ร่างบางไม่ตอบ แต่กับดิ้นให้ตัวเธอนั้นหลุดพ้นจากอ้อมกอดของอรัณ มิริณพยายามดิ้นแต่ก็ไม่เป็นผล
"นี้ปล่อยฉันนะ"
"ฉันไม่ชอบให้ใครมาออกคำสั่ง" คนใจร้ายยังคงเอาคืนมิริณด้วยวิธีลวนลามเธอ ฝ่ามือหนาเริ่มอยู่ไม่นิ่ง มือหนาของอรัณลูบเข้าที่หน้าท้องแบนราบของเธออย่างจงใจ จนร่างบางถึงกับรู้สึกขนลุก
"นี้พี่อรัณ พี่อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ" มิริณเอ่ยชื่อเขามาครั้งแรกและมองหน้าอรัณด้วยสีหน้าอันโกรธจัด
"ทำไมกลัวเหรอ เป็นเด็กเอ็นจะกลัวไปทำไม ฉันคิดว่าเธอจะชินแล้วซะอีก เป็นเด็กเอ็นไม่ใช่เหรอ เด็กเอ็นมีหน้าที่ทำอะไร หน้าที่แบบที่ฉันกำลังทำอยู่หรือเปล่า"
"ฉันมีหน้าที่ชงเหล้า นอกเหนื่อยจากงานชงเหล้า กอดแบบนี้ ฉันไม่รับ ปล่อยฉันคะ" ยิ่งมิริณบอกให้ปล่อยอรัณยิ่งกระชับกอดแน่นขึ้น
"หึ หึ! ทำไมกลัวเหรอ" เมื่อเห็นมิริณปฎิเสธ คนตัวโตยิ่งอยากเอาชนะ มือหนาของอรัณจับเข้าที่เรียวแขนเล็กทั้งสองข้างเอาไว้ ไม่ให้ร่างบางนั
