Bu kadardı, gitmişti işte. Bitmişti sonunda. Peki mutlu muydu elbette değildi. İçinde kocaman bir boşluk oluşmuştu. Yatağına oturduğunda coşmak için sabırsızlanan gözyaşlarının yanaklarından süzülmesine izin verdi. Ağlamasını duyan Ela kapıyı açıp içeriye girdiğinde hiç düşünmeden ona sarıldı. İlk defa böyle görüyordu arkadaşını bu nedenle fazlasıyla endişelenmişti onun için.
"Ağlama ne olur canım" diyerek arkadaşını teselli etmeye çalıştı. Alev de arkadaşına sıkıca sarıldı.
"Ben hiç kimsenin sevgisini hak etmiyorum”
"Sakın böyle konuşma Alev. Sen tanıdığım en fedakar ve sevgi dolu arkadaşsın. Kendine haksızlık ediyorsun."
Hıçkırıkları arasında konuşmayı başardı "Ah Ela. Neler yaptığımı ve düşündüğümü bir bilsen, hakkımda böyle düşünmezdin."
"Eminim mantıklı bir açıklaması vardır. Lüt
