ตั้งแต่เช้ายันบ่ายเราสองคนก็ยังสิงอยู่ในห้องไม่ออกไปไหน ข้าวเช้าโซลก็เป็นคนทำ ข้าวเที่ยงก็โทรสั่งไลน์แมน เนื่องจากประจำเดือนมีอาการข้างเคียงคล้ายๆ กับคนท้อง อยากกินของเปรี้ยวของแซ่บ นาทีนั้นต้องส้มตำเท่านั้น โซลก็ไม่ขัดจัดให้ตลอด เจ้าดังด้วย อร่อยเว่อ
"แพมหายปวดท้องยัง "
"เบาแล้ว "
"มึงใช้ผ้าอนามัยจะหมดห่อแล้วเนี่ย วันหนึ่งใช้กี่อัน " ก็มึงซื้อห่อเล็กมาอะ แล้วซื้อแบบธรรมดามาด้วยแบบนี้มันจะพอได้ยังไง มันก็รู้นี่คะว่าฉันใช้เปลืองแค่ไหน อย่าเถียงเพราะ365วันเป็นของมึงเกือบทุกวัน มีเหตุการณ์ไหนบ้างที่เกี่ยวกับฉันแล้วมันพลาด ขอตอบเลยว่าไม่มีค่ะ มันรู้ทุกอย่างค่ะ บางเรื่องก็ทำเป็นจำไม่ได้
"ก็รู้อะถามทำไม รู้ว่าใช้เยอะแล้วทำไมซื้อมาแค่ห่อเดียว แบบกลางคืนทำไมไม่ซื้อมาด้วย" โซลกระโดดขึ้นมาบนเตียงพร้อมกับมุดผ้าห่มมานอนข้างๆ ฉัน ไม่อยากต่อว่าให้เสียใจหรอกนะ แต่อารมณ์มันพาไปต่างหาก
"กูอายนี่หว่า
