Friend Zone.1 เพื่อน
1871 Words
"หืม โซล โซล ยังไม่รู้เรื่อง ปล่อยเดี๋ยวนี้เลย โซล "
"หืม อะไร ทำไม กูเมา กูเพิ่งได้นอนเองอย่าเพิ่งปลุกดิวะ " ดูมัน เป็นแบบนี้เกือบทุกครั้ง เมาทีไรไม่กลับห้องทุกที แล้วเป็นหอยอะไรทำไมจะต้องแอบเอากุญแจห้องไปปั๊มตลอด ห้องฉันไม่มีคีย์การ์ดเหมือนโซลหรอกนะคะ หมอนี่ทั้งรวยทั้งหล่ออยู่คอนโดติดแอร์ ทำเลติดแม่น้ำ ห้องกว้างยิ่งกว่าศาลาวัดบ้านฉันอีก แต่ดูมันทำตัวสิคะ ห้องตัวเองไม่ค่อยจะกลับแล้วก็บ่นนู่นนี่นั่น สาเหตุนี้นี่แหละค่ะที่ทำให้ฉันเบื่อทุกครั้งที่ตื่นมาแล้วเห็นหน้าหล่อๆ ของมันนอนอยู่บนเตียง
"จะไปอาบน้ำแล้ว ขยับไปหน่อย "
"ขยับก็ตกเตียงดิวะ " เข้าใจอารมณ์ของคนเพิ่งได้นอนค่ะ แต่มันจะมาทำเสียงแข็งใส่ฉันแบบนี้ไม่ได้ เพราะนี่มันคือห้องของฉัน ไอ้โซล ไอ้หมาบ้า
"แล้วไม่กลับไปนอนห้องวะ มาทีไรก็เป็นแบบนี้ทุกทีอะ ข้างล่างก็มีนอน มึงนี่มันตลอดอ่ะโซล แล้วแขนอ่ะกอดกูแน่นขนาดนี้ กูจะลุกยังไง!! "
"จะบ่นให้มันได้อะไร "
"บ่นไปก็ไม่ได้อะไร ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าบ่นเพื่ออะไร มึนชิบ! ไม่ไปกอดเมียมึงวะโซล โอ๊ย เจ็บ!! "ฉันกับโซลสนิทกันมาก มากถึงมากที่สุด รู้ไส้รู้พุงกันหมดทุกเรื่อง มันเป็นเพื่อนผู้ชายที่ฉันโคตรรัก ถึงแม้ว่ามันจะกวนตีนไปหน่อย คำพูดคำจาไม่เคยหวานหู ผิดกับพวกเมียๆ ของมัน
"กัดมาได้ "
"ตัวมึงนุ่มดีว่ะ สาวสองพันปี กัดสักทีจะเป็นไร "
"หยาบคาย จะปล่อยได้รึยังจะไปอาบน้ำ วันนี้มีเรียนเช้า "
"กูไม่ไปนะ เช็กชื่อให้ด้วย " นิสัย แบบนี้ตลอด
"โซล "
"อะไร "
"มึงโดนนมกู "
"หรอ เออ กูเพื่อนมึงไง " ฉันส่งสายตาพิฆาตใส่มัน อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่นมกู บอกเลยว่าไม่พอใจ มันก็รู้นะว่าฉันไม่พอใจ มันก็เลยรีบเอาแขนออกทันที
"เพื่อนก็ไม่ทุกอย่างปะ อย่าล้ำ "
"พูดมาก ไปอาบน้ำได้แล้วไป เหม็น " เหอะ ใครกันแน่ที่เหม็น ตัวมันนั่นแหละค่ะที่เหม็นยิ่งกว่าฉัน ทั้งกลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่ น้ำก็ไม่อาบกระโดดขึ้นมานอนบนเตียงคนอื่นแบบไร้มารยาท วันนี้กลับมาคงต้องชำระล้างเตียงอีกแล้วยกใหญ่ เกลียดที่สุดเลยพวกขี้เหล้า ไม่รู้ว่าเมื่อคืนมันไปฟัดกับใครมาก่อนหน้านี้หรือเปล่า แค่คิดก็ขยะแขยง
"ออกไปแล้วก็ล๊อกห้องให้ด้วย ถ้าไม่ขี้เกียจ ซักผ้าปูที่นอนให้ด้วย เหม็นกลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่ "
