ร่างสูงขบเข้าที่ซอกคอของคนตัวเล็กจน ทำให้มิริณนั้นรู้สึกตัวที่เธอนั้นมัวเมาไปกับรสจูบของอรัณอย่างไม่รู้ตัว ร่างสูงที่กำลังคลอเคลียกับร่างบางอยู่นั้นถึงกับต้องชะงัก เมื่อมิริณนั้นผลักอรัณออกจากตัวเธอ พร้อมกับจัดเสื้อนักศึกษาที่มันหลุดลุ่ยออกมา
"ขอโทษด้วยนะคะ ฉันคงลืมตัวไป" มิริณสบตาเข้ากับคนตรงหน้า
"ส่วนเรื่องที่พี่อยากให้ฉันเป็นเด็กของพี่ฉันคงเป็นให้พี่ไม่ได้หรอกค่ะ" ร่างบางสบตาเข้ากับสายตาคมเข้มจากนั้นก็เดินหนีอรัณออกมา
"มิริณ มิริณเดี๋ยวก่อนสิ ฉันแค่" อรัณได้แต่เรียกตามหลังด้วยความหงุดหงิดที่คืนนี้เขาปล่อยให้มิริณนั้นหลุดมือไปจนได้
อรัณที่ในชีวิตไม่เคยโดนผู้หญิงปฏิเสธเขาเลยซักครั้งเดียว กำลังไปได้สวยอยู่แล้วเชียว
!! โธ่โว้ย!! มิริณที่ปฏิเสธข้อเสนอของเขาทำเอาอรัณถึงกับหัวเสียสุดๆ ให้ตายเถอะทำไมเขาต้องมารู้สึกเสียดายอะไรกับคนอย่างเธอด้วย ทั้งที่ชีวิตเขาแค่กระดิกนิ้วผู้หญิงก็พร้
