Vampire Warriors

Chapter 2

Chapter 2

"Taga rito ba kayo?" wala sa sariling tanong ko dahilan para magtinginan sila sa'kin.

I didn't get an answer from them nang bigla akong damputin ng mga bodyguard ni papa palabas ng bar.

When I looked in the direction of Light and the others, they were no longer there, which surprised me.

How is it possible for them to move that fast?

Wala akong nagawa kundi ang sumama sa mga bodyguard at naiwan si Kath na malungkot na nakatingin sa'kin.

Mukhang matutuloy na talaga ang kasal dahil tingin ko ira-rush nila ngayong gabi.

"They can't do this to me!" I exclaimed as I entered a peculiar hotel. The place had a unique atmosphere with vibrant colors, avant-garde artwork adorning the walls, and unconventional furniture arrangements.

Napabuga ako nang hangin nang ipasok nila ako sa isang malaking kuwarto kung saan nakatayo ang statue suot ang isang gown. The bed was full of accessories, different style of high heels at kung anu-ano pang bagay para sa pang kasal.

Napatingin ako sa may pintuan nang bumukas iyon at niluwal no'n si Kath na hinihingal.

"Goodluck Eve, wag kang mag-alala. Nakaready na ang mga sexy panties and bra mo," natatawang sambit niya na inirapan ko lang, nakalabas pa talaga ang dila niya eh. Ang sarap lang ingas-ngas ang pagmumukha niya sa sahig.

"Damn you Kath, are you not gonna help me to escape? Ayokong matali sa lalaki na yon!" iritang sambit ko at naupo sa kama. Tinabihan niya ako na parang nag-iisip.

Tingin ko dito mismo sa hotel na 'to ng mga Elizalde gaganapin ang kasal habang ang anak nila nakainom s***h nabugbog at ako naman 'tong si tanga na uminom din. Nakakatol ba silang lahat at naisipang ikasal kami ngayong gabi? Hindi makapaghintay? God! Ako lang ata iyong bride na stress sa mismong kasal.

Kung alam ko lang na mangyayari 'to, tumakas na ako kanina pa. Nakahanda pa naman ang mga bagaheng dadalhin ko. Aish! Nakakainis!

"Help you? Well, puwede naman but I'm not the one who will help you, siya." Sabay turo niya sa punong nasa labas ng bintana.

Ano naman ang maitutulong sa akin ng punong yan? Pati ata 'tong si Kath nakasinghot ng katol nila rito sa hotel.

Tungkol naman sa nangyari doon sa kasama nila Light at Tuck, hindi ko na inalam. Basta nakita ko lang si Tuck na may pasa sa mukha and the rest was history.

Medyo lasing na rin ako no'ng damputin nila ako. I couldn't think straight to the point na wala na sa sarili at wala ng pakialam sa paligid ko.

"Kung gusto mo talagang tumakas, you will jump in the window, cross the roads and may makikita ka doon. Surely, they will help you. Kapag nandoon ka na text mo 'ko. Susunod ako sa'yo, pero hindi ako sasama," dugtong pa niya na may pilyong ngisi. "Hindi rin pala masama makipag-kaibigan sa mga iyon. Sila na ang bahala sa'yo. Huwag ka mo nang bumalik para matauhan ang papa mo."

"Wait, sinong sila? Baka mga rapist 'yan ah? Ipapalapa kita sa mga aso kapag..."

Nagkatinginan kaming dalawa at nataranta nang sunod-sunod ang katok sa pintuan. s**t! Mabuti na lang pala at ni-lock ni Kath ang pinto.

"Eve anak, ready ka na ba? Papasok na kami diyan sa loob, magsisimula na ang seremonya." Boses pa lang, alam ko na.

Yes, it was papa and I'm pretty sure na kasama niya ang mga magulang ni Tuck the mongoloid s***h manykis s***h sadista.

Sorry but not sorry. Kailangan kong makaalis dito. Hindi ako magpapakasal sa hindi ko naman mahal.

Bago ako tumalon, kinuha ko ang gown at sinuot iyon na ipinagtaka ni Kath.

"Come on, sayang ang gown kung hindi ko masusuot! I-hanap mo ako ng gunting." Nakangising sambit ko na mabilis naman niyang sinunod.

Inabot niya sa'kin ang gunting nang mahanap niya iyon sa may cabinet na may pagtataka sa mukha. "This is the thrill, Kath!"

"Baliw ka, Eve!" gulat niyang sabi nang pag-puputulin ko ang gown sa lower part na siyang ikinangisi ko. "Ang mahal niyan!"

"Anong pakialam ko sa price." Natatawang sabi ko.

Nang matapos iyon, nagflying kiss pa ako sakanya dahilan para ikutan niya ako ng mata.

Palakas na ng palakas ang katok sa pinto kaya umangat na ako sa bintana at huminga ng malalim.

I jump off the tree bago pa nila ako maabutan. Nilukso ko ang sarili pababa at bahagyang napangiwi nang maramdamang kong kumirot ang aking binti. Mukhang nasugatan ako.

