Wildest Dreams (Isle Esme Series #2)

CHAPTER 2

Nakita ko ang kaibigan ko na pumunta sa tabi ko. She sat down besides me while holding her phone.

“Gaga ka talaga, Luna! Mayayari ako kay Mommy nito!" Sinabi niya na parang bata.

I just chuckled at the way she's acting right now. Magkasing edad lang kami pero para siyang mas bata sa aming dalawa. She always been acting like a baby because she's the only daughter. Spoiled kagaya ko pero alam ang limatasyon.

“Jo! For once nga, magsaya naman tayo! Saka enjoy-in na natin ang sem break! Sa susunod na buwan ay pasukan na naman!" I try to lighten up her mood.

She pouted like a baby. “I just liad to my Mommy! Pag-umuwi ‘yon sa susunod na linggo at malaman na nagpunta tayo rito ay tiyak na lagot tayong dalawa!"

I chuckled once again. Sinamaan naman niya ako ng tingin at nakagat ang labi sa inis sa akin.

I can't help but pinched her chubby cheeks. Mas lalo niya akong sinamaan ng tingin.

“Bukas naman ay uuwi rin tayo. And if your parents knew about this, I will take full responsibility for you.”

"Pati sa Kuya mo ikaw din mag-explain, a?”

Natawa na ako sa kanya. She pouted again.

"Oo na! Huwag kang mag-aalala.” I already assured her.

She smiled and roam her eyes. Napangiti ako lalo sa kanya.

Bata pa lang kami ay magkaibigan na kami. We took care of one other. Palaging nasa tabi ang isa’t-isa at sa aming dalawa mas matured akong mag-isip sa kanya.

She's always be my best friend. Walang makakatalo sa kanya.

“Grabe si Kuya Elijah, ‘no? Ang gwapo talaga!" Aniya pagkuwan at uminom ng cocktail drinks.

“Mas gwapo Kuya ko riyan!"

She nodded instantly ang giggled. “Oo naman. Syempre si Kuya Ty ‘yon, e!"

Umiling na lang ako sa kanya ulit. Halatang patay na patay siya sa kapatid ko. I mean, I couldn't blame her. Gwapo talaga ang Kuya ko. Nasa lahi yata namin ang maganda ang lahi.

“Kaya kung ako sa’yo liwagan mo na pag nag-break sila ni Veronica," I whispered to her.

Napamulahan agad siya ng dalawang pisngi. She tilted her heard towards me and gave me a smack on my shoulders.

“Hindi ako kagaya mo! Malandi ka kay Atticus!" Sanlasa niya.

My lips shrugged. “Syempre naman, ‘no! Alangan naman hayaan ko ang sarili na agawin siya sa akin!"

She laughed. “Bobita ka! Hindi pa siya sa’yo!"

Ako naman ang sumama ang tingin sa kanya. She stick out her tongue to teased me more. Natawa ako sa ginawa niya.

“Hey, ladies!"

Sabay kaming napataas ng tingin sa maboriton na boses 'yon. I smitten when I saw Atticus walking towards us.

“Hi!" I greeted him.

He smiled, showing me his killer smile. Ayan talaga ang nagustuhan ko sa kanya, e. When he smile, he became more manly and attractive. Walang kupas!

“I hope you're enjoying."

“Oo naman, ‘no! Lalo na bukas," I can't help but giggled.

He smiled at me charmly before he bit his lips. Parang lumundag yata ang puso ko sa tuwa. Tangina! Ngiti pa lang ulam na!

“Tomorrow is a special day for me. Huwag kayong mawawala, a? Uuwi ba kayo agad after?"

“Oo sana, Atticus," si Jo ang sumagot. “Kasi baka hanapin din kami. Lalo na si Luna. You know her parents especially her brothers."

I glared at her secretly. Ngumuso lang siya at niyakap ang mga braso ko. Gan’yan siya pag naglalambing sa akin.

“Ang gagong ‘yon kasi! Madadamay pa ako,” he uttered.

“Huh?"

He chuckled before he shook his head. "Oo nga, e. Strict pa naman sila Timothy at Blake. Don't worry, I will tell them that I invited you."

Umiling ako. “Hindi! Kahit huwag na! Uuwi rin naman kami."

Ngumiti siya ulit. "Magsabi lang kayo kung may kailangan kayo.”

I gave him my sweetest smile as I nodded. Gusto ko pa sana siyang makausap ng matagal kaso dumating si Camila. She instantly wrapped her hands around him. Ganoon din naman ang ginawa ni Atticus.

I felt something. Hindi ako tanga at bobo. Alam kong nagseselos ako.

"Nandito na sila Daryl,” malambing ang boses ni Camila.

"Let's go to them,” marahan naman na sinabi ni Atticus.

Nagpaalam sila sa amin at umalis na. Bumuga na lang ako ng hangin. I bit my lips as I felt a pain inside me.

Nagseselos ako! Dapat ako ‘yon!

