" ฉันเป็นตะคริวที่ขาค่ะ เดินสักพักก็คงจะหาย "
" คราวหลังอันอย่าลุกขึ้นมาเดินเองนะครับ เกิดล้มขึ้นมาจะ
เป็นอันตรายเอา หากพี่ไม่รู้สึกตัวอันต้องปลุกพี่...เข้าใจไหมครับ " อันนาพยักหน้าตอบเขา เมื่อก่อนว่าเธอเงียบแล้วมาตอนนี้เธอยิ่งเงียบไปใหญ่ แต่คงจะเป็นเพราะยังเกร็งและยังสับสนอยู่ เขาเองก็ต้องให้เวลาเธอให้มากๆ เพื่อที่เธอจะได้ค่อยๆ ปรับตัว
วันรุ่งขึ้นพวกเขาก็พากันไปรอมิเชลและคอนเนอร์ที่สนามบิน เพราะเธอบอกว่าจะมารับพวกเขาวันนี้และจะพาบินกลับไทยเลย เพราะสนามบินที่แน่นเอียดจึงมีเวลาลงจอดเครื่องบินไม่นานนัก หากไม่ใช่คอนเนอร์คงเอาเครื่องบินลงจอดที่นี่ไ