Pinagpagan ko ang gown at tumigin sa paligid. I couldn't imagine myself feeling like a unggoy in this entire lifetime. Ang taas pala ng tinalunan ko.

Pasekritong akong lumabas ng gate habang nagmamanman na parang magnanakaw. I wouldn't take this risk if not desperate na takasan ang kasal na 'to.

Ang tatanga ng mga bodyguards dito sa labas, tinulugan ba naman. Maybe hindi sila na-inform about sa kasal?

Napamura ako isip nang makarinig ng tundog sa buong hotel, senyalis na alam nilang tumakas ako.

Tumakbo na palabas ng gate and when I was in the middle of crossing the road. Nanlaki ang mata ko na may rumaragasang kotse which made me stop half-way.

Fuck! Katapusan ko na ba? Am I going to die?

"Eve!"

Hindi ko magawang lingunin ang tumawag sa akin sa bilis ng pangyayari, na parang nag-slow motion ang lahat.

Napapikit ako ng mariin at hinintay ang pagsalpok sa akin ng kotse ngunit pagkalipas ng ilang minuto, nakaramdam ako ng malamig na hanging humahampas sa mukha ko.

Nakiramdam ako sa paligid ngunit wala man lang akong marinig na ano mang ingay, pakiramdam ko ay nasa ibang lugar ako.

Dahan-dahan kong minulat ang aking mga mata at doon ko nasiguradong nasa ibang lugar talaga ako.

Where I am? Bakit ganito ang kinaroroonan kong lugar? Bakit naiiba sa lahat? Paano ako napunta rito? Sinong nagdala sa akin dito? Patay na ba ako? Nasa impyerno na ba ako? Bakit wala man lang akong galos na natamo mula sa pagkakabangga ko?

"Ang ingay mo. You're not dead, not yet!" napalingon ako sa lalaking nagsalita. Kung makapagsalita 'to parang wala lang ako sa tabi niya ah.

Umawang ang labi ko at napahawak sa lalaking katabi. "Oh my God! Bangin ba yan? Bakit tayo nandito? Are you going to push me there?"

"Arte!" hinampas ko ang lalaki at umirap.

"Arte ka dyan, you can't blame me if I think that way, like of all places bakit dito pa duh?"

May bangin lang naman sa harap namin at hindi man lang ako sinabihan tungkol doon. Muntik tuloy akong lumakad kanina.

Sa awa ng diyos ay hindi ko tinuloy at buhay pa naman from the banggaan.

Wait, who is this man? I tried to look at his face, but it was too dark to make out any details, so I moved closer to get a better look. I was taken aback when I realized who the man accompanying me was.

His creepy smile sent chills down my spine. Oh my gosh! Where on earth am I? Where is Kath?

"Fire?" I asked, hoping for some clarification.

"No one else," he replied with a mischievous grin. "Let's go."

He confidently walked towards a grand mansion, but wait, isn't there a cliff ahead? I didn't want to pass through, but someone unexpectedly pushed me from behind.

"Nagbibiro lang siya, walang bangin diyan, ganito lang talaga sa lugar na 'to. Naiiba kumbaga," napatingin ako sa lalaki at napagtantong si Light iyon na nakangiti sa'kin. Inakbayan niya ako bago tumingin sa harap. "Simula ngayon, sa akin ka na titira, I mean sa amin."

"Ano?! Bakit?" takang tanong ko at nagugulat sa mga kaganapan.

Punyemas na buhay 'to, tumakas ako para sa kasal na 'yon tapos ito nasa puder nang hindi ko mga kilalang nilalang? At nasa isang lugar na hindi pamilyar? Ito ba 'yong sinasabi ni Kath sa akin? Bakit sakanila pa? Lahat sila lalaki, tapos ako lang 'tong babae? Seriously? Mga sira ulo!

"Titira ka kasama namin o ibabalik ka namin sa manyak na lalaking 'yon? Ayaw mo naman sigurong matali sa gano'ng klaseng lalaki 'di ba? And this is your 5th time as a runaway bride, right?" napanganga naman ako sa sinabi niya.

"Do I have a choice?" pabalang na sabi ko at napaisip. "Pero paano na ang mga magulang ko? Sigurado akong nag-aalala na sila ngayon."

Kahit pilit nila akong ipinapakasal sa lalaking 'yon, mahal ko pa rin sila. They're still my parents.

"Wag kang mag-alala, kami na ang bahala sa kung anumang naiwan mo sa mundo ng mga tao," Light reassured me. "Fire will handle the main problem, your company."

"Magpahinga ka na muna, sasama ka sa amin mamayang hating gabi para i-enroll ka. Simula ngayon mag-aaral ka kasama namin," at saan namang school iyon? "Si Fire na ang bahala sa'yo. "He owned you from the moment he saved you."

Hating gabi? Seriously? May mga nag-aaral pa ba sa oras na 'yon? Saka ano daw, pagmamay-ari ni Fire? Sa pagkakaalam ko kasi walang nagmamay-ari sa akin. Nakakatol na rin ata 'tong si Light.

