CHAPTER 5.
#TBLWalangIwanan
Natutulog na silang lahat at lumabas ako mula sa bintana upang puntahan si Andrew. Nakita ko siyang nakaupo sa balkonahe niya at nilalaro ang kaniyang gitara habang nakatingin sa kumikinang na mga ilaw mula sa syudad.
"Oh, kamusta?" Pumasok siya at agad na ipinagtimpla ako ng kape.
"Gamutin natin ang gamot mo?"
"Okay na 'to, samahan mo na lang ako dito kakanta tayo," wika niya.
Tinabihan ko siya at nagsimula na siyang kaluskusin ang gitara. Magaling siya mag gitara at maganda din ang boses niya.
"Hindi mo maintindihan kung ba't ikaw ang napapagtripan ng halik ng kamalasan," panimula niya sa kanta.
Pinakikinggan ko lang siya at ang lamig ng boses niya kasabay sa hampas ng hangin. Habang sumasayaw naman ang mga tala at kumikinang.
"Dahil wala ring
