หลังทานมื้อเย็นเสร็จ เจ้าฟอกซ์ถูกจับลงกระเป๋าแมวที่รูปทรงคล้าย ๆ กับยานอวกาศที่มีสายสะพาย เก้าทัพเป็นคนซื้อมาเมื่อวันก่อน เขาบอกว่าบังเอิญพนักงานที่ร้านแนะนำก็เลยหยิบ ๆ มา แต่เชื่อเหอะ ฉันรู้ว่าเขาน่ะซึน…
“พี่จะพามันไปหาหมอที่ไหนเหรอ” ฉันอุ้มกระเป๋าเจ้าฟอกซ์ไว้บนตัก มองสองข้างทางที่ไม่ค่อยคุ้นตา
“คลินิกรักษาสัตว์ของเพื่อนฉัน”
ขับรถมาไม่นานก็ถึงที่หมายในที่สุด ฉันอุ้มกระเป๋าลงจากรถ มองไปทางคลินิกรักษาสัตว์ที่ยังคงเปิดไฟสว่างอยู่ เก้าทัพจูงมือฉันเดินเข้ามาด้านใน ฉันมองรอบ ๆ ก่อนจะหยุดสายตาที่ร่างสูงในชุดกาวน์คนหนึ่ง เขาเดินเข้ามาตบไหล่เก้าทัพเบา ๆ แล้วหันมายิ้มทักทายฉัน
“สวัสดีครับน้องจายา พี่ชื่อแรมพ์นะครับ จะเรียกพี่แรมพ์หรือพี่หมอก็ได้” เขาทำตาวิ้งค์ใส่ฉันหนึ่งที พูดเลยว่าโคตรน่ารักอ่ะ! ฉันว่าเก้าทัพหน้าหล่อไปทางสวยนิด ๆ แล้วนะ แต่พี่หมอแรมพ์คนนี้ดูสวยไปทางผู้หญิงมากกว่าเสียอีก ปากนิด
