PROLOGUE

578 Words
PROLOGUE Once a upon a time there was a prince who fell in love with a beggar. He was the sweetest-nice and good looking prince where every princess will wish for. Ang swerte ko dahil kahit hindi ako nakatira sa palasyo at wala akong korona sa ulo ay may isang prinsipe ang nag mahal sa akin. He gave everything I need even I never ask for it. Ang hindi niya alam, sapat na sa akin ang makasama 'ko siya at ang pag mamahal niya. But in every story there's a witch. Hindi mawawalan ng bruha kaya sa pag bukas ko ng pinto, unti unting nabasag ang puso ko ng makita ko siyang may kasamang ibang babae sa iisang kama. Walang fairy godmother ang dumating para tulungan ako at para akong si Cinderella na pag sapit ng alas dose ng madaling araw ay mabilis akong tumakbo palayo. Hindi ko kinaya ang sakit na siyang dumurog sa'kin. Gusto ko siyang komprontahin kung bakit niya iyon na gawa. Hindi ba ako sapat? Hindi na ba siya nakapag hintay? Ang sabi niya noon handa siyang mag hintay hanggang sa ikasal kami pero bakit? Bakit hindi naging sapat sa kaniya ang bawat halik at taon na pinag saluhan namin at nagawa niyang tumikim ng iba. Alam ko, may pagkukulang ako sa loob ng ilang taon na pinag samahan namin pero hindi iyon sapat na dahilan para lokohin at saktan niya ako ng ganito. Walang kahit na anong gamot ang nag pahilom sa sugat na naging dulot niya. Ginusto kong bumalik sa kaniya pero na isip ko na hindi ito isang fairy tale at hindi ako isang prinsesa. Nasa reyalidad ako at hindi ako pwedeng mabuhay sa mga pangako niya na unti unti ng nag lalaho. Lumayo ako, nag tago ako mula sa kaniya. Hinihiling 'ko na sana kahit kailan ay hindi na muling mag tagpo ang landas naming dalawa. Naging matagumpay ang bagay na iyon dahil sa loob ng mahabang panahon, naging mapayapa ang buhay ko. Sabi nila, panahon lang ang mag papahilom sa sugat na walang gamot. Natutunan kong kaya ko pala maging masaya kahit wala siya. Nakuntento ako sa naging bago kong buhay, kahit minsan hindi na siya sumagi sa isipan ko hanggang isang araw ginulo muli ng tadhana ang tahimik kong buhay. Sinubok ulit nito ang katatagan ko at kasamang sinubok nito ang puso ko. Hindi ako bumalik sa kaniya at hindi rin siya bumalik sa akin, sadya lang na mapag laro ang tadhana at muli nitong pinag tagpo ang landas naming dalawa pero sa pagkakataong ito-- hindi na siya ang prinsipeng nakilala ko. Napayuko ako upang hindi nito makita ang luha na pumapatak sa mga mata ko. Mahigpit rin akong napakapit sa kumot na siyang bumabalot ngayon sa hubad kong katawan habang tanaw ko kung paano ito mag bihis. Ang lalaking gusto kong pag bigyan ng buo kong pagkatao at ang nag sabi sa akin noon na birhen niya akong ihaharap sa altar ay ang lalaki rin na unang kumuha ng pagkatao ko pero hindi sa pagkakataon na lagi naming pinapangarap noon. His eyes are dark and I can't even read his emotion. Before, he was the sweetest-nice prince and an angel in my eyes but he was no longer the man I fell in love with. There's an evil living inside him and whoever awakened this monster, they never know what kind of monster they made. _____ SNS Account: FB Account: Ash Sandejas Twitter: CreepyPervy Wattpad: CreepyPervy
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD