COLD AS YOU (R18+)

CHAPTER 8

Andrew's POV.

Eight years have passed ng mawala siya. Nawala ng parang bula. At sa pagkawala niya, gumuho at nagulo nang lalo ang buhay ko. Tuluyan ng nawala ang company na dapat na ipapamana sakin ni daddy at dahil doon, iniwan ako ni Samantha. Akala ko talaga siya na ang babaeng nararapat sakin, pero nagkamali ako. She left me dahil alam niyang hindi siya makakakuha ng malaking pera sakin. Nagmakaawa ako sa kanya nang panahon na yun. Nagmakaawa akong bumalik siya sakin, pero she didn't even bother to look at me. She look away and walk away at pinagpalit ako sa isang taong kaya at handang ibigay ang lahat ng gusto niya. Nang mangyari ang lahat ng yun, saka lang ako natauhan sa mga bagay na pinaggagawa ko kay Rhianna.

Noong una, sinisi ko talaga si Rhianna sa lahat ng nangyayari sakin. Sinisi ko siya at pinaniwala ang sarili na siya ang dahilan kung bakit nagkanda- letse-letse ang buhay ko, pero naisip ko din na parusa na to sakin dahil naging masama akong asawa. Masamang asawa sa babaeng handang ibigay ang lahat mahalin lang siya ng asawa niya.

Ngayon, isa lang akong empleyado sa isang company at masasabi kong malayo ito sa inaasahan kong trabaho noon at higit sa lahat, pinapangarap kong buhay.

*Flashback*

"F**k you, Drew! Where is my sister?! Where is Rhia?!" galit na sigaw sakin ni Jared.

He can't hurt me, dahil nasa harapan din namin ngayon ang magulang ko. Sina mommy at daddy.

"Tsk. I don't know. She's the one who left me without saying kung saan siya pupunta. You can't blame me. Hindi ako nagpalayas sa kanya. Siya ang kusang umalis." naiiritang sagot ko dito.

Sabi ko na nga ba eh. Ganito ang mangyayari kapag nawala si Rhianna sa poder ko. Tsk. That b***h!

"Rhianna never left you if you threat her as your wife! Your the worse husband, Drew. I'm sorry tita Martha, but we need to file a divorce to this two and also I will cancel the partnership of our company. So that they will never see each other again." Jared

Agad na napalingon ang magulang ko sa gawi ni Jared.

"But why? Please forgive my son. I will convince him again, please..." pagmamakaawa ni mommy kay Jared.

"*Sigh* I really want to be your business partner tita Martha, but I really can't stand looking at my sister suffering because of him. I'm really sorry and excuse me." wika ni Jared saka umalis.

Pagkaalis na pagkaalis ni Jared ay agad akong hinarap nina mommy and daddy.

"Andrew! What did you do to Rhia?! Hindi ba pinag-usapan na natin ang tungkol dito?!" galit na wika ni daddy.

"But Rhia is not what I want to be wife. And-"

Natigilan ako sa pagsasalita nang bigla akong sampalin ni mommy. Ito ang unang beses na ginawa niya ito sa akin. Mas lalo akong natigilan ng may makitang luha sa mga mata niya.

"Dear, from now on, hindi kana magpapakita pa sa amin. You can do whatever you want now." dugtong pa ni mommy at nauna ng umalis.

Dissapointed namang tumingin sakin si daddy pagkatapos ay umalis na din.

*End of flashback*

That's right. That day, I lost everything. If only I can get back my precious time with her...

Jayden POV.

Hello with matching bored look. Natatandaan niyo ba kung sino ako? Kung hindi, balikan niyo yung ibang chapters.

"Babe, I'm so glad dahil pinag-bigyan mo ang wish ko. Thank you." masayang wika niya sabay halik sa aking pisngi.

"Babe, sinabi ko na sa'yo diba? Hahayaan ko lang na magkiss tayo kapag we're marriage? Tsaka isa pa. Nakakahiya...*Bored look*" saad ko sa kanya.

Siya nga pala si Zoe Fuertez. Soon to be my wife. Well, actually hindi talaga yun ang pangalan niya. Naaksidente kasi siya dati at nagkaroon siya ng amnesia. Yun din ang unang araw ng pagkikita namin, at dahil wala talaga siyang maalala tungkol sa nakaraan niya, we change her name.

*Flashback*

4 months later...

"Dok, kailan po siya gigising?" tanong ko doon sa doktor.

"Medyo matatagalan bago siya magising. Kaya maghintay nalang po kayo sa kanyang paggising." Doktor

Natigilan ako sa sinabi niya. Dahil sa wala na naman akong kailangang itanong sa kanya, pumasok na ko sa kwarto nang babae.

Hindi ko alam kung bakit, pero napatitig na naman ako sa babae. Familiar kasi talaga ang mukha niya sakin, pero sa tingin ko kamakailan ko lang siya nakita.

Sandali... bakit ko ba siya tinititigan eh hindi ko naman siya kilala?

Maya-maya ay biglang tumunog ang cellphone ko. I check my phone kung sino ang tumawag and it is Clark. My younger brother.

"Hello! Kamusta kana, brother?! Bakit wala ka pa dito?" wika nang nasa kabilang linya.

["Oh? It's you. Ibababa ko na."]

"Waaah! Ang bad mo talaga."

["Sorry but I have no time para makipag-usap sa'yo. I have some business to do kaya pakisabi nalang din na hindi ako makakarating."]

Pagkatapos ay binabaan ko na siya ng cellphone.

Pagkatapos kong makipag-usap kay Clark ay muli akong nagtungo sa kama ng babae. Nakita ko siyang gumalaw.

Akala ko ba matatagalan ang paggising niya? Hinayaan ko na lamang ito at hindi pinaalam sa mga doktor. Naghintay muna akong gumising siya ng tuluyan at unti-unti na nga siyang dumilat. Tumingin-tingin muna siya sa paligid hanggang sa natuon ang atensyon niya sa gawi ko. Tinitigan niya ko ng matagal at walang emosyon. Pagkatapos ay walang emosyon siyang nagwika.

"Sino ka? Sino ako?" tanong niya sakin.

Natigilan ako bigla sa sinabi niya at hindi agad nakasagot. Pero maya-maya lang ay nagwika na din ako.

"You are Zoe Fuentez and soon to be my wife, Jayden Error." sagot ko sa kanya.

Hindi ko alam kung bakit yun ang mga salitang lumabas sa aking bibig. Bahala na!

*End of flashback*

So yun na nga ang nangyari hanggang sa wala na kong nagawa kundi gumawa ng kwento sa family ko. Tinanggap naman nila si Zoe at pinaalis kami papuntang Canada para doon ipagpatuloy ang paggamot kay Zoe. Nabanggit kasi ng doktor na may sakit siya sa puso and 8 years have passed ng tuluyan na siyang makarecover. Kaya naman naisipan naming magbakasyon ng isang taon dito sa pilipinas. Of course, I love her now. At hindi ko hahayaang mapunta siya sa iba. Kahit na sa taong nagmamay-ari noon sa kanya.