" มิเชล...ได้โปรดอย่าทำให้ผมโกรธ! " เขาบีบข้อมือเธอเต็มแรงจนเธอต้องนิ่วหน้าเพราะความเจ็บ แต่ก็ยังนั่งนิ่งไม่มองเขา
" คุณกำลังท้าทายผม! " เขาพูดเสียงลอดไรฟันเพราะความโกรธ
" ดิฉันไม่กล้า " คำตอบของเธอทำให้เขาถึงกับควบคุม
อารมณ์ไม่อยู่ ปัดจานอาหารลงจากโต๊ะด้วยความโมโหก่อนจะไล่ทุกคนให้ออกไปจากบริเวณนั้น
" ออกไปให้หมด .. ! " คอนเนอร์ปิดประตูห้องเสียงดังก่อนจะเดินตรงดิ่งมาที่มิเชลที่ยืนมองเขาอยู่
" คุณกำลังจะทำให้ผมเป็นบ้า! " คอนเนอร์จับตัวเธอเหวี่ยงขึ้นไปนอนบนโต๊ะอาหารก่อนจะดึงทึ้งเสื้อผ้าเธอออกจากร่าง มิเชลถึงแม้จะตกใจแต่ก็ได้แต่นอนหลับตานิ่งปล่อยให้เขากระทำโดยไม่คิดจะต่อสู้
" สู้ผมสิ! ผมบอกให้สู้ผม! " เขาตะโกนใส่เธอเสียงดัง ก่อนจะก้มลงบดขยี้จูบเธอรุนแรงด้วยความโมโห เขาจับบีบไปตามเนื้อตัวเธอแต่เธอก็ยังนอนนิ่งไม่ตอบสนอง ยิ่งเธอนิ่งไม่ขัดขืนต่อสู้เหมือนที่เคยเป็นเขาก็ยิ่งควบคุมอารมณ์ไม่ได้