"Girl, walang kayo uy!” Boses ni Jo sa tabi ko.

Inirapan ko lang siya at tumawa lang siya. Kailangan talaga na masabi ko na ang nararamdaman ko sa binata. I have a crush on him for a long time now and I can't hide these feelings anymore.

I realized my feelings for him suffocated me as each day passed. For year, I kept it to myself. Si Jo at pamilya ko lang ang nakakaalam.

Now, I have this urged to tell him my feelings. Kasi pagpinatagal ko pa lalo mas lalo lang akong mahihirapan na umamin.

Ayokong maging duwag sa nararamdaman ko. I’m always been so vocal to my own feelings. Pag ayoko sa isang tao, makikita mo ‘yon sa akin. But Atticus is very different.

He's my first crush. For god sake! I have a crush on him since I was in senior high! Nakikita ko siyang kalaro si Kuya Ty at doon ko siya pinagmamasdaan noon. Kaya labis ang tuwa nang lumapit siya sa akin noong 1st year ko sa college.

I’ve been dreaming of us talking. At noong ginawa niya? Wala na. Mas lalo ko siyang nagustuhan. He's nice and kind to me.

“You're day dreaming again, kid," I heard a baritone voice.

Napalingon ako at agad na tumaas ang isang kilay ko ng makita si Elijah na palapit sa harapan ko. I rolled my eyes at him and crossed my arms.

“Don't start with me, Elijah! Ayokong masira ang gabing ‘to!" Inis na sinabi ko sa kanya.

He chuckled and heaven knows how much I hate that!

“Wala ka talagang galang, ano?" Patuloy niya.

Nakagat ko ang labi. I try to composed myself not to argue with him anymore. Not tonight! Mas maiinis ako! At ayokong mainis sa birthday ng lalaking gusto ko!

“Wala akong galang sa kagaya mo," hindi ko mapigilan na sagutin siya.

I heard his soft chuckled again. Lumingon ako sa kanya at sinamaan siya ng tingin. He was grinning at me while looking at me attentively.

Napalunok ako sa paraan ng pagtingin siya kaya nag-iwas din ako agad ng tingin. Napalabi ako.

“Wala akong oras makipag-away sa’yo."

“Sino bang nagsabi na makikipag-away ako sa’yo?" He said with his provoking tone.

"Pag lumalapit ka sa akin palaging pang-aasar ang nakukuha ko sa’yo! Inaaway mo ako!” Inis na sinabi ko.

He snorted and shifted his weight. "Sino kayang nakikipag-away sa ating dalawa? I just want to talk to you."

“Gago! Hindi usap ang gusto mo! Gusto mo lang talagang inisin ako!" I blurted it.

Natawa siya na mas lalong kinainis ko! I really hate him! Tuwing lumalapit siya sa akin feeling ko pang-aasar lang ang matatanggap ko sa kanya.

He really knows how to pissed me off! Ang nakakainis pa, hindi naman kami palaging magkasama o nag-uusap pero parang kilalang-kilala niya ako! Inis na inis ako sa kanya, e!

1st year ako ng makilala ko siya. That was the same day when Atticus talked to me first. Magkaibigan sila at doon ko nalaman na nasa Isle Esme siya noon para magbakasyon dahil graduating na siya.

He kept of pissing me off! Presensya pa lang niya ay naiinis na ako. Lalo na pag ngumingisi siya. At nagpatuloy ‘yon nang malaman niyang may gusto ako sa kaibigan niya. Kuhang-kuha niya ang inis ko sa lahat ng bagay!

Ewan ko nga at bakit hindi pa siya bumalik sa Manila. I heard that he has an offer in Manila but he choose to stay here in Isle Esme. Dito niya mas pinili na magsimula ng internship niya kesa sa lungsod.

"I didn't do anything, Luna. Ikaw nga itong palaging nakikipag-away sa akin.”

Inirapan ko siya. "Heh! Umalis ka sa harapan ko at nabubwisit ako sa’yo! Nasisira ang gabi ko!” Bulyaw ko sa kanya.

The grinned on his face didn't leave. "Cute mo talaga pag naiinis ka,” he said with full of amusement as he left me.

Napalabi na lang ako sa sinabi niya at isinawalang bahala iyon. I gathered my thoughts as I saw Atticus. He just wearing a simple cargo short and polo shirt.

Gabi na at maaliwalas ang paligid ng Aragon Grandé Hotel. Today is his birthday. And tonight, I will confess to him my feelings.

I bit my lips and closed my eyes, composing myself. Nagpatuloy ako sa paglalakad papunta sa kanya at agad kong nakuha ang atensyon niya.

He smiled when he saw me walking towards him. Nasa tabi niya si Camila at hawak ang kamay ng dalaga. Pinilig ko ang ulo.

“Happy birthday," I said softly as I handed him my gift.

Kinuha niya ‘yon at tumawa. “Nag-abala ka pa, Luna. Salamat!"

