จองหัวใจซาตาน

ตอนที่ 2 ท้าทาย

“พีชพาคุณจัสมินไปดูรถแล้วก็ฝากเทคแคร์ด้วยนะ ฉันกับพิมพ์จะกลับบ้านไปหาลูกก่อน” ทยุตกุมมือภรรยาสุดที่รักแล้วเดินผ่านหน้าคนทั้งสองไป แต่ก่อนไปทยุตหยุดตรงหน้าน้องเมียพลางกระซิบบอกอะไรบางอย่าง

“เปิดทางให้แล้ว สานต่อด้วยล่ะ”

“มันใช่เวลาไหมเนี้ยไอ้พี่เขยจอมแสบ” พรตดนัยกดเสียงต่ำพอให้ได้ยินกันเพียงสองคน ทยุตชำเลืองมองไปที่จัสมินก่อนจะรีบพาภรรยาเดินจากไป พรตดนัยมองตามพี่เขยแล้วถอนหายใจเบาๆ จนคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ได้ยิน

“ถ้าไม่เต็มใจก็ไม่ต้องนะคะ ฉันไม่ชอบฝืนใจใคร” จัสมินลอยหน้าลอยตาพูดแล้วเดินเชิดหน้าไปดูรถ ร่างสูงรีบเดินตามไปอธิบายรายละเอียดของรถแต่ละรุ่นที่หญิงสาวสนใจในทันที

“รุ่นนี้เป็นรุ่นใหม่ล่าสุดของเรา แรงและกะทัดรัด ขับเคลื่อนด้วยระบบพิเศษที่ไม่ต้องนั่งขับ เพียงแค่บอกจุดหมายเท่านั้น” เขาอธิบายในขณะที่จัสมินเดินดูรอบตัวรถ “ถ้าจะลองขับ เรามีให้ลองนะคุณ”

“แต่ฉันขับรถไม่เป็น” หญิงสาวบอกแบบไม่เต็มเสียงนัก พรตดนัยถอนหายใจแรงๆ พร้อมกับยกมือเท้าสะเอวอย่างหงุดหงิด

“ขับรถไม่เป็นแต่ซื้อรถแรงๆ เนี่ยนะแม่คุณ อยากตายเร็วๆ หรือไง?” ชายหนุ่มพูดเบาๆ พอได้ยินกันสองคน

จัสมินไม่เคยถูกผู้ชายคนไหนพูดแรงๆ แบบนี้ใส่จึงหน้าบึ้งทันที “นี่คุณแช่งฉันหรือห่วงฉันกันแน่?”

“ไม่ทั้งสองอย่าง เพราะคุณกับผมไม่เกี่ยวข้องกัน” พรตดนัยบอกเสียงเรียบขณะสบตาคมโตที่ลุกวาวขึ้น “คุณไปหัดขับรถและสอบใบขับขี่ให้ได้ก่อนแล้วค่อยมาซื้อใหม่ก็ยังไม่สายนะ หรือไม่ก็กลับไปนั่งชูคออยู่เบาะหลังให้คนขับรถพาไปไหนมาไหนจะปลอดภัยดีกว่านะคุณ”

“คุณ…” จัสมินกำมือแน่นด้วยความโกรธกรุ่น พรตดนัยไม่อยากเถียงกับคุณหนูเอาแต่ใจจึงเดินเลี่ยงไปหาทีมงานให้มาแนะนำต่อแทนเขา ส่วนตนเองก็รีบเดินไปที่ลิฟต์ เมื่อเห็นดังนั้นร่างบางจึงรีบเดินตามไป เพราะอยากเอาชนะอีกฝ่ายตามแบบฉบับนิสัยของคุณหนูไฮโซ

“เดี๋ยวคุณ…” หญิงสาวรีบตามเข้าไปในลิฟต์และกดปิดประตูทันที ยิ่งเห็นเขามีท่าทีรำคาญยิ่งทำให้จัสมินโมโหมากขึ้นกว่าเดิมที่ถูกเมินเป็นครั้งแรก

“ฉันเป็นลูกค้าที่ขับรถไม่เป็น คุณนั่นแหละต้องเป็นคนสอนจนกว่าฉันจะขับรถเป็นและมีใบขับขี่” เธอมองเขาอย่างเอาเรื่อง

พรตดนัยรีบส่ายหน้าปฏิเสธในทันที “ไม่ล่ะ ผมไม่อยากยุ่งกับคุณหนูเอาแต่ใจอย่างคุณ เอาเป็นว่าผมจะแนะนำโรงเรียนสอนขับรถดีๆ ให้ก็แล้วกันนะครับ” พอเขาพูดเสร็จประตูลิฟต์ก็เปิดออก ร่างสูงก้าวออกไปที่ลานจอดรถในทันที จัสมินเห็นดังนั้นจึงรีบเดินแกมวิ่งตามไปที่รถสปอร์ตคันหรูและรีบเปิดประตูเข้าไปนั่งตรงข้างๆ คนขับอย่างถือวิสาสะ