"เออ เดี๋ยวโทรให้แม่บ้านมาจัดการให้ " ค่ะ ไอ้รวย แล้วแต่มึงเลยค่ะ หลังจากที่ทะเลาะกับโซลเสร็จฉันก็เดินเข้าห้องน้ำ วันนี้มีเรียนเช้า ฉันเรียนสถาปัตย์เอกเดียวกับโซลนี่แหละค่ะ ยังมีเพื่อนๆ อีกหลายคนที่อยู่กลุ่มเดียวกัน ส่วนมากก็มีโซลนี่แหละที่ชอบมาวุ่นวายกับฉัน ไม่เคยมีความเกรงใจ แถมยังปากจัดชอบปล่อยหมาออกจากปากอยู่ทุกครั้ง จนฉันเริ่มชิน ฉันคิดอยู่เสมอว่าจะต้องหาผู้ชายที่พูดเพราะกว่ามันมาอยู่ในชีวิตให้ได้ น้องแพมคนนี้จะต้องหลุดพ้นจากไอ้โซลปากหมา บางครั้งอยู่กับโซลมากมันก็ทำให้ฉันติดนิสัยมันมาหลายอย่าง จะมีมั้ยน้าผู้ชายพูดเพราะอ่อนหวานเข้ามาเติมเต็มให้ชีวิตน้องแพมคนนี้ดูสดใสขึ้น
"แพม "
"อะไร " มันไม่หลับต่อค่ะ ตอนแรกเข้าไปอาบน้ำก็นึกว่ามันจะหลับต่อ มันไม่หลับค่ะ เหมือนมันกำลังอยากรู้อะไร
"มึงว่ากูหล่อป่าววะ? " คำถามปัญญาอ่อน ทุกครั้งเห็นหลงตัวเอง วันนี้มันนึกอะไรของมันอยู่
"ก็งั้นๆ อะ "
"เอาดีๆ " คือก็อยากจะตอบกลับไปหรอกนะว่า มึงแม่งโคตรหล่อ หล่อฉิบหาย หล่อเหี้ยๆ เลย ถ้ามึงไม่หล่อโลกนี้ก็ไม่มีใครหล่ออีกแล้ว แต่....หมั่นไส้เข้าใจปะ คำถามอะไรของมัน อวยตัวเองชัดๆ โซลเป็นผู้ชายที่โคตรฮอตในมหาลัย ในกลุ่มก็จะมีโซล จัสติน พัตเตอร์ จีซัส แล้วก็แอลฟ่า แต่ละคนก็จะหล่อคนละแนวคนละแบบ โซลจะออกแนวแบดๆ แต่ฉันก็ว่าแบดทั้งกลุ่มนะ ทำไมฉันถึงได้มาเป็นเพื่อนกับพวกนี้ได้หน่ะหรอ ... เรื่องมันยาว ยาวมาก จะสรุปสั้นๆ ให้ฟังก็แล้วกัน คือ ฉันสวยทุกคนก็เลยอยากจะเป็นเพื่อนกับฉัน ฉันคิดว่าทุกคนกำลังโห่ฉันแน่ๆ เลย ฮ่าๆ ... คือว่าฉันเป็นผู้หญิงที่เกือบจะโดนรุ่นพี่ปีสี่ข่มขืน ไม่อยากพูดถึงเลยแฮะ มันเป็นเรื่องที่นานมาแล้วแหละ ตั้งแต่ตอนที่ฉันอยู่ปีหนึ่ง ตอนนี้พวกเราอยู่ปีสามแล้วนะ อย่าไปพูดถึงมันอีกเลย เพราะแบบนี้ไงฉันก็เลยได้เป็นเพื่อนกับหนุ่มฮอตของมหาวิทยาลัย
" จะให้ตอบว่าไง "
"มึงยังไม่เลิกทาปากสีนี้อีกหรอวะ โคตรแก่ " ฉันควรจะทำยังไงระหว่างขว้างลิปสติกในมือทิ้งกับรีบวิ่งไปบีบคอไอ้โซล ให้ตายๆ ไปซะ ดูปากมันสิคะ มันไม่เคยพูดให้กำลังใจฉันเลย แต่ฉันมั่นใจว่าทาแล้วสวยเพราะมีผู้ชายเข้ามาจีบฉันเยอะ แต่ฉันก็ไม่ชอบอีกนั่นแหละ ไม่ชอบให้ใครเข้ามาจีบด้วยมุขเห่ยๆ เดี๋ยวนี้มันปีไหนกันแล้วคะ มุขจีบต้องทันสมัยหน่อยสิ
"เรื่องของกู "
"แพม "
"อะไร "
"สนใจกูก่อนดิวะ จริงจังนะเนี่ย มึงว่ากูหล่อมั้ย "
