พวกเรากลับมาถึงห้องตอนเกือบจะห้าทุ่ม เจ้าฟอกซ์ดูดีขึ้นเล็กน้อย มันเริ่มส่งเสียงร้องออดอ้อนบ้างแล้ว ฉันค่อยโล่งใจหน่อย
“ไปอาบน้ำนอนซะ ตรงนี้เดี๋ยวจัดการเอง”
เก้าทัพแย่งเจ้าฟอกซ์ไปอุ้ม เขาเดินเอากระเป๋าไปเก็บแล้วเดินไปทางคอนโดแมว วางมันลงบนที่นอนโดยไม่ลืมห่มผ้าให้ด้วย ฉันยืนมองภาพนั้นพลางขยับยิ้มโดยไม่รู้ตัว กระทั่งเก้าทัพหันกลับมาเจอ เขาขมวดคิ้วทำตาดุใส่
“ทำไมยังไม่ไปอีก พรุ่งนี้มีเรียนเช้าไม่ใช่หรือไง”
“อะ อื้อ รู้แล้ว” ฉันหลบสายตาเขาแล้วรีบเดินเข้าห้องตัวเองทันที มือข้างหนึ่งยกขึ้นทาบอกข้างซ้ายอีกครั้ง
โอ้โห… ทำไมหัวใจเต้นแรงอีกแล้วล่ะ!
.
.
.
เช้าวันต่อมา
ฉันตื่นขึ้นมาทำตัวปกติทุกอย่าง เดินออกมาแวะเยี่ยมเจ้าฟอกซ์ และจบลงด้วยการถูกเก้าทัพบังคับให้ทานมื้อเช้า
ฉันต้องอ้วนตายแน่ ๆ เขาจะขุนฉันไปถึงไหนกันนะ
“วันนี้จามีเรียนครึ่งวัน จาจะรีบกลับมาอยู่เป็นเพื่อนเจ้าฟอกซ์นะ” ฉันเอ่ยเรื่
