พวกเราตัดสินใจไปหาหลวงปู่ แล้วนิมนต์ท่านพาเอากระดูกของวายุไปลอยอังคาร แล้วเดินทางกลับมาบ้านม๊าก่อน
"คุณกลับไปอยู่กับผมไหมผมจะได้ดูแลคุณไง หรือถ้าคุณไม่อยากไปผมจะมาอยู่กับคุณก็ได้นะเกต"
"คุณก็รู้ว่าเกตไม่มีวันกลับไปที่บ้านหลังนั้นอีกเด็ดขาด แต่ถ้าคุณจะมาหาเกตคุณก็มาได้ตลอด"
"ถ้างั้นให้ผมย้ายมาอยู่กับคุณเลยดีไหม"
"คุณจะมาได้ไง คุณมีเตี่ยที่ต้องดูแลและก็ยังมีบริษัทอีก "
"ผมก็ไม่ได้ทิ้งเตี่ยกับบริษัทหนิ ผมก็ยังดูแลต่อทั้งสอง รอให้นเรศกลับมารับช่วงกิจการต่อ แล้วผมก็จะวางมือ"
"หรือไม่ ช่วงนี้ม๊าไปอยู่เป็นเพื่อนกับผมที่อังกฤษดีไหมครับ ผมไม่อยากให้ม๊าอยู่คนเดียว"
"นเรศว่าไงม๊าก็ว่างั้นแหละ"
"จริงหรอครับ ผมดีใจที่สุดเลยครับม๊า"
"อ้าวแล้วผมล่ะ"
"คุณก็อยู่ที่นี่กับเตี่ยของคุณไงคะ ดูแลบริษัทแล้วก็เตี่ยรอนเรศกับเกตกลับมา เราค่อยมาอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตาอีกครั้งดีไหม"
"ตั้ง 2 ปีเลยนะ"
"