"ต้องการอะไรโซล พูดมาดิ๊ ก็รู้ตัวอยู่ปะว่าตัวเองหล่อไม่หล่อ จะไปจีบใครอีกอะ " ฉันหยิบบลัชน์ออนที่เพิ่งซื้อมาใหม่ขึ้นมาปัดแก้ม วันนี้เน้นโทนธรรมชาติค่ะ สวยแบบธรรมชาติ แต่ตอนนี้ชักเริ่มอยากจะแต่งแบบดาร์กๆ เพราะรำคาญความเซ้าซี้ของไอ้โซลซะแล้ว กี่ครั้งกี่หนมันก็จะเป็นแบบนี้ตลอด อย่างมันคนจีบก็เยอะไปจีบเขาก่อนก็แยะ แต่พอเขาแยกขาให้มันก็เลิก เลวมั้ยล่ะ โคตรเลว ไม่รู้ว่าคบไอ้คนแบบนี้เป็นเพื่อนได้ยังไง เฮ้อ นึกถึงตอนที่มันเข้าไปกระโดดถีบไอ้เพื่อนรุ่นพี่ขี้เ_ดเข้าไว้สิแพม แล้วทุกอย่างจะดีเอง
"แพม สนใจกูก่อน " ความเอาแต่ใจมันก็ที่หนึ่ง
"หล่อ หล่อเหี้ยๆ เลยไอ้โซล พอใจยัง "
"กูจะจีบดาวปีนี้ว่ะ "
"ทุกปีสินะ มีปีไหนบ้างที่มึงไม่ได้ " เป้าหมายของมันคือการเก็บดาว เรียกว่าเก็บแต้มน่าจะเหมาะกว่า สงสารดาวที่จะต้องหลงเสน่ห์คนอย่างมัน ถ้าโซลมันรักก็โชคดีไป เพราะโซลมันรักใครรักจริง แต่..มันไม่เคยรักใครจริงเลยนี่สิคือปัญหา
"แต่ปีนี้ ไม่เหมือนทุกปีว่ะ " น้ำเสียงของโซลต่ำลง ฉันมองผ่านกระจกก็เห็นว่าสีหน้ามันค่อนข้างกังวล อะไรอีกล่ะ จะดราม่าอะไรอีก ยังไม่จีบมึงก็จะดราม่าใส่อีกแล้ว
"ทำไม "
"ดาวปีนี้ ไอ้จัสตินมันขอกูไว้ "
"อืม ก็ให้จัสตินไปสิ ผู้หญิงมีตั้งเยอะแยะ ดาวปีนี้อาจจะเกี่ยวข้องอะไรกับจัสตินก็ได้ " ฉันไม่เคยเห็นพวกนี้มันทะเลาะกันเพราะเรื่องผู้หญิงเลยสักครั้ง แต่ครั้งนี้เหมือนได้กลิ่นไม่ค่อยดี เหมือนจะมีอะไรบางอย่าง
"แฟนเก่ามันไง "
"แฟนเก่า "
"เออ แฟนเก่าที่เคยทิ้งมันไป มันเกือบตายก็เพราะผู้หญิงคนนี้ " หืม อย่างจัสตินเนี่ยนะโดนผู้หญิงทิ้งเกือบตาย แล้วโซลมันกำลังคิดจะทำอะไร
"อย่าบอกนะว่า ... "
"กูก็จะทำให้ผู้หญิงคนนี้เกือบตายเหมือนที่มันเคยทำกับไอ้จัสตินไง " เอาจริงๆ ฉันไม่สนับสนุนเลยนะ ฉันไม่อยากให้โซลทำอะไรแบบนี้เลย จะเล่นกันถึงตายเลยหรอ ไม่ดีมั้ง ฉันวางทุกอย่างในมือลงแล้วหันหน้ามาหามัน
"โซล มันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะ "
"ไปเรียนได้แล้วไป แต่งหน้าอะไรก็ไม่รู้ ใส่แว่นอีก แก่ฉิบหาย "
"ปากหมา ไปก็ได้วะ อย่าลืม เก็บที่นอนไปซัก ล๊อกห้องให้ด้วย กูแม่งอยากย้ายห้องหนีมึง " บ่นไปแบบนั้นแหละค่ะ ย้ายไปไหนมันก็ตาม ไม่ใช่แค่มันคนเดียว ทั้งแก๊งค่ะ มาทีไรคนในหอก็จะซุบซิบนินทาหาว่าฉันซื้อผู้มากินที่ห้อง โอ๊ยตายแล้ว สภาพฉันเนี่ยต้องซื้อกินเลยหรอ หยาบคายที่สุด!!
