บ่วงร้ายสายใยรัก

ชุบเลี้ยงเป็นเครื่องมือ

ครู่ต่อมา

ห้องใต้ดิน

"มีอะไรมาคุยกับฉันแต่เช้า"

ชนะพลถามแดนเทพด้วยสีหน้าเรียบเฉย

"อาการของคุณชาวีดูจะหนักขึ้นเรื่อยๆหลังจากที่ได้รับยานี้ทุกครั้งนะครับท่านผมเกรงว่าร่างกายของคุณชาวีจะรับไม่ไหว"

แดนเทพพูดด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล

"ไม่ไหวก็ต้องไหวชาวีจะต้องจำเรื่องราวในอดีตอะไรไม่ได้ทั้งนั้นหากดูท่าว่าจะดื้อยาฉันจะให้หมอที่อังกฤษผสมตัวยาเข้าไปใหม่ให้แรงกว่าเดิมจะเอาไม่อยู่ก็ให้มันรู้ไป"

ชนะพลไม่สนใจอะไรทั้งนั้นว่าอาการชาวีเป็นอย่างไรเขาชุบเลี้ยงช่วยเหลือชาวีมาก็เพื่อจะใช้เป็นเครื่องมือออกหน้าทุกอย่างแทนเขาก็เท่านั้น

"แต่ผมกลัวว่าวันนึงมันจะมีผลต่อระบบประสาทนะครับท่านยิ่งท่านให้คุณชาวีมาบริหารงานแทนผมยิ่งกลัวว่าคุณชาวีจะมีอาการอะไรออกมาจนทำให้เค้าทำงานไม่ได้นะครับ"

แดนเทพรู้สึกว่าเขานั้นจะเป็นแพทย์ที่ไร้จรรยาบรรณขึ้นไปทุกวันจนเขารู้สึกผิดอยู่แทบทุกขณะ

"ฉันว่ากว่าจะถึงวันนั้นฉันก็คงไม่ใช้งานชาวีแล้วล่ะ....ดูท่าหมอจะห่วงคนไข้ของหมอจังเลยนะอย่าลืมสิว่าตัวเองเป็นคนของใครและจะต้องทำตามคำสั่งใคร"

ชนะพลเตือนให้แดนเทพได้รู้ว่าเขาเป็นคนที่ช่วยเหลือครอบครัวแดนเทพเอาไว้หลายครั้งหลายคราและให้เขาได้รู้ว่าคนที่เขาควรจะเชื่อฟังคือใคร

"ครับ"

แดนเทพรับคำชนะพลคอตกเพราะเขาไม่มีทางเลือกอะไรเลย

บ้านxxx

"หมอไปไหนมาแต่เช้าครับ"

ชาวีนั่งจิบกาแฟตอนเช้าอยู่ที่ห้องนั่งเล่นในบ้านเห็นว่าหมอแดนเทพพึ่งจะกลับเข้ามาจึงต้องถามว่าเขาไปไหนมาแต่เช้า

"เข้าไปเอายามาน่ะครับ"

แดนเทพวางกระเป๋ายาลงต่อหนุ่มชายหนุ่มทั้งนั่งลงตรงข้ามเขาด้วยสีหน้าปกติ

"พรุ่งนี้ผมต้องไปทำงานแล้วไม่รู้ว่าไอ้อาการปวดหัวบ้าๆนี่มันจะกำเริบมาตอนไหนหมอไม่มีวิธีที่จะรักษาให้หายจริงๆหรอ"

ชาวีบอกกับแดนเทพด้วยสีหน้าค่อนข้างเป็นกังวลเขาอยากจะรู้นักว่าไอ้โรคที่เขาเป็นอยู่มันคืออะไรกันแน่ไม่มีทางรักษาหายเลยจริงหรือ

"คือ...เรื่องนี้คงจะยากครับคงต้องใช้วิธีฉีดยาระงับแบบนี้ไปก่อนถ้าผมหาวิธีได้จะบอกก็แล้วกันนะครับ"

"อืม.."

