หลานเยว่มิใช่สตรีที่จะปล่อยให้ชะตาชีวิตคลี่คลายไปตามลมฟ้า หรือยอมก้มหน้ารับมือโชคชะตาอย่างว่างเปล่านางเป็นผู้วางหมาก ไม่ใช่หมากในกระดาน หลังจากเฝ้ามองพฤติกรรมของจักรพรรดิหรงจวิ้นอยู่เนิ่นนาน นางก็เข้าใจได้อย่างถ่องแท้พระองค์มิใช่ผู้โง่งม ทว่ายังขาดความเด็ดขาด ด้วยพระทัยที่อ่อนยวบจนมิอาจมองความผิดของคนใกล้ตัว
โดยเฉพาะ ฟู่เหวินโหลว ปราชญ์หลวงผู้สูงศักดิ์ผู้ซึ่งพระองค์นับถือดั่งพี่ชายและอาจารย์ผู้มีพระคุณนั่นทำให้การตักเตือนใด ๆ มิใช่เพียงเสียงสะท้อนของเหตุผล แต่มันเปรียบเสมือนการยื่นหอกแทงทะลุศรัทธาและนั่น... คือสิ่งที่หลานเยว่จะไม่เลือกทำหากราชบัลลังก์ยังคงหลับใหลนางก็จะปล่อยให้เสือในเงามืด เป็นฝ่ายกระตุกหางมังกรเสียเอง
ในคืนเดือนดับ จดหมายลับหลายฉบับถูกส่งออกจากจวนหลานเยว่ปลายทางคือขุนนางผู้ทรงอำนาจผู้เคยมีบาดแผลลึกฝังใจต่อฟู่เหวินโหลวที่จวนหลังหนึ่ง ภายในห้องโถงอันเงียบงัน ขุนนางชรานั่ง
