Unexpected Obsession (Cougar Series #61)

Twenty years ago Carmela "Teka lang, Pao, ano'ng gagawin natin dito?" nagtatakang tanong ni Carmela kay Paolo at labis na nagpakunot sa kanyang noo. Nobyo na niya ito at dalawang buwan na rin ang nakalipas magmula ng sagutin niya si Paolo. Nakauniporme pa rin siya. Kagagaling lamang nila sa eskwelahan at sabay silang umuuwi. Ngunit sa halip na umuwi ay nagtungo sila sa may talahiban. Sabi nito sa kanya ay mayroon daw itong surpresa sa kanya. Monthsary kasi nila. Nang nakaraan na buwan ay isang balot na tsokolate at isang kumpol ng rosas ang regalo sa kanya ng nobyo. Ngayon ay dinala siya ni Paolo sa isang talahiban sa labis niyang pagtataka. Wala siyang maisip na magandang surpresa sa talahiban. Pigil na pigil naman ang tawa ni Paolo habang nakatingin sa kanyang nobya. Ang totoo ay may sorpresa naman talaga ito sa nobya. Sa katunayan ay pinaghandaan pa nga nito ang sorpresa. Hindi biro ang ginawa nitong pagtitipid sa allowance para maibili nito ng regalo si Carmela. Natuto rin ito na kupitan ang magulang para lamang mabili kaagad ng regalo si Carmela.  "Ano na?!" naiinis na sabi ni Carmela kay Paolo. Naiirita na siya dahil feeling niya ay nangangati na siya. "Kung bakit naman kasi sa dinami-dami ng lugar ay dito pa naisipan ng mokong na ito sila magpunta," sa loob-loob niyang wika. "Easy ka lang, Caramel," pilyong wika ni Paolo sa kanya habang may kung ano itong kinakalkal sa bag. Caramel ang tawag nito sa kanya para sweet daw. Hindi kaila sa kanya na marami itong kapilyuhan sa katawan bago pa niya ito naging nobyo. Kung ano-ano ang mga pakulo nito. Palagay nga niya ay ang pagiging pilyo nito ang kumuha sa atensyon niya rito. Kahit na hindi maganda ang reputasyon nito sa eskwelahan dahil kabilang ito sa grupo na mahilig sa gulo ay wala s'yang pakialam. Para sa kanya ay mabait ito. Hindi lamang alam ng karamihan dahil hindi nila ito lubusan na kilala. Kaya naman sa dinami-dami ng manliligaw niya ay ito ang sinagot niya.  "Heto, isuot mo, para exciting," may ngisi sa labi na wika nito sa kanya. Pagharap nito ay hawak na nito ang itim na tela sa kanan nitong kamay at iwinagayway sa harap niya. "A-Ano iyan?!" bulalas na tanong niya. Papalapit na ito sa kanya at nagtungo sa likuran na bahagi n'ya. "Teka, ano'ng gagawin mo?!" nahihintakutan niyang wika rito. Sa isang iglap ay pumasok sa isipan niya ang mga napapanood niya sa telebisyon na krimen na pinapatay.  Talahiban pa naman ang lugar na pinagdalhan sa kanya ni Paolo. Walang makakarinig sa kanya sakaling may gawin nga si Paolo sa kanya. Kung bakit naman kasi napakatanga niya para sumama kay Paolo sa talahiban. Doon ay nagsimula na siyang atakihin ng kaba. Pinagpawisan siya ng malamig sa naisip. Tila nagmanhid na pati ang katawan niya ngunit hindi siya pwedeng magpadala sa takot. Mabilis siyang nag-isip ng maaari niyang gawin para matakasan si Paolo sakali man na may tangka itong patayin siya. "Relax, Caramel, huwag ka'ng mag-alala," bulong pa nito sa punong tainga niya. "Hindi kita papatayin," dagdag pa nito na tila nahulaan ang nasa isipan niya. Sinimulan na ni Paolo na takpan sa pamamagitan ng hawak nitong itim na tela ang kanyang mga mata. Pagkuwan ay parang nakakaloko na tumawa ito. "Diyan ka lang muna, Caramel, huwag ka muna