เล่ห์ปรารถนานายมาเฟีย

CHAPTER. 6

แดดอ่อนๆ ของเช้าที่สดใสกับเสียงนกเสียงกาที่พากับบินว่อนออกหากิน มันช่างเป็นภาพที่สวยงามและเงียบสงบในความรู้สึกของเธอ แต่ความสงบนั้นกลับเลือนหายไปเมื่อหันไปเจอเจ้านายคนใหม่ ที่ตอนนี้กำลังว่ายน้ำในสระกว้างอย่างสบายอารมณ์ เธอไม่เข้าใจว่าเขาจะให้เธอมายืนดูเขาว่ายน้ำทำไมตั้งแต่เช้าแบบนี้ ทั้งๆ ที่รอบด้านก็มีบอดี้การ์ดยืนอยู่เต็มไปหมด

" มิเชล คุณไม่อยากลงมาว่ายน้ำกับผมเหรอ " คอนเนอร์เอามือเกาะขอบสระเงยหน้าถามเธอ

" เชิญคุณตามสบาย " ใบหน้าเรียบนิ่งแต่น้ำเสียงกลับติด

มึนตึง นี่เธอคงไม่พอใจเขาอยู่สินะที่ลากเธอออกมาแบบนี้แต่เช้า

" หากคุณไม่อยากว่ายน้ำกับผม คุณก็ช่วยหาคนมาเป็นเพื่อนว่ายน้ำให้ผมหน่อยสิ " มิเชลเหลือบตาต่ำมองดูเขาก่อนจะเดินออกไป จนเขาได้แต่มองตามหลังเธอ และเพียงไม่นานเธอก็เดินเข้ามาพร้อมกับนิกกี้บอดี้การ์ดคนสนิทอีกคนของเขา ก่อนจะจับนิกกี้เหวี่ยงลงสระในชุดสูทจนเขากับนิกกี้ตกใจเพราะตั้งตัวไม่ทัน

" ได้ทั้งเพื่อนว่ายน้ำ ได้ทั้งบอดี้การ์ด ดิฉันคงไม่จำเป็นที่ต้องยืนอยู่ตรงนี้แล้ว...ขอตัวนะคะ " คอนเนอร์กัดกรามตัวเองแน่น นี่เธอกำลังท้าทายเขาใช่ไหม

" หยุด! " เขาเรียกเธอไว้เมื่อเห็นเธอกำลังจะเดินออกไป มิเชลทำเพียงชายตามองเขาก่อนจะทำท่าเดินออกไปโดยไม่กลัวเกรงเขาแม้แต่น้อย

" นายดีออน ดันฟอร์ด นี่พ่อของคุณใช่ไหม.. โอ๊ะ ต้องเรียกว่า ผู้บังคับบัญชาหน่วยคอมมานโดสิถึงจะถูก " คอนเนอร์กระโดดขึ้นจากสระแล้วเดินไปยืนประชิดตัวเธอ มิเชลเงยหน้าสบตาเขานิ่ง แต่ในใจกลับนึกเคืองที่เขาก้าวก่ายชีวิตครอบครัวเธอ นี่ขาสืบแม้แต่ประวัติคนใกล้ชิดเธออย่างงั้นหรือ

" ฮี้มม...ผมชักไม่แน่ใจแล้วสิว่าจะอนุมัติการสั่งซื้ออาวุธ

สงครามที่ตอนนี้กำลังขาดแคลนให้เขาดีไหม ในเมื่อลูกสาวของเขาช่างทำตัวไม่น่ารักเสียเลย " เขาพูดพร้อมกับเอามือถูคางไปมาเหมือนกับกำลังใช้ความคิดอย่างหนักแต่แววตากลับแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ มิเชลขบกรามตัวเองแน่นเธออยากจะจับเขาหักคอเสียจริง

" นั่นมันสิทธิ์ของคุณ ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับดิฉัน " ไม่นึกว่าอาวุธที่พวกเธอใช้จะมาจากเขา และเธอก็รู้ดีตอนนี้ทาง

กองทัพกำลังขาดแคลนอะไรบ้าง หลายอย่างต้องรอจนการ

ช่วยเหลือประชาชนต้องถูกชะลอ เพราะพวกเธอนั้นจะออก

ปฏิบัติงานไม่ได้หากไม่มีความพร้อม

" แล้วไหนจะยารักษาโรคอีกที่พ่อของคุณร้องขอมา " ให้ตายสิ! นี่เขาขายทุกอย่างเลยรึไง! อาวุธยังพอรอได้ แต่ยารักษาโรคสำหรับผู้ป่วยนี่สิที่รอไม่ได้ เธอที่เป็นหมอรู้ดีว่าแต่ละที่ที่มีสงครามขาดแคลนแค่ไหน

