Kızıl Büyücü

Ahh ahhh ahh,..... Nefesim düzensizdi. Soluk alıp verişim hızlı. Anlımdan akan ter ve kan karışımı sıvı kaşımın üzerinde gözüme akıyor görüşümü bulanıklaştırıyordu. Sol elim kendi saldırım sonucunda neredeyse küllerine ayrışmış topaklar halinde yere düşüyordu. Sağ elimdeki yarısı kırılmış kırmızı parlak kılıcımı sımsıkı tutmaktaydım. Dizlerim yorgunluktan titriyor. "bu saldırı o iblisi öldürmeye yetmiş olmalı" Diye düşüyordum. Her yerim derin yaralarla kaplı ve sürekli kan kaybediyordum. Salgıladığım yoğun adrenalin şuan yaralarımın acısını hissetmememe yol açsa dahi durumumun hiç iç açıcı vaziyette olmadığını biliyordum. Sorna toprağın altından dünyada var olmaması gereken o canavarla tekrardan yüz yüze geldik. Saldırım onun bedenini küle çevirmiş olsa da saniyeler içinde tekrardan eski halinr gelmesini izledim. - bu gerçekten muazzam bir ssssaldırıydı inssssan. KENDİNİ DÜNYANIN EN GÜÇLÜSSSÜ OLARAK TANITMANI ANLIYORUM. BUNU HAK EDİYORSSSUN. İblisin s harfini tıslar gibi söyleyen sesini dinledim. "CİDDİ OLAMAZSIN!! Tekrar mı? Tekrardan kendini iyileştirdi." -HAHAHAHAHA! Azıcık kalan ciddiyetimi de kaybetmiş şuursuzca kahkaha atmaya başlamıştım. "kolumu feda etme pahasına kullandığım saldırımdan da kaçmıştı..." Ahhahah....... Haha..... Ha............... H....... Kahkahalarımın dinmesinin ardından gözümden 2 damla yaş süzülerek yanaklarıma inmeye başladı. Gülmemin yerini artık acı veren hıçkırıklar almıştı. -hayır.... - hayır.......... -HAYIR!!! Son bir haykırış ile dizlerimim de bağı çözülmüştü. Yere düşen bedenim tekrardan kaldırmam için çok ağırdı. Sol gözüm iblisin saldırısı yüzünden görmez olmuş. Sağlam kalan sağ gözüm ise terden bulanıklaşmıştı. Ama tek kalan gözümü de karşımdaki iblise kilitli kalmıştı. İblis benim bu halime bakıp yüzünde büyük bir gülümseme ile - MERAK etme inssssan.. Çok başarılıydın.. Ama kabul et güçsüzsün... Bir de kalkmış karşımda ben en güçlüyüm diyordun bak ne oldu... Ama daha fazla üzülme sevdiklerini de senin hemen ardından göndericem... Ama bu çaban karşısında seni ödüllendirmem gerektiğini hissettim. Efendim benim yerimde olsa o da aynısssını yapardı eminim. Sssöyle bakalım inssan değer verdiğin inssanların isssmini söyle ki onları daha merhametli öldürüyim.... Bitik bir halde sağ elimle kırık kılıcıma yaslanmış son bir gayret ile cevap verdim. -merak etme değer verdiğim hiç kimse kalmadı. Onlar çoktan öldürüldü.. -ahh buna üzüldüm işte biraz daha kaybolmuş suratını görmek isterdim.... Yazık oldu insssan. Sonrs iblis aniden başını yukarıya doğru çevirip gülümsedi. -sssizin şu aletleriniz beni gerçekten çok şaşırttı.. Uçan gözlere sahip ruhsuz yaratıklar..... Tepemizde duran kamera dronunu gördüm. Bu zindan hala yayınlanıyor muydu.... Neden..... Neden hala kaybetmemi bütün dünyaya gösteriyorlardı. -şaşırmış gibisin inssan ne oldu yoksa içinizde hainlerin olmadığını mı sandın yoksa... Neydi o? Hmm. Ahh aklıma geldi. Konsey miydi? Onun içinde bir sürü hain var ve bize çalışıyorlar. -siz mi? -evet inssaan biz yüce lordumun dünyaya sakin şekilde ayak basması için bazı haşeratları temizlemem gerekiyordu. Dünya tekrardan mana ile dolup taşına lordum athaurus . Dünyanıza ayak basıp şeref vericek. Ardındansa yer gök iblislerin inişine şahit olucak.. ~KIZIL BÜYÜCÜ BENİ DUYABİLİYOR MUSUN? Karşımdaki iblisin konuşmasını dinlerken bir anda kulağımda tanıdık bir ses yankılandı. -ahh lütfen cevap ver inssan, beni yaralayabilen birine son sözlerini bari söylemesine izin vermem gerekir.. ~ kızıl Büyücü dinlemede.... Alfia.... ~ beni bekle hemen oraya gelicem sadece az daha dayan... Lütfen...... ~geride kal Alfia bu bir emirdir.... Son emrimi yerine getir. ~ama sen. Neden! Konuşmamızın bir kaç saniye duraksamasının ardından ~yayında mıyım... Alfia? ~evet. Kapatmaya çalışıyoruz. Ama şuan canlı yayındasın. Bir arıza çıkmış dediler. ~anlıyo.... . Öhöğ... Öhöğ. ~ale...... Öksürüğüm üzerine alfia adımı söylüyücekken onu durdumdum. Ağzıma gelen kanlı tükürüğümü yutup. ~alfia fazla vaktim yok sesimi canlı yayına aktarabilir misin? ~1 sn.. Tamamdır sesin yayında kızıl büyücü Sesini kulaklık ile duysam da alfia nın bir taraftan ağladığını biliyordum. Ama onu sakinleştirmek için yapabiliceğim bir şey yoktu. Boğazımı son bir kez daha temizleyip yutkundum. -BEN kızıl Büyücü şuan sesimi duyuyor olmalısınız....... Üzgünüm millet..... Ben... Başaramadım..... Gözyaşlarım yanaklarımdan damlarken sözcükler boğazımda düğümlenmişti. Sonuçta bu benim elvedam dı. -kızıl Büyücü olarak elimden geleni yaptığımı söylemek istiyorum.... Gerisi size emanet dostlarım.... Kardeşlerim... Artık sizi korumak için orda olamıyıcağım.. Nefes alıp verdim.. İnip kalkan göğüs kafesim biraz daha yavaşlamıştı.... Gülümsedim... Yüzümde kederli bir gülümsemeden ziyade mutlu bir gülümseme vardı. Bunları söyledikten sonra üzerimden büyük bir yükün kalktığını hissetim. Bacaklarıma son bir kez daha güç vererek ayağa kalktım. Kırılmış kılıcımı yere sabitleyip kendimi yukarı çekerken karşımdaki iblis 15 metre uzağımda biraz şaşırmış bir ifade ile bana bakıyordu. -akşamki kutlamalara katılamıyıcağım için çok üzgünüm millet..... -SSSENN!! iblisin beni sertçe uyarmasının üzerine kırılmış kılıcımı bir kenara fırlattım. Artık ona ihtiyacım yoktu. -DEDİĞİM GİBİ BEN KIZIL BÜYÜCÜYÜM. ŞU ANDA BU ANI İZLEYEN HER KİM OLURSA UNUTMASIN. NE KADAR ZOR DURUMDA OLURSANIZ OLUN PES ETMEYİN. -ÖLÜMÜNÜ ACISIZ KILICAKTIM İNSSSAN AMA BUNU SEN İSTEDİN! Karşımdaki canavarın her bir tırnağı uzarken konuşmama devam ettim. Artık yüzümdeki gülümsemenin her şeyini feda etmeye hazır birininkine benzediğine emindim. -VE BİRİSİ KUBBE' NİN ŞU S*KTİĞİMİN OKUL SLOGANINI DEĞİŞTİRSİN... YÜKSEL DE NE!!!! Karşımdaki iblisin bana doğdu geldiğini görünce çekirdeğimdeki manamı salıp doğru uçtum. Tırnakları bedenime giren iblisin yüzü benimkinin hemen önündeydi. Dişlerini çıkartmış bana tıslamasını dinlerken Ağzımdan kan geliyor ama gülümsemem istesem de kapanmıyordu. Kalan tek sağlam elimi iblise dolayıp sıkıca tuttum. Alev yeteneğim ikimizi de yerden yükseltirken. İblis benden kurtulmaya çalışıyordu. Yükseldim daha da. Daha da.... Daha da yükseğe.. Herşeyimi özgürce bırakabileceğim kadar yükseğe...... -BIRAK BENİ İNSSAANNNN!! NE YAPMAYA ÇALIŞIYORSUN!!! Benden kurtulmak için yüzümü ısırmaya başlayan iblise aldırmayıp Çekirdeğime odaklandım... Göğsümün merkezindeki mana kaynağının parçalanmasını dinledim. Kalan bütün manam göğsümden vücuduma yayılırken derimde çatlaklar oluşuyor manam bulabildiği en ufak delikten bile çıkmak için uğraşıyordu. Göğsüm de sanki bir güneş vardı ve o güneş şimdi patlıyıcaktı. Karşımdaki benden kurtulmaya çalışan iblise son bir bakış attım...... Ardından ise yeteneğimin ismini bağırdım. -HELLLL FİREEE!! içimden patlayan yoğun ateşe son bir kez bakıp "sıcak................." Diyebildim. * * * * Pencereden sızan Işık yüzümü kaplarken, gözlerim açılmamak için direniyordu. Zihnimde düşüncek tek bir düşünce dahi bulamazken. Bir taraftan da gözlerimi açık tutmaya çalışıyordum. Gözlerim ani parlayan ışığa yavaş yavaş alışırken. Kendimi yerden kaldırıp yavaşça doğrulmaya çalıştım. Kollarım ve bacaklarım emirlerimi red dedip yerde kalakaldım. "en son, en son ne olmuştu." Düşünceler beynime bir parazit gibi sızarken anılarımı