Once Upon A Tale

Ocean Eyes

ERORRS AHEAD

Malungkot akong nakatanaw sa dagat habang umaandar ang sinasakyan namin yate ng pamilya ko.

"Tita! Can you please harap harap kayo sakin?" slang nya wika nya tsaka excited at tatalon talon na hinahatak ang dress ko.

"Please tita i want to see you eyes. Its so beautiful!" namamanghang sabi nya kaya humarap ako sa kanya bago ngumiti at marahang umupo sa upuan. "Ok, ok! Come here. Sit with me." sabi ko at pina upo sya sa hita ko.

Sya naman ay mariing tinitigan ang aking mga mata.

"Tita why your eyes are twinkling?" Inosenteng tanong nya na nagpamuo ng aking luha sa mata.

Iniwas ko ang aking mukha para hindi nya makita ang pagpatak ng mga luha ko. Ilang beses ko pa itong pinahid bago humarap uli sa kanya.

"T-talaga? My eyes are twinkling?" tanong ko sa kanya at pilit pinapapatatag ang boses para hindi ako gumaralgal. Agad naman syang tumango tango at ngumiti.

"Did you know what's the story behind my eyes?" sabi ko pa at interesado naman syang tumingin ulit sa akin.

"Tell me tita the story" masayang ani nya at niyakap sya ng mahigpit.

"Along time ago tita met a man, but because I'm blind i can't see him. We get along together and tita started to fall inlove with that guy. He is thoughful and helped other people lives until he became a soldier. Did you know what's my favorite part of his body?" Malayong tanong ko habang naka tingin sa malawak at asul na karagatan

"His eyes. Kahit na hindi nakikita ni tita ang kanyang mata. I can feel it. Sa bawat taong natutulungan nya na nakaka usap ko Isa lang ang sinasabi nila. Ang magaganda nitong mata na kasing lalim ng asul na dagat ay puro pag asa na laman. Tita can feel the admiration when I'm talking to them" natutuwang sabi ko ng maalala ko ang pag interview dati.

~Flashback~

"Hi po ako po si Sol nandito po ako para interviewhin po kayo. Ayos lang po ba iyon?" Tanong ko sa kausap ko ngayon at isa rin sa natulungan ni Cap. Rian. Agad kong kinapa ang recorder nang marinig ko ang bell na ibig sabihin ay pag sang ayon

"Pa unang tanong po. Ano pong nangyari sa inyo?" Tanong ko.

"Ako po si Isolde, isa po akong mananahi sa bayan pero nabihag kami ng mga terorista."

"Ilang taon din po kaming bihag ng mga terorista hanggang sa may mag timbre sa mga kasama ko na naka hingi sila ng tulong sa mga sundalo. At kasama na nga po doon si Cap. Rian, kasama po ng kanyang grupo ay iniligtas po ang aking mga kasama sa nasusunog na kuta ng reblede ngunit naiwan po ako dahil paralisado na po ang kalahati ng aking katawan at nagulat po ako ng dumating si Cap. Para iligtas ako." Mahabang paliwanag nya at palihim akong napa ngiti.

"Ano po ang naka kuha ng atensyon nyo at pinahintulutan mo po kami interviehin ka tungkol kay Cap?" Tanong ko muli.

"Ma'am ang kanyang mga mata ho. Kakaiba ang kanyang mata dahil asul ang kulay nito na kakulay ng karagatan at ang mas nagpa iba pa ay ang mga mata nya na kumikislap sa pag asa at katapangan" napa tango tango na lamang ako at nagpasalamat sa kaniya.

"Maraming salamat po sa inyo. Malaking bagay na po ito sa akin" sabi ko at naramdaman kong tumayo na ang ale at umalis.

Sa ilan taon kong pagkakakilala kay Rian ay naging habit ko na ang pag iipon ng mga interview sa mga taong natulungan nya. Para maipakita ko sa kanya pagdating na mag retire na sya.

"Sol!!" Rinig kong sigaw ng kung sino at alam kong sya na agad ito. Naramdaman kong lumapit ang kanyang presensya kaya napa ngiti nalang ako kahit di ko naman kung saan sya naka pwesto ngayon.

