Kath's POV
papunta na ako ngayon sa condo ni Dylan. I don't know why pero mula nung kinausap ako ni Hazel ay hindi na nawala sa isip ko ang mga sinabi niya.
she's hella creepier than I thought. what the h*ll was she talking about? I have to prepare? for what?
madaming tanong ang nasa utak ko, pero hindi ko nalang muna iyon pinansin at umakyat na sa unit ni Dylan.
nandito na ako sa tapat ng pintuan ng condo ni Dylan. I have a spare key since sabi niya ay pwede daw ako mag punta dito anytime. I have a bad feeling about this. pero hindi ko nalang pinansin ang nararamdaman ko at pumasok.
I was relieved ng wala akong makita pag pasok ko. everything seems fine, it's clean naman. I need to start cooking. nilapag ko sa table ang mga pinamili kong pag kain kahapon.
"ay wait check ko muna kung natutulog siya ng mahimbing." sabi ko sa sarili ko. nag simula na akong lumakad ng mabagal to make sure that I wouldn't make any sounds.
nang nasa tapat na ako ng pinto ng kwarto niya ay bumilis ang t***k ng puso ko. I calmed myself as much as I can. binuksan ko ito. buti nalang ay hindi ito naka lock.
pag bukas ko ay biglang gumuho ang mundo ko. now I get it, why Hazel said not to make a noise. she knew that I will cry if I see this. I am f*cking looking at my 'soon to be step-sister' sleeping with my boyfriend!
my tears started to fall on to my face. I covered my mouth with my hands trying not to make a noise, it hurts me seeing them both n***d on the bed. they are right, hindi niya ko seseryosohin at lolokin niya ako tulad ng ginawa niya sa ibang babae niya.
lumabas ako ng condo at dali-daling sumakay ng elevator pababa. pag dating ko sa baba ay tumakbo kaagad ako papunta parking lot para makasakay kaagad ng sasakyan.
why? why would he do that to me? am i not enough for him? did he lie to me when he said that he loves me? just why?
"ma'am okay lang po ba kayo?" nag-aalalang tanong ng driver, pag kasakay ko ng sasakyan.
"o-okay l-lang ho ako." sabi ko nahihirapang mag salita. I started catching my breath at nahihirapan nakong huminga.
"ma'am! ma'am!" yun nalang ang huli kong narinig bago ako mawalan ng malay.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
nagising ako at nakita kong nandito na ako sa kwarto ko. my mom knows how much I hate hospitals, it makes me feel sick. well, I am sick.
"Kath, thank goodness you're awake. how are you feeling?" napatingin ako kay kuya na nasa tabi ko.
"I'm fine, what happened?" mahinang ko tanong sa kanya.
"you passed out sa sasakyan 2 days ago." 2 days ago? so dalawang araw na kong tulog? it's been a long time since I passed out.
"do you mind telling me what happened sis?" mahinahong tanong ni kuya sa akin. it's kuya so I should tell him what happened. but thinking about what I saw 2 days ago, it's making me wanna cry again. first boyfriend ko siya and I didn't expect that the pain will hurt this much.
"kuya.. I hate him" bulong ko and I started to cry my heart again. I tried to stop myself from crying but these tears kept on flowing out.
"who?" lumapit siya sa akin.
"Dylan! I just fricking saw him sleeping with Addison, it hurts so much" nanghihina kong sabi sa kanya. wala namang nagawa si kuya kundi yakapin ako ng mahigpit.
"don't worry, stop crying now. he's your first boyfriend and marami pang iba diyan okay? for now, isipin mo muna ang sarili mo. you can't lose yourself just becase of this incident okay? calm down and for now just focus on yourself." sabi niya na nagpakalma sa akin.
gabi na nang magising ako at may pasok kanina kaya hindi ako naka pasok. si kuya naman ay pumasok kanina, naka uniform pa siya nung magising ako. pinayagan na din ako nila mommy na pumasok na bukas, kahit na ayaw ko ay marami pa din akong responsibilities na dapat kong gawin lalo na sa music club.
I still can't get it off of my head. my mind is full of questions like why did he do that? why did he lied about the I love you's he kept telling me every day? my mind is full of why's and it keeps on repeating inside my head.
