ตอนที่ 10: ความจริงที่ถูกปิดบัง
762 Words
เช้าวันใหม่เริ่มต้นขึ้นพร้อมกับความหนักอึ้งในใจ ฉันตัดสินใจแล้วว่าฉันจะพยายามหาทางทำความเข้าใจกับภูผาเรื่องอดีตที่ค้างคา การที่ฉันได้รู้เรื่องราวของน้องพีทและโศกนาฏกรรมของตระกูลวรธนา ทำให้ฉันมองภูผาเปลี่ยนไป เขาไม่ใช่แค่ซีอีโอเลือดเย็นที่ต้องการแก้แค้นฉัน แต่เขาก็เป็นคนที่แบกรับความเจ็บปวดและความสูญเสียไว้มากมายเช่นกัน
วันนี้ภูผาไม่ได้ออกไปทำงานแต่เช้าเหมือนปกติ เขากำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ในห้องนั่งเล่น สายตาของเขามองออกไปนอกหน้าต่างด้วยแววตาเหม่อลอย
“คุณภูผาคะ” ฉันเดินเข้าไปหาเขาอย่างช้า ๆ น้ำเสียงของฉันแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน
เขาหันมามองฉัน ใบหน้าเรียบเฉยนั้นทำให้ฉันอ่านความคิดเขาไม่ออก “มีอะไร?”
“ฉัน… ฉันขอคุยอะไรด้วยได้ไหมคะ” ฉันรวบรวมความกล้าพูดออกไป
เขาพยักหน้าเล็กน้อย แต่ก็ยังคงนั่งนิ่ง ๆ ไม่ได้เชิญให้นั่งลง ฉันยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความประหม่า
“ฉัน… ฉันได้อ่านเรื่องราวเกี่ยวกับตระกูลของคุณ… และเรื่องของน้องพีท” ฉันเริ่มพูดช้า ๆ “ฉันเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นนะคะ”
แววตาของภูผาเปลี่ยนไปเล็กน้อย ความเย็นชาหายไปชั่วขณะ แทนที่ด้วยความรู้สึกบางอย่างที่ยากจะอธิบาย คล้ายกับความเจ็บปวดที่ถูกซ่อนไว้ลึก ๆ
“เธอรู้เรื่องแล้วก็ดี” เขาพูดเสียงเรียบ แต่ก็แฝงไว้ด้วยความหนักแน่น “แล้วไงต่อ”
“ฉันอยากจะอธิบายเรื่องวันนั้นค่ะ” ฉันพยายามควบคุมเสียงไม่ให้สั่น “ฉันไม่ได้ตั้งใจทำให้คุณพีทบาดเจ็บ หรือทำให้เขาตกใจ ฉันพยายามจะช่วยเขาจริง ๆ นะคะ แต่ตอนนั้นฉันยังเด็ก และตกใจมากจนทำอะไรไม่ถูก”
ภูผานิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง เขาลุกขึ้นยืนและเดินไปที่หน้าต่าง หันหลังให้ฉัน
“เธอไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น” เขาพูดเสียงเรียบ “สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วก็คือเกิดขึ้นแล้ว”
“แต่ฉันไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ นะคะ” ฉันพยายามอธิบายอีกครั้ง “ฉันเข้าใจว่าคุณคงโกรธและเกลียดฉันมาก แต่ได้โปรดเชื่อฉันเถอะค่ะ”
ภูผาหันกลับมามองฉัน ใบหน้าของเขาปราศจากรอยยิ้ม ดวงตาคมกริบคู่นั้นจ้องมองมาที่ฉันอย่างเย็นชา “เธอคิดว่าการอธิบายของเธอจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้นเหรอ ลินิน?”
คำพูดของเขาเหมือนมีดกรีดลงกลางใจ ฉันรู้ว่ามันยากที่จะทำให้เขาเชื่อ และยากที่จะลบความเข้าใจผิดที่ฝังรากลึกในใจเขามานาน
“ฉันแค่… ไม่อยากให้คุณเข้าใจฉันผิด” ฉันตอบเสียงแง่ว
“ความผิดของเธอไม่ได้มีแค่เรื่องนั้นเรื่องเดียวหรอกลินิน” ภูผาพูดด้วยน้ำเสียงที่ทำให้ฉันรู้สึกหนาวสะท้าน “เธอยังจำได้ไหมว่าเธอเคยทำอะไรกับฉันไว้บ้าง”
ฉันก้มหน้าลงทันที ภาพในอดีตเมื่อสี่ปีที่แล้วย้อนกลับเข้ามาในหัวของเรา ฉันจำได้ว่าฉันทิ้งเขาไปโดยไม่บอกกล่าว หายไปจากชีวิตเขาพร้อมกับความลับอันยิ่งใหญ่… ความลับของน้องไทม์
ความเงียบเข้าปกคลุมบรรยากาศในห้องอีกครั้ง ความรู้สึกผิดและความอับอายถาโถมเข้ามาจนฉันแทบจะยืนไม่ไหว
“ฉัน… ฉันขอโทษค่ะ” ฉันเอ่ยออกมาอย่างยากลำบาก “ฉันยอมรับผิดทุกอย่าง”
ภูผาถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่โซฟา เขาไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่ความเงียบของเขากลับทำให้ฉันรู้สึกอึดอัดยิ่งกว่าคำพูดใด ๆ
ฉันรู้ดีว่าความสัมพันธ์ของเราในตอนนี้มันซับซ้อนกว่าที่ฉันคิดไว้มาก ไม่ใช่แค่สัญญาแต่งงานเพื่อชดใช้หนี้ แต่ยังมีความเจ็บปวดและความแค้นจากอดีตที่ยังคงตามหลอกหลอนเราทั้งคู่
ฉันเดินออกจากห้องนั่งเล่นอย่างช้า ๆ ตรงไปยังห้องของตัวเอง ฉันมองตัวเองในกระจกเงา แววตาของฉันเต็มไปด้วยความกังวลและความเศร้าโศก
‘ฉันจะทำอย่างไรต่อไปดี?’ ฉันถามตัวเอง ฉันไม่รู้ว่าฉันจะสามารถแก้ไขความผิดพลาดในอดีตได้หรือไม่ และไม่รู้ว่าฉันจะสามารถทำให้ภูผาเข้าใจและให้อภัยฉันได้หรือเปล่า
ค่ำคืนนี้ ฉันนอนไม่หลับอีกครั้ง ความคิดเรื่องภูผา อดีตที่พยายามลืมเลือน และความจริงที่ถูกปิดบัง วนเวียนอยู่ในหัวฉันตลอดทั้งคืน
- Writer
