เจ้าสาวสัญญารักของซีอีโอเลือดเย็น

ตอนที่ 13: คำโกหกที่ซับซ้อน

หลังจากการเผชิญหน้ากับภูผาที่โรงพยาบาล หัวใจของฉันก็เต้นระรัวไม่หาย ฉันรู้ดีว่าคำโกหกเรื่องที่ฉันมาเยี่ยมเพื่อนคงไม่ได้ทำให้เขาสงสัยไปมากกว่านี้ แต่ฉันก็ยังคงกังวลว่าเขาอาจจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง หรือจับพิรุธฉันได้

ฉันเดินเข้าไปในห้องพักฟื้นของน้องไทม์ เขานอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงเล็ก ๆ ใบหน้าซูบเซียวเล็กน้อย แต่ไม่มีอาการไข้สูงแล้ว ฉันจับมือเล็ก ๆ ของลูกชายเบา ๆ ความรู้สึกรักและห่วงใยเอ่อท่วมท้นในใจ

“น้องไทม์ไม่เป็นอะไรมากหรอกแก ไม่ต้องเป็นห่วงนะ” แก้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เธอคงเห็นสีหน้ากังวลของฉัน

“ฉันรู้สึกลำบากใจจริง ๆ แก้ว” ฉันตอบเสียงแผ่ว “ฉันไม่อยากให้น้องไทม์ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ถ้าภูผารู้ความจริง…”

“ไม่ต้องคิดมากนะ” แก้วจับมือฉันแน่น “ฉันจะช่วยเธอปกป้องน้องไทม์เอง เราจะไม่มีทางให้ใครรู้เรื่องนี้เด็ดขาด”

คำพูดของแก้วทำให้ฉันรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาบ้าง อย่างน้อยฉันก็ยังมีเพื่อนคนหนึ่งที่อยู่ข้าง ๆ และพร้อมจะช่วยฉันเสมอ

ฉันอยู่ดูแลน้องไทม์จนกระทั่งอาการดีขึ้น และหมออนุญาตให้กลับบ้านได้ในวันถัดไป ฉันพาเขากลับไปที่ห้องเช่าของฉัน และดูแลพ่อที่นั่นด้วย โชคดีที่พ่อของฉันไม่ได้สงสัยอะไร เพราะฉันอ้างว่าน้องไทม์เป็นลูกของเพื่อนที่ต้องไปทำงานต่างจังหวัดและฝากให้ฉันช่วยดูแล

ชีวิตของฉันตอนนี้ซับซ้อนกว่าที่เคยเป็น ฉันต้องสลับไปมาระหว่างคฤหาสน์ของภูผา และห้องเช่าเล็ก ๆ ที่พ่อกับลูกชายอยู่ เพื่อให้ทุกอย่างดูเป็นปกติที่สุด

ทุกครั้งที่ฉันกลับไปที่คฤหาสน์ของภูผา ฉันจะรู้สึกเหมือนกำลังสวมหน้ากากใบหน้านับร้อย ฉันต้องแสดงบทบาทเป็นภรรยาในนามที่ไร้ความรู้สึก ทั้งที่ในใจฉันเต็มไปด้วยความกังวลและคิดถึงลูกชายตลอดเวลา

ความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับภูผาแทบจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม เขายังคงเย็นชา ห่างเหิน และใช้ชีวิตอยู่ในโลกส่วนตัวของเขาเอง แต่ฉันก็สัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยในแววตาของเขา โดยเฉพาะหลังจากที่เราบังเอิญเจอกันที่โรงพยาบาล เขามักจะมองฉันด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก คล้ายกับความสงสัย แต่ก็ไม่เคยเอ่ยปากถามอะไร

ในค่ำคืนหนึ่ง ขณะที่ฉันกำลังจะเข้านอน ฉันได้ยินเสียงโทรศัพท์ของภูผาดังมาจากห้องทำงานของเขา ฉันไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟัง แต่เสียงนั้นมันดังลอดออกมาจากประตูห้องทำงานที่เปิดแง้มอยู่

ฉันได้ยินภูผากำลังคุยโทรศัพท์กับใครบางคน น้ำเสียงของเขาดูเคร่งเครียดกว่าปกติ

“หาข้อมูลให้แน่ชัด” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาด “ฉันต้องการรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้น… และเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อสี่ปีที่แล้ว”

หัวใจของฉันหล่นวูบ ฉันหยุดชะงักที่หน้าประตูห้องนอน ความรู้สึกกลัวเข้าครอบงำไปทั่วทั้งร่าง

‘ผู้หญิงคนนั้น… เขาหมายถึงใคร?’

แล้วความคิดหนึ่งก็แวบเข้ามาในหัวของฉัน… หรือว่าเขาจะหมายถึงฉัน? เขาเริ่มสงสัยเรื่องราวในอดีตของเราแล้วอย่างนั้นหรือ? หรือว่าเขากำลังสืบเรื่องน้องไทม์?

คำพูดของภูผายังคงดังก้องอยู่ในโสตประสาทของฉัน “ฉันต้องการรู้ทุกอย่าง… ไม่ว่าความจริงจะเป็นอย่างไร”

ฉันรีบเดินเข้าไปในห้องนอน ปิดประตูลงอย่างเงียบเชียบ พยายามควบคุมลมหายใจที่สั่นเทา

‘เขาต้องกำลังสืบเรื่องฉันแน่ ๆ’ ฉันคิดด้วยความหวาดกลัว ‘ความลับของน้องไทม์กำลังจะถูกเปิดเผยแล้ว’