ร่างเปียกปอนใบหน้าซีดเซียวเดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ที่
ตอนนี้ทุกคนคงเข้านอนกันหมดแล้ว ก่อนจะเดินตรงดิ่งเข้าไปในห้องพักของตัวเอง แต่แล้วเธอก็ต้องตกใจเมื่อเจอเขานั่งอยู่บนเตียงของเธอ
" คะ คุณมาทำอะไรในนี้ " สุริยันขบกรามแน่นมองเธอ หัวใจแกร่งกระตุกสั่นเพียงแค่เห็นใบหน้าไร้สีเลือดของเธอ เขาให้ปั้นขับรถหาเธอจนทั่ว แต่ก็ไม่เห็นแม้เงา ถนนสายนี้ก็มีแค่สายเดียวแล้วเธอจะไปไหนได้หากไม่เดินเข้าป่า
"ไปอาบน้ำ " แทนที่เขาจะตอบแต่กลับนั่งตีหน้ามึนออกคำสั่งอันนายืนจ้องเขาด้วยสายตาดุดันแต่เขาก็ไม่ไหวติง ยังนั่งนิ่งเล่นเกมจ้องตากับเธออย่างไม่หลบหลีก ยิ่งจ้องความรู้สึกเก่าๆ ก็ยิ่งวิ่งเข้ามาจนเธอต้องหลับตาลงแล้วเดินหลีกเข้าไปอาบน้ำ
" ฟู่! นึกว่าจะโดนฆ่าแล้วเรา " สุริยันผ่อนลมหายใจอย่างนึกกลัวสายตาสังหารที่เธอส่งมา เขาห่วงเธอจนทนไม่ไหวจึงได้ออกมานั่งรอเธอที่ห้องนั่งเล่น แต่จนแล้วจนรอดเธอก็ไม่กลับมา เขาเลยเข้
