"ม๊าคะ อย่าดุโซลเลยนะคะ คือ เรื่องนี้แพมก็ผิดด้วย ผิดที่ยอมเป็นเมียมัน " เมียกูพูดอะไรวะ เข้าใจว่าแพมพยายามช่วยผมให้พ้นภัยจากม๊า แต่ตอนนี้เมียควรตั้งสติแล้วเดินเข้าบ้านไปกินน้ำเย็นให้ชื่นใจ ส่วนเรื่องม๊าผมจัดการได้ ทำแล้วก็ต้องยอมรับแบบลูกผู้ชายสิครับ เมียควรหยุดปกป้องผัวเพราะผัวจะเป็นคนปกป้องเมียเอง
"หนูแพมเข้าบ้านก่อนนะลูกนะ ไปกินน้ำกินขนมก่อน เรื่องนี้หนูไม่ผิดลูก " เข้าข้างกันดีจริงๆ กลายเป็นผมที่ผิดใช่มั้ย ไม่ยุติธรรมเอาซะเลย ผมมองหน้าแพมแล้วจะพยักหน้าให้ เป็นเชิงบอกว่าผมโอเค สีหน้าของแพมดูกังวลไม่ต่างจากผม แต่ผมก็พยายามทำให้มันดูปกติ
"แพมเข้าบ้าน ไม่มีอะไรกูจัดการได้ "
"มึงต้องกลับมาหากูนะ " เมียผมกำลังคิดอะไรอยู่ กูไม่ได้ไปรบ คิดว่าม๊าจะฆ่ากูให้ตายอย่างนั้นหรอ ใครๆ ก็มีสิทธิ์คิดครับ เพราะม๊าผมโหด ก็เหมือนไปรบนั่นแหละ ออกรบยังมีสิทธิ์รอดมากกว่าอยู่กับม๊า
"เออ เมียกูทั้งคนใครจะทิ้
