ตกหลุมรักอีกกี่ครั้ง... ก็ยังเป็นเธอ

ไม่เคยลืม...2

“ครับ แต่ผมมีเรื่องต้องคุยกับนาจริงๆ นะครับ ได้โปรดเข้าใจด้วยเถิด” เหมันต์เอ่ยออกมาด้วยความเคร่งเครียด ดูเหมือนว่านิรนาจะเกลียดเขามาก หนทางครั้งนี้มันคงยากลำบากมากๆ แน่ๆ

“ฉันว่าคุณกลับไปเถอะนะคะ มันไม่มีประโยชน์อะไรหรอกค่ะ เรื่องมันจบไปแล้วก็ควรจะให้มันจบไป อย่าสร้างบาดแผลให้แก่กันและกันอีกเลย” เจนิตาเอ่ยออกมาในฐานะพี่สาว ที่ไม่อยากเห็นน้องสาวตนเองเจ็บปวดในความรักอีก แค่ที่เป็นอยู่ก็ทุกข์มากแล้ว อย่าเอาคนที่เคยทำให้ทุกข์แทบขาดใจเข้ามาวนเวียนในชีวิตอีกเลย

“ต่อให้วันนี้ผมกลับไป แต่พรุ่งนี้ผมก็จะมาใหม่ หวังว่าคุณคงจะมีวุฒิภาวะพอที่จะไม่ไล่ลูกค้าอย่างผมนะครับ” เหมันต์ไม่ยอมจนมุมง่ายๆ หรอก เขารู้ว่ามันยากแค่ไหน ที่จะทำให้คนที่ต้องเจ็บเพราะเขากลับมาให้โอกาสเขาอีก

“คุณจะทนได้แค่ไหน และคุณมาที่นี่คุณต้องการอะไร” เจนิตาเห็นบางอย่างในแววตาเขา เธอรับรู้ได้ว่าเขาจะทำอย่างที่เขาเอ่ยปากออกไปจริงๆ

“ผมต้องการหัวใจของผมคืน หวังว่าคุณจะไม่ห้ามผมนะครับ เพราะคนที่ควรจะเป็นตัดสินใจเรื่องนี้คือนิรนาไม่ใช่คุณ” เหมันต์ตอบตามจรง ตอนนี้ทั้งคู่สวนกันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใคร นิรนาที่แอบยืนดูอยู่หลังร้านเธอถึงกับสั่นไปทั้งใจ เพราะไม่รู้ว่าเขาคุยอะไรกับเจนิตา

“ยากแล้วแหล่ะ เพราะยัยนาเขามีแจ๊ค ผู้ชายที่ดีและเหมาะสมกับเขาอยู่แล้ว” เจนิตาเอ่ยออกมาเพื่อกันท่า ทั้งที่มันไม่ใช่ความจริงเลยสักนิด นิรนาติดจะรำคาญแจ๊คเสียด้วยซ้ำ

“แต่ที่ผมรู้มามันไม่ใช่นะครับ ถ้านาเขามีแฟนแล้วผมคงไม่ตามมาทำลายชีวิตของเขาอีกครั้งแน่ๆ แต่นี่นายังไม่มีใคร ผมก็มีสิทธิ์ไม่ใช่เหรอครับที่จะยื่นใบสมัครใหม่อีกครั้ง” เหมันต์ยังมั่นคงและไม่คิดจะถอยไปไหน นั่นทำให้เจนิตาคงต้องปล่อยให้เขาทำตามที่เขาต้องการ แล้วให้นิรนาเป็นคนตัดสินใจเอง การเข้ามายุ่งเรื่องของสองคนนี้ของเธอ แค่นี้มันก็มากเกินไปแล้วสำหรับคนนอกอย่างเธอ

“งั้นฉันก็คงห้ามอะไรคุณไม่ได้หรอกค่ะ แต่จำไว้นะคะ ช่วยเคารพการตัดสินใจของนาด้วย ถ้าเขาไม่ต้องการคุณ ก็กรุณาถอยออกไปจากชีวิตเขา ฉันขอแค่นี้คุณจะทำได้มั้ยคะ” เจนิตาเอ่ยออกมาด้วยความจริงจัง ถ้าเขาทำให้น้องสาวเธอเจ็บอีกครั้ง เธอก็พร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อช่วยน้องสาวของเธอเอาคืนผู้ชายคนนี้

“ไม่มีวันนั้นหรอกครับ แต่ยังไงก็ขอบคุณสำหรับโอกาสที่มอบให้นะครับ” เหมันต์เอ่ยออกมาก่อนจะโค้งศีรษะให้หญิงสาว เขาคงต้องถอยไปก่อน แล้วค่อยหาโอกาสที่เหมาะกว่านี้เพื่อคุยกับเธออีกครั้ง หากเขายังยื้อที่จะพบเธออยู่ ทุกอย่างมันอาจจะพังลงมากว่าที่เป็นอยู่ก็ได้

“ขอบคุณที่มาอุดหนุนค่ะ” เจนิตาก็โค้งให้ร่างสูงที่เดินออกไปจากร้านตามมารยาท ก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยใจ ทุกอย่างหลังจากนี้คงยุ่งยากมากขึ้นแน่ๆ เธอไม่อยากจะคิดเลยจริงๆ