"ย้ายหนี กูก็จะตาม ย้ายมาก กูจะมาขนเสื้อผ้ามึงไปไว้ห้องกู "
"เอาเลย ก็ดี กูจะได้ไม่ต้องจ่ายค่าเช่า "
"ไปวันนี้เลยมั้ย "
"ไม่ต้อง ประชดเฉยๆ! " นับวันยิ่งทำตัวเหมือนผัว ที่จริงก็ยังไม่มีหรอกนะคะผัวหน่ะ ยังไม่รู้เลยว่าเวลามีผัวต้องทำตัวยังไง คงไม่ต่างจากที่โซลมันทำหรอกมั้ง
"ตั้งใจเรียน กูนอนต่อแล้ว พัดลมมันแรงได้แค่นี้หรอวะ "
"จะให้แรงขนาดไหนเล่า!!! " ฉันตวาดเสียงใส่โซล มันไม่เคยพอใจของในห้องฉันสักอย่าง ไม่เคยเลย
"เสียงดังอีกละ "
"พัดลมวัดนู่นไป รำคาญ ทีหลังก็อย่าเสือกมา " ฉันลุกหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องทันที อารมณ์เสียชิบ ไม่เป็นฉันไม่รู้หรอกค่ะว่ามันหงุดหงิดแค่ไหนที่ต้องมีเพื่อนอย่างโซล ลงมาก็ต้องอารมณ์เสีย ก็เพราะบีเอ็มคันละหลายล้านของมันจอดปิดเวสป้าของฉันจนไม่มีทางออก มีทางเดียวคือขับทะลุกำแพง พ่องงง ไอ้โซล
"น้องๆ ไปเรียนปะเนี่ย โดดเรียนอะดิ " ระหว่างนั้นก็มีเด็กมอต้นเดินผ่านมา ไอ้เด็กคนนี้ฉันจำได้ มันชอบโดดเรียนหนีไปเล่นเกมส์อยู่บ่อยๆ
"อะไรของพี่วะ ไม่ได้โดด"
"ว้าา เสียดายว่าจะจ้างทำอะไรสักหน่อย "
"อย่าลีลาเร็วๆ " ไม่ได้อยากจะสนับสนุนน้องเขาให้โดดเรียนหรอกนะคะ แค่อยากให้น้องใช้เวลาที่ไม่ได้เรียนให้เป็นประโยชน์ก็เท่านั้นเอง
"ปล่อยยางรถคันนี้ให้พี่หน่อยดิ เอาให้แบนหมดเลยนะ อะ ค่าจ้าง " ฉันยื่นแบงค์ร้อยออกไป ร้อยหนึ่งก็เล่นได้หลายชั่วโมงอยู่นะ ถ้าให้ฉันมานั่งปล่อยเองวันนี้ไม่ได้ไปเรียนหรอกค่ะ
"จิ๊บๆ " ฉันยกยิ้มด้วยความสะใจ สุดท้ายก็ต้องนั่งแท็กซี่ไปเรียน เพราะไอ้โซลคนเดียว
- Writer
