Bütün günümü Rüzgar'dan kaçarak geçirmiştim ve en kötüsü de Rüzgar fotoğrafı görmesine rağmen kaldırmamıştı. Ilk olarak alışveriş için gittiğim markette, sonra evimizin ilerisindeki park da, en son olarak da cafe de.
Şimdi ise Rüzgar'lar bize oturmaya gelmişlerdi. Of ne yapacağım. Hadi Rüzgar'ı geçtim Cansu teyzenin yüzüne nasıl bakacağım.
"Kızım kapı çaldı hadi aç" annemin seslenmesiyle oflayarak kapıya gittim, 'keşke şuan deprem olsa duvarlar üstüme düşse beni görmeseler' diye içimden geçirerek kapıyı açtım.
Cansu teyze bana muzipçe sırıtıp sarılırken "Ay! aman sen benden utanma gelinim" diye kulağıma fısıldayıp içeri geçti.
Ya! Cansu teyzem ben senin ne ara gelinin oldum?! demek istesemde sustum.
Rüzgar'ın suratına hiç bakmadan daha doğrusu bakamadan mutfağa girip çayları doldurmay