gagalaw," bilin pa nito sa kanya. Tinungo na muli nito ang inilapag na bag. Kinuha nito ang isang maikling lona na kanina pa nasa bag nito. Inilatag ito sa patag na bahagi ng lupa. Nais na nitong tuluyan na humalakhak dahil sa nakikitang takot sa mukha ni Carmela. Pagkuwan ay kinuha na niya ang isang kahon sa bag at inilapag sa inilatag na lona. Tumayo na siya at sinimulan na akayin si Carmela. "Paolo, ano ba talagang gagawin mo?" garalgal na tanong niya rito. "S-Saan tayo pupunta?" takot pa rin na tanong niya rito. "Magtiwala ka sa akin, Caramel," malambing na wika nito sa kanya. Nakahawak ang isang braso nito sa baywang niya. "Upo ka, aalalayan kita," wika nito at inalalayan siya paupo. Kakapa-kapa naman si Carmela sa hindi nakikitang uupuan. Nang makaupo na si Carmela ay nagsalita na muli si Paolo.  "Heto na ang regalo ko, Caramel," sabi ni Paolo sabay abot sa kamay niya ang isang box. "Gusto ko hulaan mo ang laman niyan," sabi nito.  "Ano ba ito?" tanong ni Carmela na nagtataka. Ang nasa isipan n'ya pa rin kasi ay ang mga posibilidad na may balak na gawin na masama sa kanya si Paolo. Hinipo n'ya ang ibinigay sa kanya na regalo. Isang kahon ito. Nagpanik na naman muli siya. "B-Bomba ba ito, Paolo?" garalgal ang tinig na tanong niya. Sukat sa sinabi ni Carmela ay hindi na napigilan na humagalpak ng tawa ni Paolo dahil success ang plano niya na takutin ito. Habang walang humpay siya sa kakatawa ay si Carmela naman ay nalito na sa kung ano ba'ng dapat niyang maramdaman. Tuloy lamang si Paolo sa kakatawa.  "Ano, Paolo? Masaya ka na? Kanina mo pa ako pinagtatawanan!" galit na wika niya kay Paolo. "Pinaglalaruan mo ba ako?! Kasi hindi na nakakatuwa!" napipikon na wika niya rito. "Kalma lang, Caramel," tatawa-tawa pa rin ito. "Syempre, hindi kita pinaglalaruan. Bakit ko naman gagawin na paglaruan ka? Sige na nga tanggalin na natin ang blindfold mo," wika nito at masuyong tinanggal ang pagkakabuhol ng itim na telang nakatakip sa mata niya. Iminulat ni Carmela ang mga mata at agad na inilibot niya ang paningin sa paligid. Pagkatapos ay agad niyang iniyuko ang ulo para makita ang kahon na nasa kandungan niya. Hindi siya makapaniwala nang makita ang box. Kung ano-ano na ang naiisip niyang hindi maganda kanina lamang. Manghang tumingin siya kay Paolo. Masuyo naman ang paraan ng pagtingin sa kanya nito kaya nakahinga na siya ng maluwag. "Pao?" matipid niyang wika. "Hmmm," sagot naman ni Paolo habang malambing na nakatingin sa kanya. "Cellphone ba ang laman nito?" tanong niya habang hawak na ang box. "Buksan mo," sa halip ay wika nito sa kanya. "Pwede na ba?" "Oo nga," sang-ayon pa rin ni Paolo na nangingiti. Excited na binuksan ni Carmela ang laman ng box. Hindi siya makapaniwala sa nakitang laman nang buksan ito.  "Cellphone nga!" hindi na niya napigilan ang kasiyahan. Nayakap agad niya ng mahigpit si Paolo. Hindi siya aware sa sensasyon na napukaw niya kay Paolo na dulot ng pagkakadikit ng katawan at dibdib  niya rito. "Para sa akin ba talaga ito, Pao?" wika niya kay Paolo habang nakayakap pa rin dito. Masayang-masaya kasi siya. Matagal na kasi niyang pangarap na magkaroon ng cellphone. Naiinggit kasi siya sa mga kaklase niya tuwing makikita na may ka-text ang mga ito. Pakiramdam n'ya ay masaya ang magkaroon ng cellphone at ka-textmate. Wala