.คุณเอากระเป๋ายามาให้ฉันได้หรือยัง " เธอปวดหัวจนแทบจะแตกเขาจะมาถามอะไรนักหนาตอนนี้นะ! คอนเนอร์ถือกระเป๋ายามาให้เธอพร้อมกับนั่งมองเธอที่ตอนนี้กำลังเอาเข็มฉีดยาฉีดเข้าแขนตัวเองจนเขาต้องเบือนหน้าหนี ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เขาที่ไม่เคยกลัวสิ่งใดแต่กลับกลัวเข็มฉีดยาเป็นชีวิตจิตใจ
" คุณไม่ต้องพกพวกมันอีกแล้วล่ะ เพราะหลังจากนี้คุณจะไม่ต้องไปทำงานเสี่ยงตายแบบนั้นอีกแล้ว " เขาหันมาพูดกับเธอเมื่อเธอฉีดยาเสร็จ
" เพราะอะไร? " เธอขมวดคิ้วถามเขาเพราะไม่เข้าใจที่เขาพูด
" เพราะคุณถูกปลดจากการเป็นทหารแล้ว " ยิ่งเขาพูดเธอก็ยิ่งไม่เข้าใจ
" ผมขอร้องให้พ่อคุณปลดคุณเอง ผมบอกท่านไปว่าคุณกับผมรักกันและกำลังจะแต่งงานกัน ผมไม่อยากให้คุณต้องทำงานเสี่ยง ซึ่งท่านก็เข้าใจ " คอนเนอร์เดินไปหยิบกระดาษที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วยื่นมันให้เธอ มิเชลกำมือแน่นมองเขาอย่างขุ่นเคือง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เพราะยังไงซ่ะเธอก็เป็นของเขาไป