Kumabog ang dibdib ko. Nakagat ko ang labi sa kaba ko.

“You look nice, Luna," I heard Camila's soft voice.

Tumingin ako sa kanya at ngumiti rin. Camila is a nice person. She's always been admired by a lot of junior and even my batch. Kasi mabait naman talaga siya.

Magkababata sila ni Atticus. That's why I envied her so much. I always saw how Atticus take care of her. Maalagang-alaga sa kanya ang binata na akala mo isa siyang mahahalin na bagay.

“Thank you. Ikaw din. You're dashing," puri ko sa kanya.

She's just wearing a simple white dress. Nakalugay ang buhok at walang make up na nakabalot sa mukha niya. She's simple yet amazing woman.

Mahinhin siyang tumawa. “Mas maganda ka kaya, Luna. Hindi na ako magtataka sa sisikat kang maging model."

“Camila’s right. Mas lalo kang gaganda pagdumungtong ka sa hustong gulang."

Maganda pala ako! Bakit hindi na lang tayo?

I kept my mouth shut.

Actually, sanay na ako sa papuri ng mga tao sa akin. People call me the princess of Isle Esme not just because of my family reputation but because I’m really pretty.

Hugis bilugan ang mukha ko at nakuha ko ‘yon kay Mama. I have a pale skin which suit perfectly to my glass hour body. Maganda na ang hugis ng katawan ko lalo noong nagdalaga ako. Especially right now that I’m maintaining my diet.

Bata pa lang ako ay ako na ang pambato sa mga pageant sa Isle Esme. Model is also my passion that I really want to take seriously as I grow up.

“Atticus, do you have a minute? May sasabihin lang sana ako," pag-uumpisa ko.

Kumunot ang noo niya bago tumingin muna kay Camila. The woman just smile and slightly nodded.

“Maiwan ko muna kayo," paalam ng babae.

I let out a loud sighed as Camila walk away. Nakagat ko ang labi na tumingin kay Atticus. He just smile.

“Anong sasabihin mo?" He asked softly.

I shifted my weight and bit my lips again. Ang tambol sa puso ko ay naging doble.

“Luna?" Tawag niya sa akin nang mapansing balisa ako.

I sighed again. This is it! Bahala na!

I closed my eyes. “I like you, Atticus."

I finally say those words without unabashed. Tiningnan ko ang reaksyon niya at nakita kong ngumiti lang siya.

“I know," he simply said.

Napatitig lang ako sa kanya. I wasn't aware that he knows! Masyado ba akong transparent sa harapan niya?

His smile softly. “Matagal ko ng alam, Luna. Halata naman," natawa pa siya sa huling sinabi.

Hindi ako makapagsalita. Bigla akong nahiya!

“But I’m sorry, I have to reject you."

Parang may bumara sa lalamunan ko. I froze and stared at him. Hindi alam ang susunod na gagawin.

He looks at me apologetic. “I always thought you as my sister. You're nice and beautiful as hell. Kaso si Camila ang gusto ko bata pa lang kami."

Para akong na doble shot sa sinabi pa niya.

“I’m sorry. May lalaki na mas deserving para sa’yo kesa sa akin."

E, ikaw nga ang gusto ko!

Parang gusto kong maglumpasay sa mga sinabi niya. I didn't know how he left me there alone. In the middle of the night.

I just found myself in staring at the dark ocean. Madilim na at hindi ko makita ang ganda ng dagat. Para iyong nararamdaman ko ngayon. Madilim.

I felt my tears on my eyes. Mabilis kong pinunasan ‘yon ngunit tumulo pa ang isa hanggang sa humikbi na ako.

Tangina! Ang sakit pala ma-reject ng taong gusto mo!

I cried silently and try to stop my tears kaso wala. Patuloy ang pag-agos no’n na parang tubig. I didn't expect this or maybe I am, nagtanga-tangahan lang ako.

“Tangina naman, e! Ayaw tumigil ng pisting luha na ‘to!" Inis na sinabi ko sa sarili.

I sniffed and wiped my tears.

“Mukha kang batang inagawan ng candy diyan," narinig ko ang boses na ayaw kong marinig lalo na ngayon.

“Tangina mo, Elijah! Huwag mo akong inisin ngayon!"

He chuckled that makes me irritated at him again. Naiinis talaga ako sa presensya niya!

“Wala akong balak na inisin ka," marahan na sinabi niya.

Nararamdaman kong umupo siya sa tabi ko kaya lumingon ako sa kanya. Sinamaan ko siya ng tingin.

“Kung wala, anong kailangan mo sa akin?" Parang bata na sinabi ko.

He smirked. “Marami, e. Pero sa ngayon, ikaw ang may kailangan sa akin."

“Wala akong kailangan sa’yo!"

Hindi nawala ang ngisi sa labi niya. Umayos siya ng upo at may kinuha sa pants niya. I saw his white handkerchief and handed it to me.

“You need this," he said seriously as he held my gaze.