I cried my eyes out the whole night, not caring whether it's good or bad for my health. My face will probably look puffy in the morning but I don't care.
I woke up early, mas maaga pa sa alarm ko. I feel drained. I feel like a soulless person. I don't have the energy to be lively again, it's like I'm barely living.
nag handa na kong pumasok. hindi kami uniform today sabi ni Kuya dahil mag fofocus na kaming lahat para sa sports fest dahil malapit na ito. 3 weeks nalang ay sports fest na and I'm not excited about it anymore. I put some light make up to cover up my puffy face and wore some glasses.
"Kath, are you sure you wanna go to school?" nag aalalang tanong ni Kuya habang kumakain. kaming dalawa lang ang nasa dining room ngayon dahil wala pa sila lola at busy si mommy.
"yeah" maikling sagot ko. he just sighed and continued eating. I don't wanna eat because I don't have any appetite to eat but I have to drink my meds so I have no choice.
kaya pala Addison is not bothering me anymore. I just can't believe it. no words can define what I am feeling right now.
andito na kami sa sasakyan at naka tulala lang ako sa bintana.
"Kath, we're here." nagulat ako nang mag salita si kuya. hindi ko napansin na nandito na pala kami sa school. I really don't wanna go but I have to.
pag baba namin ay as usual andito nanaman ang fans ni kuya. usually ay ngingitian ko sila, but I don't have the mood to smile at them so I just ignored them and continued walking.
nakitang kong nag kukumpulan ang mga estudyante sa bulletin board, nag katinginan kami ni kuya at mukhang parehas kami ng iniisip. curious kami kaya nilapitan namin sila.
"guys anong meron dito?" mabait na tanong ni kuya sa kanila. halos mamula sila nung kausapin sila ni kuya, pero napatingin sila sakin at mukhang nag aalanganin silang sumagot.
ayaw nilang sumagot kaya tinignan nalang namin ni kuya. and I'm shocked. I'm really shocked, like how? pano nag karoon ng photo ni Dylan at Addison dito? it was a photo of them sleeping together.
then naalala ko si Hazel.
siya ba ang may gawa nito?
tumingin ako sa paligid at nakita ko siya sa isang gilid. her eyes are like telling me to come and talk to her, kaya hindi ako nag dalawang isip na puntahan siya.
"hey, ikaw ba ang nag post diyan sa bulletin board ng photo?" tanong ko sa kanya. nakita ko naman siyang ngumisi.
"yes, what do you think about it?" she asked me.
"I kinda like it, but it's making me feel bad when I look at it. by the way, akala ko mag kaibigan kayo ni Addison, so why would you expose her like that?" I finally asked her the question that has been stuck on my mind.
"I don't like her. because of her bullying my twin sister almost died. buti nalang ay napigilan ko siya kaagad. she tried committing a suicide. my parents decided to bring her to a psychiatrist and we found out that she have a depression. nag home school nalang din siya, pero ako? I wanna make Addison suffer the way she did to my sister. and she's really easy to fool, ni hindi niya nga napansin na mag kamukha kami ng kakambal ko even though we're not identical" natawa pa siya dahil sa huli niyang sinabi.
"why does she keep doing that?" kuryoso at naiinis kong tanong.
"gusto niyang agawin sayo si Dylan dahil siya daw ang nauna sa kanya. that's what she said to us. sinabi niya samin na nag bar sila ni Dylan last friday and knowing Adi? she has a lot of things up in her sleeves." umupo siya sa bench at tinabihan ko naman siya.
"hindi ko inaakalang magiging ganito kasakit ang ginawa niya sakin. I didn't expect the pain. my mind is full of questions, pero none of those were answered and I don't wanna talk to him." malungkot kong sabi. malapit nang tumulo ang mga luha ko pero pinipigilan ko yon.
"it's okay if you wanna break up with him, your not wrong for guarding your heart and your not wrong for letting yourself know your worth. atsaka balita ko ay siya ang unang mong boyfriend so it's normal to feel the pain, marami pang iba diyan na mas worth it para sayo." wow I didn't expect to have a serious conversation with her.
"I didn't expect you to be this serious when it comes to talking about relationships." sabi ko kaya napatawa siya ng mahina.
"halika sabay na tayong pumasok sa room." sabay tayo niya kaya naman tumayo na din ako.
habang nag lalakad kami ay madaming nag bubulungan sa paligid ko. why do they like to gossip so much?
