บทที่22 ค่าตัว🔞💦

1501 Words

ร่างเล็กถูกพามายังตึกช้อปหลังมหาลัย ซึ่งถูกปิดใช้งานเพราะยังอยู่ในระหว่างปิดภาคการศึกษา ประตูเหล็กบานใหญ่เป็นแบบสไลด์ขึ้นเหมือนโกดัง เขาใช้เพียงมือเดียวก็สามารถดึงมันขึ้นได้โดยง่าย ช่องประตูที่เปิดออกกว้างพอสำหรับให้คนทั้งคู่รอดผ่านเข้าไปได้ ก่อนจะแล้วปิดสนิทลงเหมือนเดิม ครืนนนนนนนนน ปึง!! “อย่าบอกนะคะ ว่าพี่ จะทำที่นี่” ดวงตากลมเบิกกว้างมองสำรวจสภาพภายในห้อง ที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์เกี่ยวกับเครื่องกล โต๊ะขนาดใหญ่หลายตัววางต่อกันเป็นล็อค “ทำไม? คนอื่นฉันก็พาเอาที่นี่ แล้วทำไมกับเธอจะเอาที่นี่ไม่ได้” มุมปากหนากระตุกยิ้ม มองร่างเล็กด้วยหางตา “หมายความว่าไงคะ? คนอื่น” “ก็คนอื่นที่ไม่ใช่เธอไง อ้อ! อย่าสำคัญตัวเองผิดล่ะ ที่ฉันให้เธอก็เพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนอบอุ่นแค่นั้น” ใบหน้าคมยักคิ้ว มองคนตัวเล็กตรงหน้า แววตาเย็นชาไม่ต่างจากวันแรกที่พบกัน “หันหลังไป ฉันไม่อยากเห็นหน้า” เสียงเข้มออกคำสั่ง

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD