ARAW NG LUNES
Gusto ko yatang mapatalon sa tuwa ng makita ang receptionist na si Laura. 'Di na ako mahihirapang magpaliwanag at alam na nito ang pakay ko.
Yes, nandito na naman ako sa kompanya na pinapasukan ng asawa ako.
Dahil siguro mahal ko na ito, kaya 'di ko pa rin matiis na huwag itong puntahan. Para akong mababaliw anytime kung hindi ko ito makikita at makakausap.
Aaminin ko naman na nasasaktan ako ng sobra sa isiping hindi na talaga ito nag-aksayang pumunta pa ng condo.
Pakiramdam ko, talagang kinalimutan na ako nito.
"Hi, good morning. Nandito na ba ang asawa ko?" masiglang tanong ko.
Ngumiti ito sa 'kin.
"Good morning, Ma'am Isabel. Wait lang po at itatawag ko lang sa itaas," nakangiting wika nito.
Nang bigla ko itong pigilan.
Tumikhim muna ako.
"Puwede bang huw