"I feel bad for her."
"pinag laruan lang din siya ni Dylan tsk tsk tsk."
"si Addison pa din pala ang ending."
"pero girl aminin 1 month din sila ni Dylan, siya lang ang nakatagalan ni Dylan."
"Addison is such a sl*t, agawan ba naman niya ng boyfriend yung step-sister niya."
yan ang mga naririnig kong bulungan nila. I don't know if I should feel good or what.
"don't mind them." bulong sakin ni Hazel. hindi ko nalang pinansin ang mga pinag bubulungan nila at nag tuloy-tuloy sa pag lalakad.
pag dating namin ng classroom ay halos lahat ng mga kaklase ko ay nandun na. nang pumasok kami ay tumingin silang lahat sa akin.
"what?" I looked at them with no emotion on my face. I don't wanna pretend I'm happy anymore. umiwas sila ng tingin at umupo na ako.
"Hazel sit beside me. I don't wanna sit beside that jerk." bulong ko kay Hazel. tumango naman siya at dun kami sa dulo ng classroom naupo.
"baby, what are you doing there? come here, sit beside me." naka tayo si Dylan ngayon sa harap ko. hindi ko siya pinansin, kinuha ko ang headset ko at nakinig nalang sa music.
is he stupid? hindi ba niya alam na halos lahat ng estudyante ay nakita na ang picture nila ni Addison sa bulletin board?
nang makaalis siya ay nag salita naman si Hazel kaya inalis ko ang headset ko.
"looks like he haven't seen it yet." sabi niya at nakatingin kay Dylan, si Dylan naman ay hindi inaalis ang tingin niya sa amin.
"right, let's see what his reaction will be after seeing it." sabi ko at nilagay ulit ang headset at pinag patuloy ang pakikinig. it looks like hindi pa din nakikita ni Addison dahil panay ang tingin niya kay Dylan, ni hindi nga nila napapansin ang mga nakakadiring tingin sa kanila ng mga kaklase namin.
may nag tanggal ng headset ko kaya naman tinignan ko ng masama ang nag tanggal. sila Sofia lang pala.
"what?" I coldly ask them.
"we saw the picture are you okay?" nag aalalang tanong ni Francine.
"maybe it's just photoshopped, hindi totoo yun Kath. don't believe what you saw okay?" sabi pa ni Ella. I looked at them without any emotion.
"don't believe what I saw? I saw it with my own eyes last saturday in his condo, they are both n***d. the question if i'm okay? well I just passed out and I just woke up yesterday. I have been unconscious for 2 days. yeah that's fine." I honestly told them. nakita ko naman sa mga mata nila ang pagkagulat.
"are you the one who posted the photo on the bulletin board?" kuryosong tanong ni Shai at hindi pa din nawawala ang pag kagulat niya.
"no, I didn't even have the strength to walk straight that day mag picture pa kaya." I sarcastically told them. hinampas tulog ako ni Sofia sa braso.
"gaga sumagot ka ng maayos. sino yung nag lagay non?" tanong niya ulit. tinuro ko nalang si Hazel na katabi ko.
"si Hazel? eh kaibigan ka ni Addison diba?" hindi sumagot si Hazel sa tanong ni Angela.
*ring ring*
nag bell na kaya tumayo na ang lahat at nag punta sa kanikanilang club room.
kasabay kong nag lalakad ngayon si Sofia papuntang music club. naku kinuha pa din ako sa music, pero hinila nanaman niya. tsk, hindi na nga ako mag heheadset kapag kasama ko tong babaeng toh masisira lang eh.
"ano nanaman?" inis kong tanong.
"bakit okay ka lang? you don't look like you cried. usually kapag niloko ang isang tao ay iiyak yon ng sobra. pero bakit ikaw okay ka lang?" tanong niya. I chuckled bitterly.
"you think I didn't cry? I cried my eyes last night. I just covered it up with make up. plus he's not worth my tears. it's his loss not mine." sabi ko sa kanya at nilagay sa bag ang headset ko.
hindi na siya nag salita pa kaya tahimik kaming nakarating sa music club room. pag bukas namin ng pinto ay ganon padin as usual maingay, halos lahat ay kumakanta at masaya. ako lang yata ang hindi masaya ngayon.