"Oh nandito kana. Kumusta? May sugat ka ba?" Agad kong tanong at naramdaman kong tumabi sya sa akin at umupo, tsaka sinandal ang kanyang ulo sa aking balikat.

"Nakakapagod pero worth it. May nailigtas akong buhay pero halos kalahati sa aking grupo. . . Namatay" sabi nya at randam ko ang sakit sa kanyang mga salita.

"Hindi natin maiiwasan iyon. Alam mo ba nakapanayam ko kanina ang isa sa mga tinulungan mo. Sabi nila ang ganda daw ng mata mo!" Sabi ko at pinalitan ang topic namin.

"Sabi nila asul daw ang iyong mata na kahalintulad ng karagatan at kumikinang daw ito!" Natutuwang kwento ko at naramdaman ko nalang na yumakap sa akin.

"Hintayin mo at makakakita ka rin. Sisiguraduhan ko iyan kahit itaga mo sa asul kong mata" sabi nya pa at napa ngiti nalang din ako. At doon mas nahulog pa ang aking loob sa kanya.

End of Flashback

"Tita anong connect ng man to your eyes?" Takang tanong ng aking pamangkin kaya napa iling ako.

"Your tita's eyes is from that man, Isha. He gave it to me" sabi ko at nanlaki ang kanyang mata.

"Woah! Amazing! But why tita?" Kuryosong tanong nya. Kaya napa luha ako.

"H-he was shot that day and critical while I'm confined because doctor say's that I don't have chance to see again. It hurts but I'm fine with it even though i can't see him forever."

"But when i wake up i was suprised because someone donate an eyes for me and the operation done well but tita's world shattered when I hear who donate my eyes" sabi ko at wala nang awat ang pagtulo ng aking luha.

"Nang makakita ako agad ko syang hinanap pero natagpuan ko nalang ang sarili ko sa isang puntod sa isang pribadong lupain na matatanaw ang asul na karagatan. And there was a letter gave to me, they said it's from him. From Rian."

Dear Sol,

I know hindi mo matatanggap ang regalong binigay ko sayo and i know galit ka rin sa sarili but please live for me. I gave my eyes to you para makita mo ang gusto kong ipakita sayong mundo. It's wonderful isn't it? How the tree grows, how rainbow make and how people die and born. Lagi mong tandaan na hindi mo man ako kasama ngayon, lagi akong nasa puso mo. You deserve to live Mi Amore. I fall inlove with you so fast. I just can't help it at hindi ko inisip na may kulang ka because your beyond perfect. You know I'm in critical condition but i manage to write this for you because i know hindi ko na masasabi sayo ito ng personal, hindi na ako magtatagal Sol. Naalala ko pa dati na lagi mong inienterview ang mga natutulungan ko and you said that your favorite part of my body is my eyes. Sabi mo na lagi sinasabi ng mga na interview mo na maganda raw ang mata ko but you know mas maganda ang mata ko kung nasa iyo yon Sol. Ingatan mo yan mahal ko. Tandaan mo na tuwing kumikislap iyan ay tanda na mahal na mahal kita. Hihintayin kita sa susunod na buhay.

-Rian

"That's so sad tita. But you know the that when you eyes are twinkling means that is his love for you" Sabi nya at napamulagat ako ng mata.

"P-paano? Paano mo nalaman yan?" Utal utal kong tanong.

"He said to me earlier. He said din po na mahal na mahal ka nya" sabi nya humagikhik na kala mo ay may kausap tsaka humarap sa akin.

"Don't forget daw po na ingatan ang kanyang ocean eyes" sabi nya at tumakbo na papalayo sa akin habang ako ay tulala sa mga nangyari.

Ilang segundo pa akong natulala at nagsimulang lumuha ang aking mga mata.

"Promise Rian. I take care your love. . . Forever. Your ocean eyes that make me fall inlove." sabi ko at tumingin sa malawak at asul na karagatan.

Maybe someday the destiny allow us to meet again. . .