หลานอวี้ซิน นางคือหนึ่งในสตรีผู้เลอโฉมที่ผู้คนทั่วหล้าต่างร่ำลือ ยกย่องว่างามล่มเมือง มิใช่เพียงเพราะรูปโฉมงดงามดุจหยาดพิรุณในยามวสันต์ หากแต่ยังเปี่ยมด้วยพรสวรรค์ด้านปราณที่หาได้ยากยิ่ง ด้วยความสมบูรณ์พร้อมประหนึ่งเทพีจากสรวงสวรรค์ นางจึงเติบโตขึ้นมาท่ามกลางถ้อยคำสรรเสริญและสายตาชื่นชมไม่เว้นวัน ไม่ว่าภายในจวนใหญ่ หรือกระทั่งในราชสำนัก ทุกย่างก้าวของนางล้วนมีผู้เอาใจใส่ เฝ้าปรนนิบัติประหนึ่งมณีเลอค่าที่ต้องถนอมรักษา
ทว่า... ความรักใคร่ที่นางได้รับอย่างไม่ขาดสายกลับกลายเป็นขุมเชื้อเพลิงเงียบงัน ที่ค่อย ๆ หล่อหลอมให้นางกลายเป็นสตรีผู้เอาแต่ใจในระดับที่น่าเกรงขาม สิ่งใดขัดหูขัดตา นางพร้อมจะขจัดให้สิ้นซาก ผู้ใดไม่ยกยอ ก็ล้วนถูกผลักไสให้ออกห่างโดยไร้เยื่อใย
อารมณ์ของนางนั้น เปราะบางดุจแก้วใส ทว่าเมื่อโทสะเข้าครอบงำ กลับเฉียบคมไม่ต่างจากคมมีดที่ฟาดฟันโดยไม่ปรานี ความงดงามที่เคยตราตรึงผู้คนมอด