naman kasi siyang pera na pambili. "May kamahalan pa naman ang presyo," wika n'ya sa isip. Sukat sa naisip ay umalis siya sa pagkakayakap mula kay Paolo. Hinarap niya ito at tinanong. "Saan ka kumuha ng  pambili, Pao?! Mahal ito hindi ba?!" tanong niya rito. Halos magkadikit na ang mukha nila. Umiling-iling si Paolo. "Walang mahal sa akin, Caramel, dahil mahal kita," sincere na wika ni Paolo sa kanya. "Basta para sa'yo bibilhin ko lahat. Mahal na mahal kita, Carmela," wika naman niya kay Carmela. Natutuwa siya na labis nitong nagustuhan ang regalo niya.  "Mahal na mahal din kita, Paolo," naluluha siyang muling niyakap ito. "Salamat, Paolo," bulong niya rito. "Welcome, Carmela. Happy monthsary," sabi nito.  "Happy monthsary," sagot ni Carmela kay Paolo. Pagkuwan ay kumalas siya muli sa pagkakayakap at humarap kay Paolo. Halos magkadikit na ang kanilang mga mukha. Hinalikan niya sa pisngi si Paolo. "Salamat uli," nakangiti niyang wika na lalo pa'ng nagpadagdag sa kagandahan na taglay niya. Lingid sa kaalaman niya ay lalo lamang niyang pinagningas ang tila apoy na pakiramdam ni Paolo. Lalo at sobra ang pagkakalapit ng mga mukha nila kaya hindi na nakapagpigil si Paolo. Agad na sinakop ng labi niya ang natural na mapupulang labi ni Carmela.  Nabigla man ay nagpaubaya lamang si Carmela. Ito ang unang halik niya magmula nang maging nobyo niya ito. Katwiran na lamang niya sa sarili ay mahal niya ito kaya wala naman masama kung halikan man siya nito lalo at may relasyon sila. Ngunit hindi niya inaasahan ang kakaibang sensasyon na idinudulot ng halik ni Paolo sa isang bahagi ng kanyang katawan. Lalo na nang simulan nitong ipasok ang dila nito sa kanyang bibig at maglunoy roon. Sa una ay masuyo ngunit kalaunan ay naging mapaghanap na. Unti-unti nitong tinanggal isa-isa ang botones ng blusa niya at mabilis na naalis nito ang maliit na pananggalang sa kanyang dibdib na nagsisilbing takip nito. Doon ay bigla siyang natauhan sa bilis ng pangyayari. "Sandali, Paolo," saway niya sa ginagawa ni Paolo. Pinagkrus niya ang mga braso para takpan ang kanyang dibdib at tangka sanang tatayo pero pinigil siya ni Paolo. "Bakit?!" hindi itinago ang pagkainis na tanong ni Paolo sa kanya. Labis-labis na kasi ang init na nadarama nito pero binibitin pa siya ni Carmela. "Baka may makakita sa atin dito, Paolo," nag-aalalang wika naman ni Carmela. "Walang makakita sa atin dito, Caramel," paniniguro niya kay Carmela. "Liblib na lugar ito," dagdag pa nito. "P-Pero," nag-aalinglangan pa rin si Carmela. "Ayaw mo ba?!" dismayadong tanong sa kanya ni Paolo. "K-kasi, Pao, hindi tama ang ginagawa natin," sa halip ay sagot niya. "Hindi mo ba ako mahal? Hindi ka ba tiwala sa akin?" "Mahal, ka-----," hindi na niya naituloy ang nais pa na sabihin kay Paolo.  "Iyon naman pala! Patunayan mo ngayon sa'kin!" hamon sa kanya ni Paolo. Makikita sa mga mata ni Paolo na desperado na ito na maangkin siya. Kaya nagdesisyon na siyang magpaubaya. Mahal niya ito kaya magtitiwala siya. Marahan siyang pumikit at inalis ang braso sa dibdib. Sa isang iglap ay sakop na ng isang kamao nito ang napakayaman niyang dibdib na nagpaningas sa apoy na nararamdaman niya. Marahan siyang naihiga ni Paolo sa inilatag nitong manipis na tolda habang tila na-magnet na ang labi nila at hindi mapaghiwalay. Pagkatapos ay sinimulan na siya nitong halikan sa buong mukha pababa sa leeg hanggang sa marating nito ang matagal na nitong gustong mahalikan. Sinakop ng bibig nito ang pinakatuktuk ng isang  bundok ni Carmela habang ang isang kamay nito ay abala sa pagmasahe sa kabilang bundok. Napasinghap si Carmela at napaarko ang balakang sa ginawa ni Paolo.  "Ohhh...ohh," ungol ni Carmela. Ramdam niya ang paninigas ng sandata ni Paolo na nakadikit at sumasagi sa gitnang bahagi ng kanyang katawan. Nilukob na rin ng mainit na apoy ang kanyang kaibuturan kaya wala na talagang atrasan. Ibinaba pa ni Paolo ang paghalik sa kanya hanggang sa kanyang balakang. Hindi na nito hinubad ang palda niya. Sa halip ay itinaas lamang ito at mabilis na naibaba nito ang kanyang panty. Agad na lumusong ito sa tinatakpan ng kanyang palda at nagsaliksik ang labi nito sa kweba niya na napapalibutan ng makapal na damuhan. Marahan na hinawi nito sa daliri ang damuhan at ipinasok ang dila nito sa loob ng maliit na kweba. Ginalugad ng dila nito ang buong loob ng kweba niya na nagpasinghap sa kanya. "Ohhh, ohh," ungol ni Carmela. Nasabunot niya si Paolo. Hindi niya inaasahan ang ginawa ni Paolo ngunit sobrang sarap ang nararamdaman niya lalo na nang maglaway ang kanyang kaselanan. Nang magsawa si Paolo sa paggalugad ay dali-dali nitong inalis ang saplot sa katawan. Nahihiyang ipinikit ni Carmela ang mga mata nang hinuhubad na ni Paolo ang huling saplot nito.  Napangisi si Paolo sa ginawa ni Carmela. Agad na pumatong siya rito at hinalikan muli ito sa labi. Mas mapusok na halik ang iginawad niya rito. Pagkatapos ay nagsimula na niyang ipasok ang kanyang matigas na sandata. Hindi nga siya nagkamali dahil siya ang una kay Carmela.  "Paolo, masakit," wika ni Carmela. "Sa una lamang, Caramel. Magtiwala ka sa akin," utos pa nito.  "AAhhhhhhh!" hiyaw niya dahil sa sakit. Ngunit tama si Paolo dahil ang mga sumunod na galaw nito ay puro sarap na.  Sinabayan niya ang galaw at indayog ng katawan ni Paolo at lalo siyang nasarapan. Nang ramdam na ni Paolo ang papalabas na likido ay mabilis niyang hinugot ang kanyang sandata at idinilig sa kweba ni Carmela. Hapong-hapo na humiga si Paolo sa tabi niya at niyakap siya. Kapwa sila may ngiti sa labi. Pagkalipas ng ilang sandali ay bumangon sila sa pagkakahiga at isinuot na nila ang kanilang kasootan. Patlang ay namagitan ang katahimikan. Kapwa lamang sila nakaupo at minamasdan ang paligid na puro talahib. Si Paolo ang nagpasyang bumasag ng katahimikan. Kinuha nito ang kahon na may cellphone at inayos. Tahimik lamang na pinagmasdan ni Carmela si Paolo. Nahihiya pa rin kasi ito kay Paolo. "Carmela, oh," pagkuwan ay wika nito sa kanya. Na-assemble na nito ang cellphone at nailagay na rin ang simcard. "Ready na siyang gamitin," masayang wika nito sa kanya. Sinubukan nitong i-operate ang cellphone. Pagkuwan ay ibinigay na sa kanya. "Try mo na gamitin," hindi nawawala ang ngiti nito sa labi na wika nito sa kanya. "Sige!" excited na wika niya at napawi na ang hiya niya rito. Napalitan na lahat ng saya. Sa wakas ay may cellphone na siya. "Salamat, Paolo," wika niya habang patuloy sa pagkalikot sa cellphone. Hinawakan naman siya ni Paolo sa baba para itingala.  "Welcome, Caramel," muli ay hinalikan siya nito sa labi. "I love you!"