düşünmeye başladım. "Ah evet! o iblise karşı savaşıyordum." Canımı feda etme pahasına savaştığım düşmanı hatırlayınca birden nerede olduğumu bilmeye çalıştım. "Burası bir hastaneye benzemiyor" diye düşündüm etrafıma göz gezdirirken Bir yatağın hemen yanındaydım, etrafımda masa, sandalye ve dolap vardı. Bu basit ve küçük odayı incelerken masanın üzerindeki dizüstü bilgisayar a dikkat kesildim. bir şeyler bulabilme ümidiyle yataktan destek alarak ayağa kalktım. Ancak bacaklarım güçsüzlükten titriyordu. "bu böyle olmuyucak." Güçsüz bacaklarıma biraz mana vermek istedim. "Eğer bacaklarıma biraz destek olursam ayağa kalkabilirim." Bu yüzden mana çekirdeğime odaklandım. çekirdeğim titreyişi ile içinden vücuduma yayılan sıcak ateş büyüsüne bir kez daha aşık oldum. ama birşeyler farklıydı. Ne desem sanki bir şeyler eksikti. "İlk defa kendimi bu kadar güçsüz hissediyorum" diye iç geçirdim, adım atmak bile acı veriyordu kalktım ve diğer elimle sandalyeden destek alarak masaya ulaştım. İşe İlk olarak Dizüstü Bilgisayarı kurcalayarak başladım. ama şarjı yoktu. "şansızlık." Ardından odak noktam masanın üzerinde gelişigüzel serilmiş kitaplara kaydı. Masanın üzerinde Birkaç mana manipülasyonu ile ilgili kitap gördüm. Bunların hepsini okumuştum, bir Büyücü iyi bir temel atmak istiyorsa okuması gereken kitaplar bunlardı. Kitapları karıştırırken mana kullanımının temellerinin anlatıldığı kitapların arasındaki bir kitap benim dikkatimi çekti. Üzerinde Benim fotoğrafımın olduğu bir kitap. Benim için kitap yazan birçok yazar vardı ama kitabın adını okuyunca ani bir şok geçirdim. "BU! BENİM BİYOGRAFİM Mİ? S*KTİR." Kitabın kapağını hızla açıp sayfaları birbiri ardına çevirirken bir taraftan da elim titreye titreye okumaya çalışıyordum.. Önsöz kısmında şunlar yazılıydı: Bizi kurtarmak uğruna hayatını feda eden kızıl büyücüye ithafen (umarım artık huzur bulmuşsundur kızıl Büyücü.) Ağzından huzursuz bir kahkaha çıktı. - HAHAHAHAH!! BU BİR ŞAKA ÖYLE DEĞİL Mİ HEY! HEY! ? ŞAKA BİLE OLSA ARTIK KOMİK DEĞİL! diye bağırdım. sesim odanın içinde yankılanırken ve durumu hala idrak edemezken Beni düşüncelerimden uzaklaştıran bir ses duydum. Bu yastığın altından gelen bir telefon melodisi idi. Yastığı kaldırıp telefona baktım. Tekefonun Kilit ekranında " 2 Eylül 2171 yazıyordu ki! "o iblisle savaşımın üzerinden 1 seneden fazla zaman mı geçti?" Diye düşünürken. Bir anda kendimi düşüncelerimde boğulurken buldum. Telefonun bitmek bilmeyen melodisi onu açamama zorladı. Telefonu kulağıma dayayıp dinlemeye koyuldum. Telefondan gelen sese odaklandım. bir kadın sesiydi ince naif ses tonusu onun sesine büyülenmemi sağlamıştı. -oğlum bugün kubbe deki ilk günün uyuyakalmandan korktuk, okulun nerdeyse başlamak üzere iyi arkadaşlıklar edin. dedi. ben olan olayları idrak edemezken Telefondaki bayan ben ses çıkartmatınca tekrarladı. - oğlum vayne? vayne orda mısın? "Vayne mi" diye iç geçirdim. "vayne de kimdi?" Şaşkınlığımı üzerimden atıp Telefona tam cevap vericekken gözüm hemen yanı başımda duran aynaya takıldı. Gözlerim aynaya bağlanmışken karşımdaki görüntünün benimle bir alakası olmadığını farkettim. "bu küçük çocuk da kim?" Telefondan ise hala kadının sesi cevap arar gibi geliyordu telefonu yüzüne kapatım ardından ise yatağa bıraktım. elimlerim yüzüme doğru giderken. yüzümle buluşunca: -BU!! dedim. - BU BEN DEĞİLİM..... Yazarsan not: umarım okurken eğlenirsiniz. Ayrıca kitabıma şans verdiğiniz için eminim ki pişman almuyucaksınız. İlk bölümler çok amatörce yazıldığı için sizi sıkabilir ama hikayenin geri kalanını beğeniceğinize olan inancım sonsuz.. İyi okumalar. Sevgilerle persephone.)