" คุณอย่าเอาชีวิตคนอื่นมาล้อเล่น เพียงแค่คุณไม่ได้ดั่งใจ" คอนเนอร์มองดวงตาที่แข็งกร้าวของเธออย่างชอบใจ เขาจะปราบเธอแล้วก็จะบีบเธอให้อยู่หมัด!

" ผมเป็นคนไม่สนโลกด้วยสิ ผมสนแค่ว่าผมต้องได้ในสิ่งที่

ต้องการ " เขายื่นมือไปลูบไล้แก้มนวล มิเชลเบี่ยงหน้าหนีพร้อมกับปัดมือเขาทิ้ง แล้วเดินถอยหลังออกห่างจากเขา แต่เขาก็ยังก้าวเข้ามาประชิดตัว จนเธอต้องยืนนิ่งประชันหน้ากับเขา

" คุณต้องการอะไร" ถึงเขาจะไล่ต้อนเธอแต่เธอก็ยังนิ่งอย่างที่เคยเป็น

" ผมต้องการคุณ " คำตอบของเขาทำให้เธอแทบจะอยากเอาปืนขึ้นมาจ่อยิงขมับเขา แต่ก็ได้แต่ยืนกำมือแน่นต่อรองกับเขา ถ้าไม่คิดถึงพ่อและประชาชนเขาได้ตายคามือเธอไปนานแล้ว

" หากคุณต้องการผู้หญิงมาเอาใจคุณ ดิฉันหามาให้ได้... แต่หากคุณไม่ตกลงดิฉันก็คิดว่าพ่อของดิฉันสามารถสั่งซื้ออาวุธและยาจากที่อื่นได้ด้วยเช่นกัน "

" เสียใจด้วยนะทุนหัว บังเอิญว่าอาวุธและยาที่พ่อคุณ

ต้องการ บริษัทผมเป็นผู้ถือสิทธิ์ขาด นั่นก็หมายความว่าเขาจะหาจากที่ไหนไม่ได้... นอกจากซื้อจากผม " มิเชลโกรธจัดจนแทบเก็บอาการไม่อยู่

" นิกกี้เอาโทรศัพท์มานี่" เขาสั่งนิกกี้ที่ยืนตัวเปียกโซกอยู่

" นี่ครับนาย " คอนเนอร์หยิบโทรศัพท์มาจากนิกกี้พร้อมกับชูมันให้เธอดู

" แค่ผมกดปุ่มนี้พ่อคุณก็จะรับสาย แล้วการอนุมัติครั้งนี้ก็จะขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคุณ " เขากดยิ้มลึกตรงมุมปากอย่างคนที่เหนือกว่า

" บอกฉันมาตามตรงว่าคุณต้องการอะไร " สรรพนามแทนตัวที่เปลี่ยนไปกับน้ำเสียงลอดไรฟัน ทำให้เขารู้ว่าเธอเริ่มที่จะเก็บอารมณ์ไม่อยู่แล้ว แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เขาสะทกสะท้านเพราะสิ่งที่เขาต้องการจะเห็นตอนนี้คือผู้หญิงหน้าตายคนนี้ที่สติหลุดจนควบคุมตัวเองไม่ได้

" หนึ่งการอนุมัติแลกกับการที่คุณอยู่ใต้ร่างผม " สายตาโลมเลียที่มองไปตามร่างของเธอ ทำให้มิเชลถึงกับเลือดขึ้นหน้าแต่ก็ยังสามารถที่จะระงับอารมณ์ได้อยู่บ้าง

" เลว! .. ไปตายซะ! " แทนที่เขาจะโกรธแต่เขากลับหัวเราะลั่นอย่างชอบใจ จนทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นได้แต่ยืนนิ่งค้างเพราะไม่เคยเห็นเจ้านายเป็นแบบนี้มาก่อน ปกติคอนเนอร์ไม่เคยต่อปากต่อคำกับใคร และเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะยืนนิ่งปล่อยให้คนด่าเขาแบบนี้โดยไม่ชักปืนขึ้นมายิง

"