ค่ำคืนนี้ สายฝนเทกระหน่ำลงจากฟากฟ้าราวกับสวรรค์กำลังร่ำไห้ให้กับชะตากรรมอันน่าเวทนาของชายชราผู้เคยสูงศักดิ์
ภายในเรือนนอนของตนเอง ฟู่เหวินโหลว ปราชญ์หลวงผู้เคยเรืองอำนาจ ถูกฝ่าเท้าของสตรีลึกลับย่ำยีอย่างไร้เมตตา เสียงกระดูกแตกร้าวยังดังก้องในความทรงจำ ความเจ็บปวดแล่นพล่านไปทั่วร่าง และเสียงร้องโหยหวนที่เขาพยายามเปล่งออก ก็สูญหายไปกับเสียงฝนที่ถาโถมไม่ว่าจะตะโกนอย่างไร... ก็ไร้คนตอบรับในคืนนี้ เขาถูกปล่อยให้เผชิญความอัปยศอย่างเดียวดาย
ผ่านไปเพียงครู่ เสียงฝีเท้าหลายคู่ก็ดังขึ้นเร่งร้อนนอกเรือนบานประตูถูกผลักเปิดออกอย่างแรง พร้อมเสียงตะโกนอันเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก
“นายท่าน! นายท่านขอรับ!” เหล่าข้ารับใช้และองค์ลักษณ์ผู้ภักดีพากันกรูเข้ามา รีบเข้าประคองร่างชายชราขึ้นจากพื้น เขย่าตัวเบา ๆ เพื่อเรียกสติที่ยังหลงเหลือดวงตาของฟู่เหวินโหลวยังคงพร่ามัว ก่อนจะค่อย ๆ ปรับชัด กลับเห็นเป็นใบหน้าของ
