พลาดรักร้ายนายวิศวะ

"เธอมันก็แค่น้องสาวของผู้หญิงขายตัว ที่หาวิธีทำให้ฉันสนใจไม่ได้ เธอก็วิ่งไปหาคนอื่น" "พี่สาวฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว อย่างที่พี่เข้าใจ" มริณสวนกลับอรัณอย่างไม่ยอมทันที "เป็นเด็กเอ็น มันไม่ได้ต่างกับผู้หญิงขายตัว" อรัณจับข้อมือเรียวเล็กของมิริณเอาไว้แน้น ด้วยความโกรธและโมโห ใบสวยหวานไร้กรอบแว่นตา จ้องมองคนปากร้ายโดยไม่เกรงกลัวแต่อย่างใด "ถ้าเกลียดผู้หญิงขายตัว เกลียดพี่สาวฉัน เกลียดฉันมากนัก พี่ก็เลิกยุ่งกับฉันเสียทีสิ" มิริณกดน้ำเสียงโดยความไม่พอใจ พร้อมกับสะบัดมือออกจากแขนของอรัณ "ถ้าอยากเป็นเด็กขายตัวตามพี่สาวของเธอนัก ก็มาขายให้ฉันเสียสิ จะได้ไม่ต้องวิ่งหาคนอื่นให้มันเหนื่อย แค่นอนให้ฉันกระแทกก็พอ" "พี่รัณ" มิริณตระโกนใส่หน้าอรัณด้วยความโกรธจัด !! เพี๊ยะ !! พร้อมกับตะเบ่งฝามือฝาดใบหน้าอันหล่อเหลาของอรัณด้วยที่เขานั้นดูถูกเธอไม่หยุด ใบหน้าของอรัณหันไปตามแรงตบและมอง มิริณมาด้วยสายตาดุดัน "ขอซื้อดีๆ ไม่ขาย งั้นก็โดนฉันกระแทกก่อน แล้วค่อยคิดราคามาละกัน" พูดจบอรัณก็ระดมจูบคนตัวเล็กไปทั่วทั้งใบหน้าด้วยความโมโห ใครรอพี่อรัณสายหวานละมุน อบอุ่น ข้ามไปได้เลยจ้า แก๊งค์นี้ไม่มีคนดีอยู่จริง ที่ผ่านมามันเป็นแค่ภาพลักษณ์ อิอิ ถึงคิวเรื่องของพี่อรัณสุดหล่อกันแล้วนะคะ ฝากนักอ่านที่น่ารักติดตามและให้กำลังใจพี่อรัณและนุ้งมิริณกันด้วยนะคะ ใครชอบพระเอกสายละมุน ไม่เหมาะกับนิยายเรื่องนี้ ผ่านไปได้เลยจ้า ส่วนใครชอบพระเอกสายจับกด อ่านโลด อิอิ นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นตามจิตนาการของผู้แต่ง ห้ามคัดลอกหรือลอกเรียนแบบใดๆ ทั้งสิ้นเขียนขึ้นตามจิตนาการของผู้เขียนเท่านั้น