Obey Me (Infernu Rasgild)

Chapter 6

Hindi ako nakapasok ngayon sa school dahil pinapatay pa rin ako ng sakit. Ilang home remedy na ang ginawa ko at tanging sa hot bath lang nakinig. Hirap akong maglakad at lalong umihi. Walang araw na hindi ko pinagmumura ang hayop na Infernung iyon. Wala ng natira sa ‘kin kung hindi puro galit.

Ganoon pa man ay masaya ako dahil mukhang tinotoo niya ang sinabi niya. Sana nga ay huwag niyang bawiin dahil talagang mababaliw na ako. Tama na iyong minsan na niya akong binaboy. Hindi ko na kakayanin kung mauulit pa iyon.

“Ugh! Letse!” inis kong saad. Kagat ko ang aking labi at nakahawak nang mahigpit sa shorts ko. Nahihirapan akong umihi at napapaiyak na lang ako sa sakit. Mabuti na lamang at nakatulong ang mga pain relievers. Ayaw kong pumunta ng hospital. Ginagamot ko ang sarili ko dahil nahihiya akong malaman at makita nila ang nangyari sa akin. Lumabas na ako ng CR at bumalik sa aking kama. Sakto namang tumawag si Timmy.

“Hello,” sagot ko.

“Hello Sarissa, nilagnat ka raw kaya hindi ka nakapasok. Ano? Kumusta ka riyan? Kailangan mo ba ng tulong? Ikaw lang mag-isa riyan eh,” wika niya. Hinaplos naman ang puso ko dahil sa concern niya. Naiiyak na naman ako.

“Okay lang ako, Timmy. Nakainom na rin ako ng gamot. Nag-send na rin ako ng sick leave sa head master. Kailangan ko lang nang kaunting pahinga at magiging okay rin ang pakiramdam ko.”

“Basta, sabihan moa ko ha. Kilala kita, hangga’t kaya mo hindi ka nagsaabi sa akin,” aniya. Alam kong nakabusangot na naman siya ngayon. Napangiti lamang ako nang tipid.

“Sige na, baka next day makakapasok na ako ulit,” sambit ko. Narinig ko pa ang pagbuntong hininga niya.

“Okay, oo nga pala. Baka magtaka ka, may ipinadala akong grabe food diyan. Kainin mo ha,” bilin niya. Tumango naman ako kahit hindi ko siya nakikita.

“Maraming salamat,” ani ko at pinatay na ang tawag. Napatingin ako sa kisame at napasinghot. Ilang sandali lang ay kumatok na ang grabe rider. Nag-text na rin kasi. Maingat ang kilos na kinuha ko iyon at siniguradong naka-lock nang maigi ang aking pintuan. Kumain na ako at uminom ng gamot at natulog.

Pakiramdam ko ay nasagasaan ako ng truck sa sobrang bigat ng aking pakiramdam.

Lumipas ang ilang araw at medyo um-okay na ang aking katawan. Hindi na rin masiyadong masakit. Napagpasiyahan kong pumaosk na dahil malapit na ang pay day namin. Sa wakas ay makakapagpadala na ako kina Mama. Ito lang naman ang dahilan ng pagsusumikap ko sa buhay. Tinitigan ko ang aking sarili sa salamin. Hindi ko alam kung bakit feeling ko kahit nangayayat ako ay tumingkad ang aking kulay. Lalong namumula ang aking pisngi. Tiningnan ko ang aking katawan at lalong humahakab ang damit. Kumokorte ang kurba ng aking katawan sa suot na button down shirt na kulay green at dark blue slacks. Ang uniform namin sa Sta. Elena University. Umiling ako at napabuntong hininga. Mukhang nagpi-feeling ako. Malapit na rin namang mag-isang linggo at unti-unti ko na ring tinatanggap sa aking sarili ang nangyari. Everyone may call it rape and I will agree on it. But the truth is, binigyan ko siya ng consent. I have a choice, but I choose to be manipulated because I thought it would be the best thing to do--and still is the best thing to do. Naipilig ko ang aking ulo nang maalala ang mukha ni Infernu. Kahit guwapo siya, sukdulan ang galit ko sa kaniya. Hindi ko alam kung pang-ilan na akong babaeng nabiktima niya.

But here we are, voiceless. Dahil iyon sa sistemang bulok at walang hustisya ang lugar na ito. Hawak ng pamilya niya ang lugar na ito.

“Go on, move forward. God has plans for you, better than your plans,” kausap ko sa aking sarili. Nasa sa ‘yo lang din naman kasi kung ano ang pipiliin mo. Kung pipiliin mong ma-stuck o hihikayatin mo ang sarili mo at hihilahin paalis sa kumonoy na iyong kinalalagyan.

Hawak ang aking bag pack at laptop bag ay lumabas na ako ng apartment ko. Nakita ko pa ang landlady namin na nakangiti sa ’kin. Tiningnan ko lamang siya at mahinang tinanguhan. Sumakay na ako ng traysikel at nagpahatid sa eskuwelahan.

“f**k you, Infernu. Hindi ikaw ang sisira ng buhay ko,” mahina kong wika at bumaba na nang makarating. Natigilan ako saglit nang makita ang mga aso ni Infernu sa b****a ng eskuwelahan. Wala ang bull dog na iyon ang chihuahua’s niya lang ang nandito kaya napahinga ako nang maluwag. Tiningnan lang naman nila ako. Wala naman akong pakialam sa kanila.

----------------------------------------------------------------

“What the f**k Leon!”

Inis na tinungga ko ang alak sa bote. These assholes made my blood boil.

“Nandoon po ang kapatid niyo boss,” sagot niya. Natigilan naman ako.

“Trevano? That bastard! Ano’ng ginagawa ng punyetnag iyon doon? It was not his site! It was mine! Bigay iyon sa ‘kin ni, Daddy,” singhal ko sa kaniya. Inis na kinasa ko ang kuwarenta y singkong baril at binaril ang sahig sa paanan niya. Ni hindi man lang natinag ang punyeta.

“Sandali lang naman iyon boss. T’saka kapatid niyo naman po iyon,” paliwanag niya.

Huminga ako nang malalim at tiningnan siya nang masama.

“You know how strict I am. I can go beyond measure, Leon. That brother of mine you are telling me was a f****d-up man. You wouldn’t know how his mind works,” matigas kong wika.

“Kayo rin naman po boss. Pareho lang naman kayo ng ama kaya hindi na kami magtataka,” he answered. This bullshit keeps on having his own reasoning.

“Damn you!” inis kong wika at tinungga na naman ang alak sa bote. Napatingin ako sa box sa gilid at napangisi.

“You’re grinning maniacally,” Leon commented. I puffed my cigarette and throw it on my ashtray. Kinuha ko iyon at binuksan. Her precious underwear. Her addictive scent. It was lingering on my entire body. That w***e was making me insane. Siya lang ang babaeng nagpabaliw sa akin. She was just an ordinary woman. But has a distinctive taste.

“f**k!” I’m having a hard on. Natigilan ako nang makita ko si Leon na tila nawi-weirdo-han sa akin.

“What are you staring at? Get out!” matigas kong singhal sa kaniya. Ngakibit balikat lamang siya.

“Sabi mo eh,” aniya at umalis na.

I smiled devilishly and smelled her scent.

“That stupid vixen.”