บทที่ 5 ชะนีเมากาว ส่วนกะเทยเมานม
1115 Words
“หยุ๊ดดด หุบปากก่อนค่ะชะนี หายใจทางเหงือกหรือไงย่ะพูดไม่เว้นวรรคขนาดนี้”
“อ๊ะ…อุ๊บ แหะๆๆ ขอโทษทีค่ะพอดีเพิ่งเคยเจอคนที่ถูกใจตรงจริตเข้าอย่างจังเป็นครั้งแรกในชีวิตนะคะ เอ่อ…พริ้งนะคะ ชื่อจริงพริบพันดาว อายุยี่สิบสาม สเปกที่ชอบคือคุณ สิ่งที่ชอบตอนนี้ก็คุณ สิ่งที่อยากได้ตอนนี้ก็คุณ”
“กรี๊ดดดด!! นังชะนีหยุดแหกปากสักที เมาแดดหรือไงย่ะหล่อน” ผมกรี๊ดออกมาทันทีที่นังชะนีหน้าสวยเอ่ยแนะนำตัวเอง บ้าไปแล้ว นังคนนี้เมาแดดหรือกาว หรือก***ากันแน่เนี่ย
“หล่อนไม่ได้เสพมาใช่ไหมเนี่ย กะเทยปวดหัว หนูฟังให้ชัดๆ นะคะ เจ๊เป็นกะเทยค่ะ กะเทยที่แปลว่าไม่อยากได้หล่อนเป็นเมีย ชัดนะคะ”
“ชัดค่ะ ชัดว่าหนูชอบเจ๊มากกว่าเดิมอีก ตกหลุมรักเลยล่ะค่ะ”
“กรี๊ดดดด กูอยากจะบ้าตาย อะ…เอาไปอีปูนา กระเทยเครียด กะเทยกลัว กระเทยเจอคนบ้า อยู่ที่นี่ไม่ได้แล้วค้า บอกป้าๆ ไปเอาค่าแรงที่บ้านเจ๊นะอีปูนา ไปล่ะ คนสวยกลัวโดนคนบ้าลากไปข่มขืน” ผมรีบเดินขึ้นคันนาแล้วถอยห่างจากยัยผู้หญิงบ้า มองใบหน้าที่ส่งยิ้มมาให้ผมอีกครั้ง ขนลุก!! สวยแต่บ้าขนาดนี้ก็ไม่ไหว
“นี่หล่อน อย่าไปมองหน้าใครแบบนี้อีกนะ เห็นแล้วขนพอง สายตาเหมือนกำลังอยากจะลากคนอื่นไปเขมือบในน้ำตลอดเวลา นังชะนีหื่น หึย!!” ว่าจบผมก็รีบสับขาวิ่งกลับบ้านทันที
“น้อง…คุณคนเมื่อกี้เป็นใครเหรอ”
“คุณคนนะ…เดี๋ยวนะ!! แล้วพี่เป็นใคร คนบ้าหรือเปล่าเนี่ย หน้าตาพี่มันหื่นชะมัด”
“เอ่อ…โทษทีๆ พี่เป็นลูกสาวลุงชมร้านขายของชำนะ พี่เพิ่งเรียนจบกลับมาอยู่บ้าน”
“อ่ออ ลูกลุงชม ลุงชมมีลูกเป็นคนบ้าเหรอเนี่ย”
“.....”คนโดนกล่าวหาได้แต่มองบนหมดคำจะพูด บ้าก็บ้าว่ะ
สวัสดีค่ะฉันชื่อพริ้ง พริบพันดาว ลูกสาวตาชมร้านขายของชำในหมู่บ้านนี้ค่ะ ฉันอายุ 23 ปี เพิ่งเรียนจบเลยตั้งใจจะมาอยู่กับพ่อ และก็ไม่แปลกที่คนในหมู่บ้านนี้จะไม่รู้จักฉัน เพราะพ่อส่งฉันให้ไปอยู่กับแม่ที่กรุงเทพหลังจากที่พวกเขาแยกทางกันเมื่อ13ปีที่แล้ว โดยพ่อให้เหตุผลว่าไปอยู่กับแม่ฉันจะได้มีอนาคตที่สดใสกว่า
แต่ไม่ต้องห่วงนะคะว่าฉันจะไม่เข้าใจหรือโกรธพ่อ ฉันเข้าใจดีค่ะ แถมพ่อก็ไม่ได้ทิ้งฉัน ยังไปหาฉันที่กรุงเทพบ่อยๆ ไม่เคยขาด ฉันกับพ่อเลยรักกันดี และปีนี้แม่ตั้งใจจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศกับพ่อเลี้ยง ฉันที่ไม่อยากไปด้วยเลยขอกลับมาอยู่กับพ่อ
แน่นอนค่ะว่าฉันที่จากที่นี่ไปนานตั้งแต่เด็ก ที่ทางแถวนี้ก็เปลี่ยนไป รถรับจ้างที่จ้างมาก็ดันมาเสียกลางทางเลยบอกให้ฉันเดินเท้าลากกระเป๋าต่อมาอีกนิด ความหมายของลุงคงจะอีกนิดเดียวก็ถึง แต่ที่อีพริ้งกำลังเผชิญอยู่ตอนนี้คืออีกนิดเดียวก็หลง ไม่ต้องอีกนิดหรอก ตอนนี้ฉันกำลังหลงทางค่า
เมื่อมองเห็นชาวบ้านที่กำลังก้มไปเงยๆ อยู่ไม่ไกลฉันจึงรีบวิ่งลากกระเป๋าบนส้นสูงสามนิ้วเข้าไปหาเพื่อถามทางทันที
แต่คุณพระคุณเจ้า!! สวรรค์ทรงโปรด องค์เทพทรงประทานพร พระแม่ลักษมีทรงเมตตาต่อคำขอของลูกช้าง
นี่มัน…ผัวในอนาคตของอีพริ้งชัดๆ
ใครจะคิดว่าท่ามกลางบ้านนอกกลางทุ่งนาแบบนี้จะมีของดีซ่อนอยู่ ทั้งผิวเนื้อแน่นๆ กล้ามเป็นมัดๆ ที่โผล่พ้นคอเสื้อออกมา ท่อนล่างมีกางเกงขาสั้นที่เปียกลู่แนบไปกับท่อนขาขาว
ผิวสีเปลือกไข่นวลเนียนที่กำลังต้องแสงแดดระยิบระยับ รูปหน้างดงามที่จะมองว่าหล่อก็หล่อ จะมองว่าสวยก็สวย คิวเรียงตัวเป็นเส้นได้รูป ตาเฉี่ยวคมอย่างมีจริต ริมฝีปากปากอวบอิ่มที่เป็นสีแดงฉ่ำรวมๆ แล้วน่ากลืนลงท้องที่สุด พูดไปก็หิว คนอะไรตรงสเป็กทุกอย่าง
อีพริ้งเลยปักธงว่าผู้ชายคนนี้แหละที่จะเสียซิงด้วย ยิ่งตอนที่เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตากัน ใจฉันมันก็กลายเป็นของเขาตั้งแต่วินาทีนั้น ต่อให้ต้องโดนใครหาว่าเป็นคนบ้าอีพริ้งก็ไม่สน พริ้งชอบ พริ้งอยากได้ พริ้งจะจีบเจ๊คนสวยมาเป็นผัวให้ได้
“พี่!! พี่!! ยังฟังกันอยู่หรือเปล่าเนี่ย?? คนบ้าจริงๆ เหรอว่ะ” ปูนาเกาหัวยกใหญ่ เมื่อพี่สาวตรงหน้านั่งนิ่งไปเกือบหนึ่งนาที หรือพี่เขาจะจิตหลุดไปแล้ว
“ห๊ะ…อะ เอ่อ น้องว่าไงนะ”
“ตกลงพี่ยังอยากรู้จักคุณคนเมื่อกี้อยู่ไหม”
“รู้จัก อยากรู้จักสิ อยากรู้จนใจมันสั่นระริกๆ แล้ว”
“อาการหนักนะพี่เนี่ย” ปูนาส่ายหัวก่อนจะเล่าประวัติทั่วไปของเจ๊คุณคนสวยให้คนตรงหน้าฟัง
เมื่อได้ข้อมูลที่อยากรู้แล้ว ฉันก็หันมองซ้ายมองขวาเพื่อหาทางไปบ้านพ่อ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าทำไมฉันถึงไม่โทรให้พ่อมารับตั้งแต่แรก นี่แหละน่าเห็นผู้หล่อเป็นไม่ได้ลืมทุกอย่างไปเสียหมด ไม่เว้นกระทั่งพ่อ โถ่..ชีวิตอีพริ้ง
ไม่นานพ่อก็ขับสามล้อพ่วงข้างมาจอดอยู่ริมถนน ฉันที่นั่งคุยเก็บข้อมูลจากปูนาระหว่างรอก็รีบลุกขึ้นไปกอดพ่อให้หายคิดถึงทันที
“ลูกสาวข้าไม่เจอแค่ปีเดียวสวยขึ้นเป็นกะละมังเลยนะเนี่ย”
“แน่นอนอยู่แล้วจ้า นี่ลูกใคร หนูก็ต้องหน้าตาดีเหมือนพ่ออยู่แล้ว”
“ไปๆ กลับบ้านกัน ข้าไม่น่าเชื่อเอ็งให้กลับมาเองเลย เป็นไงล่ะหลงจนข้าต้องมารับ”
“โถ่~~ อย่าบ่นหนูเลยน๊า นี่ถ้าหนูไม่หลง หนูไม่มีทางได้เจอลูกเขยให้พ่อหรอกนะ”
“ลูกเขยข้า!! ใครวะ”
“เขาชื่อคุณเดชพ่อ หนูเพิ่งตกหลุมรักเขาตะกี้เลย”
“คุณเดช…เจ๊คุณ คนสวยๆ ลูกคุณนายแป้น เจ้าของตลาดนะเหรอ”
“อาฮะ เจ๊คุณ คนสวยๆ นั่นแหละจ๊ะ”
“อีพริ้ง!!! ลูกกูต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ กูหัวจะปวด”
- Writer
