ชื่อเสียง...สิ่งที่เขาเคยภาคภูมิที่สุด กลับกลายเป็นซากเถ้าธุลีในยามนี้ ซ่งเจี้ยนหงเคยเป็นบุรุษที่ผู้คนกล่าวขวัญว่า “ดั่งอาทิตย์ยามเที่ยง” สูงส่ง แผดเผา และไม่มีใครแตะต้องได้ แต่เวลานี้ เขากลับกลายเป็นเพียงเงาเลือนของตนเองที่แม้แต่คนในเงาก็ไม่อยากยอมรับ
เมื่อข่าวอื้อฉาวเรื่อง ความไร้สมรรถภาพ แพร่กระจายราวกับเพลิงในป่าแห้ง ความยิ่งใหญ่ที่เขาเคยยืนอยู่จึงกลายเป็นภูเขาที่ถล่มลงมาทับร่างเขาเองยิ่งเขาเคยสูงส่งเท่าใด คนก็ยิ่งเหยียบซ้ำมากขึ้นเท่านั้นผู้คนที่เคยชื่นชมกลับพากันซุบซิบ เยาะเย้ย พ่นวาจาเสียดสีออกมาราวกับห่าฝนพิษ“นกกระจอกไม่กินน้ำ”“มะเขือเผาแห่งตระกูลซ่ง”เหล่านี้คือฉายาที่ไม่มีวันลบเลือนไปจากหูของเขายิ่งไปกว่านั้น งานหมั้นหมายที่ครอบครัวเคยวาดฝันไว้ ก็ถูกเลื่อนออกไปอย่างไม่มีกำหนดครอบครัวฝ่ายหญิงแม้จะไม่กล่าวโทษโดยตรง แต่การถอนตัวอย่างเงียบงันก็เจ็บปวดยิ่งกว่าคำตำหนิใดๆ
ในจวนตระกูลซ่ง
