“ฟ้ากลับกรุงเทพแล้ว!” เพียงขวัญอุทานอย่างตกใจ หญิงสาวมองหน้าเหมันต์ ไม่อยากจะเชื่อสักเท่าไร ชายหนุ่มยิ้มแล้วจูงจักรยานไปเก็บ ก่อนจะก้าวเดินไปทางศาลาเรือนไทยหลังเล็กที่อยู่ด้านหลังบ้าน
“คุณนิธิเป็นคนขับรถไปส่ง” เหมันต์บอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบ หลังจากนั่งลงแล้วคว้าเอาข้อมือบางรั้งให้หญิงสาวนั่งลงข้างๆกัน
“ทำไมฟ้าไม่บอกขวัญล่ะคะ” น้ำเสียงสงสัยของเพียงขวัญทำให้ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆก่อนตอบ
“แล้วตอนมา เขาบอกคุณหรือเปล่าล่ะ”
“คุณเหม!” เพียงขวัญมองค้อนคนช่างเหน็บแนม
“เห็นคุณนิธิบอกว่า คุณฟ้าเขาบอกว่าเบื่อบ้านนอก อยากกลับกรุงเทพแล้ว”
“แล้วทำไมฟ้าไม่นั่งเครื่องกลับล่ะคะ” เหมันต์รวบเอาคนช่างซักมานั่งบนตักของตัวเอง เขาเพิ่งบอกหญิงสาวว่าเพียงฟ้ากลับกรุงเทพไปแล้ว หลังจากกลับมาจากบ้านกำนันเกื้อ เพราะรู้ว่าเธอจะซักไซ้อย่างนี้ไง ขืนไปบอกตอนที่อยู่ต่อหน้าชาวบ้านเยอะแยะ มีหวังไม่ได้พูดได้จากับคนอื่นแน่ๆ