แดนเทพตอบชายหนุ่มได้เพียงเท่านี้จริงๆ

ชาวีหนุ่มหล่อร่างสูงบึกบึนใบหน้าคมเข้มนัยตากลมโตหวานปานผู้หญิงเป็นลักษณะที่ผู้ชายน้อยคนจะมีแต่นั่นมันก็เป็นจุดเด่นของเขาชายหนุ่มเป็นลูกบุญธรรมของนักธุรกิจใหญ่ที่ส่งออกข้าวรายใหญ่ของประเทศ

เขารู้สึกสงสัยทุกครั้งว่าทำไมเขาถึงยังจำเรื่องในอดีตไม่ได้เสียทีจำได้เพียงแค่เขาตื่นมาในโรงพยาบาลเมื่อประมาณสามปีก่อนแล้วก็มีหมอแดนเทพคอยรักษาและชนะพลที่บอกว่าเป็นพ่อบุญธรรมของเขาส่งเสียให้เขาได้เรียนตั้งแต่ยังเล็กแถมยังพาไปเรียนการบริหารจัดการเพิ่มเติมอีกสองปีเต็มๆและให้เขาเป็นผู้บริหารบริษัทใหญ่ในตอนนี้ทั้งที่เขาก็ยังชอบมีอาการปวดหัวแปลกๆแบบนี้เป็นระยะๆพักหลังมานี้ยิ่งเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆอีกด้วย

บ้านxxx

14.00 น.

"คุณหนูเป็นยังไงบ้างคะ"

วาดจันทร์หญิงวัยกลางคนอายุเกือบ60แม่นมของเฌอริตาเห็นหญิงสาวกลับมาก็รีบเดินมาต้อนรับที่หน้าบ้านทั้งยังถามถึงเรื่องที่เธอไปสมัครงานว่าเรียบร้อยดีหรือไม่

"อืมม.."

หญิงสาวก้มหน้างุดด้วยสีหน้าเจื่อนๆ

เฌอริตาหญิงสาวตัวเล็กสูงเพียง155เซนติเมตรแต่หุ่นของเธอก็เป็นทรงนาฬิกาทรายมีอกเอวตามที่ผู้หญิงควรจะมีหน้าตาจิ้มลิ้มคิ้วหนาตาเฉี่ยวมีลักยิ้มสองข้างของแก้มริมฝีปากบางแต่อวบอิ่มผิวขาวอมชมพูผมยาวสลวยดกดำทำให้ใบหน้าของเธอดูหวานโดดเด่นอย่างมาก

หญิงสาวเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวอายุ29ปีเธอพึ่งจะกลับมาจากออสเตรเลียเมื่อไม่นานมานี้เพราะอยากกลับมาทำธุระสำคัญอะไรบางอย่าง

"ไม่ได้งานหรอคะ"

วาดจันทร์เห็นสีหน้าคุณหนูของเธอก็เริ่มใจไม่ดี

"ไม่ใช่ค่ะ... ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีค่ะนม"

เฌอริตาแอบอมยิ้มกับอาการของวาดจันทร์

"คุณหนูทำนมตกอกตกใจหมด"

“ฮ่าๆๆ.."

"วันนี้คุณลินกับคุณปลายมาหาด้วยค่ะพวกเค้าไม่ได้บอกคุณหนูหรอคะ"

วาดจันทร์เห็นว่าเพื่อนของคุณหนูของเธอมาเก้อจึงรีบอกให้ทราบ

"หรอคะ...น่าจะเซอร์ไพรซ์มั้งคะเห็นมั้ยล่ะยัยเพื่อนพวกนี้มาก็ไม่บอกก่อน...แล้วมานานมั้ยคะ"

เฌอริตาขมวดคิ้วเล็กน้อยวิถีของเพื่อนเธอก็ชอบทำอะไรไม่บอกไม่กล่าวตลอด

"เล่นกับคุณหนูเล็กพักใหญ่แล้วก็กลับไปน่ะค่ะ"

"งั้นหรอคะ...ไม่เป็นไรเดี๋ยววันหลังริตานัดกับพวกเธออีกทีก็ได้"

เฌอริตาเห็นทีจะต้องนัดเพื่อนๆเธอใหม่เสียแล้วหากจะมาไม่บอกไม่กล่าวแบบนี้คงไม่เจอกันอีกแน่

"คุณหนูมาเหนื่อยๆทานน้ำก่อนค่ะ"

วาดจันทร์เห็นว่าคุณหนูของเธอพึ่งจะขับรถกลับมาอากาศตอนนี้ก็ค่อนข้างร้อนจึงรีบเอาน้ำเย็นๆมาให้หญิงสาวดื่ม

"ขอบคุณค่ะนม"

......................................................