"okay everyone!" pumalakpak si Julian para makuha ang atensyon ng lahat.
"malapit na ang sports fest so lubosin na natin ang pag papractice. let's practice as usual. okay let's start." pag kasabi niya ay pumunta na ang lahat sa kani-kanilang grupo. ang ka grupo ko ay sina Julian, Amy, at Matthew.
"what song will we practice?" tanong ko sa kanila.
"rewrite the stars by Zac Enron and Zendaya. tayong dalawa ang kakanta Kath." sabi ni Julian while wearing his signature smile.
"sure."
Amy and Matthew started to play the instruments, while Julian is the one who starts singing. we have the lyrics on our hands right now.
(song: rewrite the stars by Zac Enron and Zendaya)
'You know I want you
It's not a secret I try to hide
how I wish that Dylan is the one singing in front of me.
I know you want me
So don't keep sayin' our hands are tied
You claim it's not in the cards
And fate is pullin' you miles away
And out of reach from me
But you're here in my heart
So who can stop me if I decide
That you're my destiny?
I miss him so much, but I wanna protect my heart. I love him but does he love me?
'What if we rewrite the stars?
Say you were made to be mine
I wish I could do that.
Nothing could keep us apart
You'd be the one I was meant to find
It's up to you, and it's up to me
No one can say what we get to be
So why don't we rewrite the stars?
Maybe the world could be ours
Tonight
it's my turn. I closed my eyes feeling the song and started singing.
'You think it's easy
nothing is easy. there are a lot of hardships in life.
You think I don't wanna run to you
But there are mountains
And there are doors that we can't walk through
I just continued singing even though I already feel my tears almost pouring.
I know you're wondering why because we're able to be
Just you and me within these walls
I really wanna cry right now, and pour out all the tears that I didn't get to pour last night.
But when we go outside, you're gonna wake up and see
That it was hopeless after all'
'No one can rewrite the stars
How can you say you'll be mine?
Everything keeps us apart
I can't take it anymore. napa upo ako at tinakpan ang mukha ko. my tears are streaming down my face.
"Kath, are you okay?" nag aalalang tanong ni Julian. hindi ako sumagot kaya itinayo niya ako.
"guys, continue practicing papakalmahin ko lang si Kath." rinig kong sabi niya at inilabas ako ng room. hindi ko alam kung saan niya ako dadalin.
nang tumahan ako ng onti ay inalis ko na ang kamay ko sa mukha ko. tumingin ako sa daan at nakitang papunta kami sa school garden.
"are you calm now?" tanong ni Julian at bakas pa din ang pag aalala.
"yeah, thanks." sabi ko yumuko nalang. umupo kami sa bench at tumingin sa langit.
"you can tell me your problems." sabi at naramdaman kong nakatingin na siya sa akin ngayon.
"you probably saw the photos on the bulletin board." yumuko ako ulit ng maramdaman kong tumutulo nanaman ang mga luha ko. I may look strong pero babae pa din ako at may nararamdaman din ako.
"shh, it's okay." naramdaman ko namang yumakap siya sakin. I don't care if other students will see us, pero i've been waiting for someone to comfort me like this. umiyak lang ako ng umiyak sa dibdib niya.
"it hurts so much, why did he have to do that? may kulang ba sakin? o sumobra na ba ko? nakakasawa na ba ako? I just don't get it. ang sakit sakit ng ginawa niya." sabi ko habang umiiyak. todo himas naman sa likod ko si Julian at pilit akong kinocomfort.
"it's okay to cry, just let it all out. you don't have to act strong because you are strong. isa ka sa hinahangaan ng maraming tao, at ayaw nilang makita kang ganyan. nandito kami para sayo." sabi niya na nag pakalma sa akin.
"thank you for comforting me Julian, it means a lot." sabi ko habang pinupunasan ang mga luha ko.
"it's fine, basta kapag kailangan mo ng comforter at kapag gusto mong umiyak. my shoulder is always available for you." sabi niya at ngumiti ng malaki. nakakahawa pala ang ngiti niya kasi pati ako ah napangiti.
"Kath." rinig kong may tumawag sakin. I definitely know that voice. am I ready to talk to him?
_____________________________________________________
^-^