“คุณ…” พรตดนัยมองร่างบางที่นั่งลอยหน้าลอยตาอยู่ข้างกาย ร่างบางกลับทำเป็นไม่สนใจกับท่าทีไม่พอใจของเจ้าของรถ “จะทำอะไร? ผมมีธุระนะ” ชายหนุ่มยกมือเท้าสะเอว จัสมินไหวไหล่อย่างไม่สนใจ เธอกอดอกมองเขาด้วยแววตาเป็นประกาย

“คุณจำไม่ได้เหรอว่าคุณต้องเทคแคร์ลูกค้า และตอนนี้ฉันหิวแล้วด้วย” หญิงสาวนั่งเชิดหน้าอย่างคนที่ถือไพ่เหนือกว่า พรตดนัยถึงกับแสดงอาการหงุดหงิดออกมา วันนี้หากไม่ได้ทำโทษคุณหนูอวดดีเขาคงอกแตกตายแน่ๆ จัสมินเห็นหน้าคมแดงก่ำก็รู้ว่าเธอทำให้เขาไม่พอใจ นั่นยิ่งทำให้หญิงสาวอยากแกล้งเขามากกว่าเดิม เมื่อไม่มีทางเลี่ยงพรตดนัยจึงจำใจขึ้นไปนั่งตรงฝั่งคนขับ ปลายนิ้วแข็งแรงกดปุ่มขับเคลื่อนอัตโนมัติ รถเคลื่อนตัวออกไปช้าๆ จากนั้นเขาก็ไม่สนใจเธออีก ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ออกมาเช็คดูยอดการจองรถเงียบๆ เล่นเอาคนที่ถูกเมินต้องเรียกร้องความสนใจด้วยการขยับตัวมาใกล้ๆ พร้อมกับยื่นใบหน้าสวยไปชิดคนข้างๆ ลมหายใจหอมกรุ่นบวกกับกลิ่นกายสาวทำเอาหัวใจแกร่งกระตุกวูบหวั่น

“คุณหน้าแดง ไม่สบายรึเปล่าคะ ไหนดูสิ” เธอเอื้อมมือไปแตะหน้าผากกว้างทั้งๆ ที่ไม่มีความรู้เรื่องแพทย์เลยสักนิด พรตดนัยถึงกับอึ้งมองใบหน้านวลเนื้อที่อยู่ห่างเขาไม่ถึงคืบ

“อดทนไว้ อดทนไว้” ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเอง แต่หญิงสาวเหมือนแม่เหล็กต่างขั้วดูดดึงให้เขาขยับไปหาโดยไม่รู้ตัว ลมหายใจอุ่นร้อนที่เกิดจากความรุ่มร้อนในกายพ่นออกมารดซอกคอระหงจนเธอขนลุกซู่ แต่คนอย่างจัสมินมีหรือจะยอมให้เขารู้ว่าเธอหวั่นไหว

“ตัวร้อนนะคะด๊อกเตอร์ขา ต้องไปหาหมอหรือเปล่าคะ” หญิงสาวก็ช่างยั่ว เธอเอียงแก้มมาชนกับแก้มสากอย่างตั้งใจ

“จัสมิน! ผมหมดความอดทนกับคุณแล้วนะ” พรตดนัยขบกรามแน่นขณะสบนัยน์ตากลมโตคู่งามที่สุกใสไหวระริกราวกับเธอขำหนักหนาที่ยั่วให้เขาของขึ้นได้

“เหรอคะด๊อกเตอร์ขา แล้วจะทำยังไงดีล่ะคะ เอ...จับฉันฟาดก้น หรือจะไล่ฉันลงจากรถเลยไหมคะ” หญิงสาวจีบปากจีบคอพูด แววตากลมแพรวพราวอย่างถูกใจ โดยไม่รู้ถึงอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้นกับตัวเองเลยสักนิด

“หยุดเล่นเกินเด็กได้แล้วนะจัสมิน” พรตดนัยพูดเสียงต่ำ แววตาคมดุดัน ไม่ใช่เพราะโกรธที่ถูกเธอยั่ว แต่หากเพราะเขาพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้หลงเข้าไปในวังวนปรารถนาของตัวเองต่างหาก

“อืม…มีส่วนไหนบนร่างกายฉันเหมือนเด็กกันคะ หน้าอกก็คัพซีเชียวนะ” จัสมินก้มมองอกอวบของตัวเองด้วยผิวแก้มแดงระเรื่อ ก่อนจะช้อนสายตาขึ้นมองคนตรงหน้า แล้วรวบรวมความกล้าเอนตัวไปชิดอกแกร่ง พรตดนัยถึงกับตัวเกร็งทื่อเมื่อรับรู้ความนุ่มหยุ่นดุจก้อนเจลที่กำลังถูไถตัวเขาไปมา ให้ตายสิ! ไม่เคยเห็นเด็กที่ไหนก๋ากั่นและกล้าให้ท่าผู้ชายแบบนี้มาก่อนเลย