" แต่แม่ครับ..." (สุริยันแทบนั่งไม่ติด เมื่อได้ยินสิ่งที่แม่พูด
" แกไม่ต้องมาพูดอะไรทั้งนั้น เดินก็คล่องแล้ว จะมารั้งหนูอันนาไว้ทำไม ปล่อยให้อันนากลับไปอยู่ที่บ้านน่ะดีแล้ว...หนูเข้าใจป้าใช่ไหมลูก " ท่านพูดกับสุริยันก่อนจะหันไปพูดกับอันนาด้วยรอยยิ้ม
" ค่ะคุณป้า " อันนายิ้มตอบท่าน
" อันจะออกไปพร้อมกับพี่เลยไหม พี่จะได้ไปส่ง " พัฒนาอาสา
"ไม่ต้องฉันไปส่งเองได้ " เมียเขาทำไมต้องให้คนอื่นไปส่งด้วย
" ไม่ต้อง! ให้พัฒนาไปส่งหนูอันนาน่ะดีแล้ว แกต้องเข้าไปคุยกับแม่ " สุริยันนั่งกำมือแน่นอย่างไม่ชอบใจ ทำไมการที่เขาจะเป็นคนดีมันถึงได้ยากแบบนี้นะ ไม่มีใครเชื่อเขาเลยรึไง!
หลังจากยืนส่งอันนาเสร็จ สุริยันก็เดินเข้าไปหาแม่ในห้องทำงานทันที แต่สายตาที่แม่มองมานั้นมันช่างบาดใจเขาเสียจริง ทำไมทุกคนถึงชอบมองเหมือนเขาเป็นนักโทษจริงนะ
" หากแกอยากแต่งงานเพียงแค่อารมณ์ชั่ววูบก็ปล่อยหนูอันนาไป แม่ทนเห็นผู้หญิ
