"ไม่จริง พี่ไม่เชื่อทำไมลิตาทำให้พี่ใจแหลกสลายแบบนี้"
"เชื่อเถอะค่ะพี่วายุ ไม่มีใครอยากเก็บเด็กที่เป็นตัวถ่วงของชีวิตไว้หรอกนะคะ คนเรานี่ก็แปลกนะคะกว่าจะรู้ว่าตัวเองแหลกสลาย ก็ตอนที่แหลกสลายไปแล้ว"
"ไม่ๆๆลิตา ได้โปรดให้โอกาสพี่ได้ดูแลลิตาได้ไหม ให้พี่ได้แก้ไขสิ่งที่พี่ทำผิดพลาดได้หรือเปล่า"
"มันสายไปแล้วค่ะ พี่ไม่ต้องติดต่อหาลิตาอีกนะคะ เดี๋ยวว่าที่สามีของลิตาเขาจะโกรธ"
"ว่าที่สามีเลยหรอลิตา มันจะไม่เร็วไปหน่อยหรอ ผัวพึ่งหายไป 4-5 วันเองคิดจะมีผัวใหม่เลยหรอ"
"ไม่เร็วหรอกค่ะ ขนาดลิตาเจอพี่แค่วันแรกลิตายังเสียตัวให้พี่เลย แล้วนับประสาอะไรกับคู่หมั้นคะ เดี๋ยวลิตาเรียนจบก็ต้องแต่งงานกับพี่สิงห์อยู่ดี จะเป็นอะไรไปถ้าลิตาจะมีอะไรกันก่อนแต่งงาน"
"ลิตา！"
"พี่วายุอย่ามาขึ้นเสียงกับลิตานะคะ พี่ไม่ได้เป็นอะไรกับลิตาแล้ว"
"พี่ขอโทษ ทำไมจะไม่เป็น ถ้าพี่ยังไม่ตายก็อย่าหวังว่าใครจะได้ลิตาเลย"
"
