ความดิบเถื่อนและความหิวกระหายของมาร์คัสถูกปลดปล่อยออกมาอย่างเต็มที่ เขาไม่ใช่คนอ่อนโยน และไม่ได้ต้องการความอ่อนโยนจากเธอ
"อย่าร้องออกมาให้ฉันได้ยิน ฉันไม่ชอบ.!"
มาร์คัสที่ได้ยินเสียงสะอื้นจากอันนาที่นอนอยู่ใต้ล่างของเขาก็สั่งเสียงแข็งด้วยความอารมณ์เสีย นี่เขาน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยหรือไงอันนาถึงได้ร้องไห้เพียงพอได้นอนกับเขามันยิ่งทำให้เขารู้สึกเสียฟอร์มสุด ๆ
"ถ้าไม่อยากให้อันนาทำในสิ่งที่คุณไม่ชอบคุณก็ปล่อยอันนาสิคะ.ฮึก..ฮื่อ ปล่อยซิค่ะปล่อย..!"
ทั้งเสียงร้องเสียงโวยวายปนสะอึกสะอื้นไม่ได้ทำให้มาคัดสงสารอันนาขึ้นมาเลยสักนิดตอนนี้เขาอยากจะสั่งสอนคนปากดีอย่างอันนาให้รู้ว่าอย่าพยศกับเขา
อันนาพยายามจะตีฝีปากทั้งที่ตัวเองไม่มีอะไรสามารถต่อรองได้เลยแม้แต่นิดเดียวแค่มาทัชกระดิกนิ้วเดียวอันนาก็คงกลายเป็นปุ๋ย
"ดี.! พยศแบบนี้ฉันชอบ"
มีเพียงความต้องการทางกายที่เข้าครอบงำ ราวกับสัตว์ป่าที่กำลังล
