สองอาทิตย์กว่าแล้วที่มิเชลย้ายกลับมาอยู่ที่เกาะ แผลที่
หลังเริ่มสมานตัวดีแล้ว แต่คนขี้ห่วงอย่างคอนเนอร์ก็ไม่ยอมให้เธอขยับตัวทำอะไรจนตอนนี้เธอเริ่มที่จะอึดอัด
"คุณไม่ไปทำงานเหรอคะ " คอนเนอร์ที่นั่งทำงานอยู่หน้าคอมหันมาเลิกคิ้วสูงมองเธอ ก่อนจะเดินมานั่งข้างเธอที่โชฟา
" ผมก็นั่งทำงานอยู่นี่ไงครับ...ทำไมหรือครับ คุณไม่ชอบให้ผมอยู่ดูแลคุณแล้วเหรอ " สายตาออดอ้อนก่อนจะแปร
เปลี่ยนเป็นหน้างออย่างน้อยใจจนเธอต้องถอนหายใจ
" ไม่ใช่อย่างงั้น ฉันแค่เป็นห่วงเพราะคุณไม่ได้เข้าบริษัทนานแล้ว" อยากจะบอกไปเหมือนกันว่าอยากจะมีเวลาส่วนตัวบ้างแต่ก็กลัวเขาจะน้อยใจ... เธออยากจะออกไปเดินเล่นหรือไปสวนบ้าง เพราะตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลเขาก็ตามติดเป็นเงาตามตัวเธอตลอด ไม่ยอมให้เธอไปไหน
" ผมมีคนช่วยทำงานเยอะแยะ ทำงานจากที่ไหนก็ได้ สบายมาก " เขาส่งยิ้มกว้างพร้อมกับหอมแก้มเธอฟอดใหญ่
" เมียใครเนี่ยหอมๆ " พูดจบเขาก็ทำจม
