Kızıl Büyücü

Yeni Dostlar

Kendi sınıfının ölçümü bittikten sonra vayne tırpan binasındaki odasına geldi çantasını kenara fırlatıp üzerine yapışan antrenman kıyafetini çıkarmaya uğraştı başaramayınca üşenip kendini yatağa bıraktı tavana baktı ve iç geçirdi

"Herhalde bundan daha kötü bir gün....."

-ahhh hayır hayır bunu söylemeye ne zaman devam etsem başıma sürekli kötü şeyler geliyor

Sorna aklına mana ölçüm testi geldi yeşil çekirdeğindeki manaya odaklanıp kullanmayı çok basit olarak düşünmüştüm

Ama cihaz onun diğer çekirdeğini de kullanmaya zorlamıştı

Ölçüm sırasında bir kırmızı bir yeşil çekirdek arasında dönüp durdu ama bi an manası üzerinde kontrolünü kaybetti cihaz onun gerçek seviyesini göstermişti A- dedi beklediğinden daha kötü durumdaydı. Daha sonradan cihazı manipüle etmeyi başarsa da G seviyesinde tutması onu bedensel anlamda zorlamıştı elini burnuna götürüp yokladı

" en azından kanama durmuş"

Gümümü gizlemek zorundayım. Son savaşımdaki canavarın söyledikleri aklına geldi

"sizin tarafınızda bizim için çalışanlar var bunun farkındalığı içinde acı çekerek öleceksin kızıl Büyücü artık elinden hiçbir şey gelemez dünya manaya doyup yarıklar zayıfladığı zaman klanlarımız egemen olmak için gelicek"

Aklıma bunlar gelince hemen kafamı boşaltmaya çalıştım o ana geri gitmek canını yakıyordu

Ama bundan daha çok yakan şey ise aralarında canavarlar ile işbirliği yapan Yükselenlerin olmasıydı artık kimseye güvenemezdi.

Şuan alev büyüsünü ve seviyemi öğrenirlerse 1 ay bile sağ çıkamam

Hızla kırmızı çekirdeğimi güçlendirmem lazım bunun için tam olarak nereye gidiceğimin gayet farkındayım dedi yüzünde geniş bir gülümseme ile

yaşadışı olucaktı ama şuan bunlar önemsiz detaylardı kimliğini gizleyerek güçlenebiliceğim tek yer karaborsaydı. Şanslıyım zamanında konsey bana karaborsayı yıkmam için görev vermişti ne kadar engellemeye çalışsam da başka bir yerden faaliyete devam ediyorlardı. Benim kızıl Büyücü olduğumu ve onlardan yardım istediğimi bilseler neler olabileceği hakkında aklımdan binlerce senaryo geçti.

Tam bu sırada telefonum çaldı arayan kişiye göz attım. Şuan sahip olduğum bedenin annesiydi. Aramayı cevapladım ve "alo" dedim

Telefonun ardındaki ses

- sonunda bütün gün babanla bize geri dönmeni bekledik.

- özür dilerim dedim benin hatam siz aradığınızda geç kaldığımı fark edip hemen yola çıkmıştım

- NEEEE!! İlk günden geç mi kaldın vayne

telefonu kulağımdan biraz uzağa tutup bana kızmalarının bitmesini bekledim

- merak etme sadece biraz geciktim bir sorun çıkmadı

- iyi madem sen öyle diyorsan ee anlat bakalım gününün geri kalanı ne yaptın arkadaş edinebildin mi. Duyduklarıma göre kubbe de ilk yıllara pek çok zorbalık yapılıyormuş

- ilk günüm eğğğğğ...

Bi an ne diyiceğimi unuttum

- sanırım iyiydi ve evet birkaç yeni arkadaşım oldu ve 1. Sınıflara yapılanlar hakkında endişelenme kubbe artık öyle bir yer değil

Onlara yalan söylerken kalbim biraz ağrıdı bu eski bedenden mi kaynaklıydı yoksa ilk kez birileri beni önemsediği için mi bilemedim

-gerçekten arkadaşların var mı? Baban ile ben seni kubbe ye gönderirken çok endileşenmiştik. Giriş sıralaman çok yüksek değildi.

Kadının sesindeki titremeyi fark ettim sordum

-benim giriş sıralamam kaçtı?

Giriş sıralaması kubbe den önce okuduğumuz okulda ve bize referans sağlamış insanlara göre değişirdi. Düşük bir sıralama demek kubbe de okumak için devasa miktarlarda para ödemek demekti sonuçta kubbe yanlızca en iyileri ücretsiz okuturdu önceki hayatında okula gitmediği için en alttan başlamıştı en yükseğe çıkmak için herşeyini vermişti. Neyseki mana çekirdeğim o zamanlar çok hızlı gelişmese de alevimin manayı yok etmesi beni kalkan binasına ondan sorna da en yükseklere taşımıştı

Kadın bir pot kırdığını fark etti

- eeee babanla sana bunu söylememe kararı almıştık gelişimini olumsuz etkiliyeceğine karar vermiştik

-sorun değil dedim söyleyebilirsiniz

Kadın biraz kararsız kaldıktan sonra cevapladı

-307

Birkaç saniye sessizlikten sonra "tamam" dedim beklediğim gibiydi muazzam buraya çocuklarını sokmak için muazzam miktarda para vermiş olmamalılar onlar adına biraz üzülmeden edemedim çocukları artık ölüydü bense onun yerine geçmiştim.

Kadın sorna devam etti

-vayne şunu bilmeni isteriz ki seni evlatlık olarak almış olsak ta sen bizim tek oğlumuzsun ve başarısız olsan da bu değişmiyicek. Babanda bende elinden geleni yaparsan başarıcağına eminiz sadece pes etme seni seviyoruz bunu unutma.

Az önce düşündüklerim boğazıma yumru gibi oturdu tek kelime edemedim ne diyebilirdim ki...

Daha sorna kendimi toparlayıp

-sorun değil anne dedim sesim tam çıkmamış ve çatallaşmıştı

-şimdilik biraz yorgunum dersler beni çok zorladı dedim

Daha sonra görüşürüz diyip telefonu kapattım

Derin bir nefes alıp

Telefonu yanımdaki çalışma masasınun üzerine bıraktım o an gözüm tekrar biyografime takıldı ona uzanmak için kalkarken düşündüm

"eski hayatımda ne bir ailem ne arkadaşlarım ne de bir sevgilim olmuştu en güçlü olduğum sürece bunların hiçbirine ihtiyaçım yokmuş gibi hissediyordum. Ama daha sorna farkettim içten içe geçmişim benden ayrılmıyordu

Güçlü olmak istememin sebebi aslında geçmişte güçsüz olduğum için onları koruyamamış olmaktı. O anki halim gözümün önüne geldi birdaha asla öyle hissetmemek için ant içmiştim

Birdaha kimse beni öyle bir duruma sokamıyıcaktı. O çaresiz çocuk artık ölmüştü.

Bu düşünceler altında biyografi kitabını açıp okumaya başladım birkaç sayfa okuduktan sorna kitabı alıp yere çarptım

Çöp dedim içinde yazanlar sadece birer çöp ben bir kahraman değildim bir kurtarıcı yada iyi biri de

kitap sadece kızıl büyücü olduğum zamanı anlatıyordu geçmişim yazmıyordu. Çocukluğum yazmıyordu. Çünkü onu sadece ben biliyordum. O zamanlar aklıma geldi ve kalbimi bir hüzün kapladı.

Ben dedim ben bir sahtekarım.