Four More Minutes of Air

Chapter 9

As I opened my eyes, I realized that the room is not familiar. Nalimutan ko na umalis na nga pala kami sa bahay ampunan. The wall is white as the clouds. I saw the bright blue sky through the window. Kendrick's bed is on the other side. He is still asleep.

I stood up and stretched my body then I opened the window to breathe some fresh air but as I opened it, a wind didn't hug and greet me good morning. The atmosphere here is different. The trees look fine but the grass is not green. It looks like everything around me is fake. I wonder why the wind didn't welcome me this day.

"Oh hey, you're awake! What are you looking for there?" he questioned while making his bed. 

"It's just weird here. I don't know why." 

"You're imagining things again."

"I think...?" 

Pagtapos namin mag-ayos, may pupuntahan pa kami sa office dahil bukas pa naman ang simula ng klase. The campus is easy to familiarize because it has only four floors. We haven't seen the second building yet which is the main. 

"Ah so ang unang palapag ay itong lounge area, dito rin matatagpuan ang office. Ang ikalawa, ikatlo, ikapaat na palapag ay ang mga silid," he confirmed.

"Yes po sir, that's all you need to know about this building," sabi ng babae na kumausap sa amin kahapon. Marunong din pala siya umintindi ng Tagalog. 

Nilibot na namin ang buong gusali pero wala naman kakaiba sa mga silid. Mukhang pareparehas iyon ng disenyo kaya nakakalito kung anong palapag ka na pero may nakasulat naman sa gilid ng hagdanan. 

"Dito naman po sa main building matatagpuan ang canteen, library, clinic, and other rooms for classes. It's bigger than the second building," she asserted. 

After observing, we went to the canteen. I noticed that some students are starting to show up in the canteen to eat their breakfast. They are all normal and there's nothing wrong with them.

"Stop staring at them while eating," he uttered while chewing his food.

"Don't talk when your mouth is full," I whispered to him as I straightened my back for good posture. "Proper etiquette, buddy," pagtapos kong sabihin iyon, nagulat ako dahil bigla siyang nabulunan dahil sa sinabi ko and mabilis na uminom ng tubig. 

"Proper etiquette? Really?" he said in between his laugh. 

Tinuloy ko na lang ang kinakain ko dahil mukhang nababaliw na ata 'to. Ano bang nakakatawa sa sinabi ko?

"You good?" he trembled as he stood up cleaning his mess on the table.

Hindi na ako nakasago at mabilis na kinain ko ang aking natitirang pagkain dahil ayokong maiwan. Bakit ba siya nagmamagdali?

"Wait lang, bakit ka ba kasi nagmamadali?" I questioned him. 

Tinapon na niya ang kaniyang basura at nilagay niya ang kaniyang platong pinaggamitan sa hugasan. May maghuhugas doon kaya hindi na namin kailangan magtagal.

"Sandali, humanahon ka nga muna. Sagutin mo muna ang tanong ko," I queried. 

"I saw Dominic! or Deux...?! I don't know their difference... but I saw them!" pasigaw niyang sabi pero hininaan niya rin ang boses niya sa huli dahil baka may makarinig sa amin. Tingin siya nang tingin sa likod kung nakasunod ba sila.

"I heard his voice yesterday inside the room B-14." 

"Why didn't you tell me about that?" Galit na tanong niya sa akin.

"But how am I supposed to know if it is really him? Stop blaming me like something happened," I sighed, "I'm sure that he is Deux because his voice sounds like that."

Pumasok na kami sa silid at inayos ko na ang mga gamit na dadalhin ko bukas para wala na akong poproblemahin pa. Inayos ko na rin ang iba ko pang gamit na nakakalat dahil hindi pa kami nagliligpit simula noong nakarating kami rito. Tumulong na rin siyang magligpit dahil wala rin naman siyang gagawin.

"What if it is Dominic?" he asked out of the blue.

"Stop overthinking."

Nang matapos na kaming maglinis, naligo ulit ako dahil napawisan ako kakaligpit. Ang ganda at ang linis tignan ng kwarto namin ngayon. 

Hinahanap ko ang suklay na bigay sa akin ni Ate Gwyneth, nalimutan ko kung saan ko iyon nailagay. Habang hinahanap ko iyon, napatingin ako sa gilid ng lamesa kung saan makikita ang isang pinto. Unti-unti ko iyong binuksan at bumungad sa akin ang makapal na alikabok. 

"What're those?" 

"Some bed cushion, extra pillows and vintage things," I observed.

Sinarado ko na lang iyon dahil baka kumalat na naman ang alikabok. Napagdesisyonan ko na lalabas muna ako para makalanghap ng sariwang hangin pero bago ako lumabas. Bubuksan ko na sana ang pinto pero nagulat ako dahil sa biglang pagpigil sa akin ni Kendrick,  "Huy sandali, where are you going?" 

"Lalabas lang ako, nakakaumay na rito sa loob," sabi ko at pinihit na ang busol.

Tumakbo papunta sa akin si Kendrick habang nakakunot ang noo niya. "What the hell are you thinking? Baka makasalubong mo si Dominic sa labas tapos kung ano-ano na naman sasabihin niya sa iyo," he threatened.

"Edi sumama ka rin. Are we just going to lock ourselves here? We are going to meet him tomorrow anyway." Matapang na sagot ko sa kaniya.

"Yeah, you're right," aniya at tumango tango pa. 

Naligo muna siya kaya hinintay ko siyang matapos. Humiga muna ako sa kama ko sandali dahil ang tagal niyang maligo. Nang marinig ko na ang pagbukas ng pinto, nakabihis na siya at handa nang lumabas pero magulo rin ang buhok niya kaya natandaan ko na hindi ko pa pala nahahanap yung suklay.

"Hey, nakita mo ba yung suklay k-" 

"Tara na!" he snapped. Sinuklay niya na lang ang buhok niya gamit ang kaniyang kamay. 

Tahimik kaming naglakad sa mahabang pasilyo dahil baka marinig kami. No one dared to talk when we passed by the B-14 room. 

Akala ko mahigpit sila at hindi sila nagpapalabas ng mga bata pero bukas na bukas ang malaking pinto rito. I examined the grass because it looks different. 

"What are you doing?" tanong niya.

"The grass looks weird. Look!" tinuro ko sa kaniya ang d**o at mukhang hindi naman siya interesadong tignan iyon kaya sumimangot na lang ako sa kaniya.

Someone's point of view

"It's been a while, Skye," I whispered.