"Hating gabi? Iyong totoo, ano ba talaga kayo? Bakit palagi niyong alam ang takbo nang nasa isip ko? Saka for your information lang lang huh? Walang nag mamay-ari sa akin," I said in bitchy way while flipping my hair. "Wala, okay?"

Sumasakit ang bangs ko sa kanila, nakakastress. Stress na nga ako sa naganap kanina pati ba naman dito?

"Are you still wondering? Or are you just in denial? Let me make this clear to you. We are vampires, and yes, we bite and suck blood," my eyes widened as Fire stopped in front of us and turned to face us, his eyes glowing red. "Do you understand now, or do I need to repeat it to you?"

Gulat man sa sinabi niya ay inirapan ko lang ito dahil sa sobrang pagkamaldito. Dinaig niya pa ako na babae kung magtaray.

"Yes, you're in the vampire world. It was Fire who saved you earlier, so you should be grateful." Light said with a calm tone, but there was a hint of something in his words.

Vampire world? Let's just nasa mundo ako ng mga bampira pero anong gagawin ko rito kung isa akong tao? Are they going to turn me into a blood bank?

"We're not like that, Eve. If you continue being rude, baka ipatapon ka ni Fire sa dimension, ikaw din." Pananakot pa ni Light na inikutan ko lang ng mata.

"Dimension?" takang tanong ko. Masyadong ng marami ang pumapasok na information sa utak ko. Ang sakit na sa ulo.

"Tapunan ng mga bloodsucker, ayaw mo naman siguro mapunta doon 'di ba? Kaya umayos-ayos ka."

"Fine! Fine!" pagsuko ko. "Basta wag lang niya akong pahirapan. I mean this is new to me, anong ini-expect niyo? maka-adapt agad?"

Sa una, nagulat ako na malamang bampira sila, pero kalaunan, medyo natatanggap ko naman na. Hindi naman siguro nila ako papabayaan since dinala nila ako rito?

"Since he brought me here, you'll take full responsibility, won't you? And I know you guys can't harm me since Fire saved me," I said with a laugh. Alam kong si Fire ang leader nila. "Then so be it!"

Play along with the fire, wala rin naman akong choice.

"You think you can tame Fire with that attitude?" Cloud said, giving me a serious look. It seemed like everyone was serious except for Light.

"I don't care, I know he can't do that to me," siguradong sabi ko. "He just can't, Cloud."

"How can you be so sure that I couldn't do that to you?" His voice sent chills down my spine.

I looked at the speaker, Fire. He was standing, arms crossed, staring directly at me. Lumapit ako sakanya at pinanliitan siya ng mata.

"Sigurado ako, Fire. Ililigtas mo ba ako kung hindi ako mahalaga?" taas kilay kong sabi habang nakangisi.

Pinanlakihan ko siya ng mata kaso hindi natinag, gano'n pa rin ang tindig niya, halos hindi na nga rin kumurap kakatitig sa mukha ko eh.

Umiwas siya ng tingin nang mas lalo kong ilapit ang mukha ko sa kanya, ano ka ngayon? Am I that attracted to you, Fire?

"I'm not a-attracted, okay? I just..." he covered his mouth, stuttering. Nababasa talaga niya ang nasa isip ko.

I heard a faint laughter from his companions, but when I looked in their direction, they were no longer there.

I was startled when he pulled me towards him, and without thinking, I let myself be carried along. I noticed a trickle of blood on his shoulder, so I instinctively pulled him back, bringing us closer. We were just an inch away from our lips touching. Wrong move, Eve!

We just stared at each other, until I was the one to break eye contact. It seemed like he had no intention of looking away.

"You have a wound on your shoulder, should I treat it?"

Medyo may alam naman ako sa pag-gamot ng sugat since circle of friends ko ay puro nursing students, mas expert nga lang ako when it comes to herbal medicine.

Sa pagkakaalam ko, naghihilom agad ang sugat ng isang bampira, pero bakit may sugat pa rin siya? Bampira ba talaga sila?

"Metal, we are warriors who protect this land. Many seek to take what is valuable in this place," he said, looking directly into my eyes. "Especially the book of unknown."

So metal pala ang dahilan ng sugat niya at mukhang hindi ordinaryong metal lang.

"Anong libro ba ang tinutukoy mo?" takang tanong ko. Kaya ba sila pumunta sa lugar namin dahil sa kakahanap sa akin? "Bakit ako?"

"Because you are the keeper, Eve. It's all written in the prophecy."

For the second time, my mouth hung open. But I quickly closed it.

"I see, I understand now. Wow, that's crazy. But before anything else, let's treat your wound," I changed the topic.

He nodded in response, probably forgetting that he had a wound. Men can be forgetful sometimes.

Prophecy, huh? And me? A chosen because it was written in that prophecy? Not bad, maybe I can help them as a book keeper. There's probably nothing wrong with that. Since my life in our world has been a mess, maybe I'll stay here with them for now.

I'm not ready to return to our world if they still insist on forcing a marriage that I don't want.

To be continued...